NOT: HERKESE MUTLU YILLAAAR :)
YENİ YILA SESSİZLİK OKUYARAK GİRİN İSTEDİM. YENİ YIL HERKESE SAĞLIK, MUTLULUK, HUZUR, BAŞARI, PARA VE BOLCA KİTAP GETİRSİN. UMARIM TÜM DİLEKLERİNİZ GERÇEKLEŞİR. İNŞALLAH İYİKİLERLE DOLU, KEŞKELERİN AZ OLDUĞU BİR YIL OLUR.
BUNDAN SONRA BİR BÖLÜMÜMÜZ DAHA VAR. HERKESE İYİ OKUMALAR :)
Ailelerin ziyareti üzerinden bir gün geçmişti ve sabah çalan alarm ile ilk uyanan Rana olmuştu. Yarım yamalak açtığı gözü ile tek kolunu uzatıp çalan alarmı kapattı. Uyanmak için kendine zaman tanırken sırtında ki ağırlık ile gülümsedi. Kendisi yüz üstü yatmıştı ve Murat'ın kafası sırtındaydı.
"Aşkım?" diye seslendi ve hafif kıpırdandı. Murat ağzından birkaç homurtu çıkarıp kolunu Rana'nın karnına doğru doladı. Rana huzurla gülümserken sırt üstü dönmeye çalıştı ve başardı. Murat bu sefer karnında yatıyordu.
"Bebek gibisin." Dedi ellerini Murat'ın saçlarında gezdirirken. Murat ise düzenli bir şekilde nefes alıp veriyordu. Uykusuna devam ediyor gibiydi. Rana bir yandan bu şekilde uyumaya devam etmek istese de bugün işe başlayacaktı ve kalkması gerekiyordu.
"Benim koca bebeğim. İşe gideceğim bıraksan mı artık beni." Dedi ellerini Murat'ın kendisini saran kollarına getirip.
"Sana hazırlık olsun bak. Çocuğumuz olsa o da böyle saracak bacaklarını 'gitme anne' diye." Dedi Murat mırıltıyla ve Rana'nın karnından kalkıp yastığına koydu başını ve uyumaya devam etti. Rana ise göz devirerek banyoya gidip klasik işlerini halletti. Üzerini giyinmek için odaya geçtiğinde Murat hala uyuyordu.
"Sen işe gitmeyeceksin galiba." Dedi dolabı açarken. Murat bunun üzerine aklına gelen şeylerle gözünü açtı.
"Evet işlerim vardı bugün benim." Dedi ve yatakta oturur pozisyona geçti. Rana gülerek ona baktı. Uykusunu açamamış kendine gelmeye çalışan Murat'ı görünce yatağa atlayıp Murat'ın dudaklarına öpücük bıraktı.
"Babanın şirketi zaten istersen uykunu al. Öğleden sonra git bugünlük."
"Olmaz. Seni zaten okula ben bırakacağım."
"Ali bırakırdı."
"Arkadaşlarına bir merhaba diyeyim sevgilim." Dedi imalı bir ses tonuyla ve çatık kaşları ile banyoya yöneldi. Rana da arkasından güldü. Murat'ın yüzüne sinirlense de kendisini sahiplenmesini, kıskanmasını seviyordu. Sadece bazen dozu kaçırıyor bu durumun aralarını bozmasına sebep oluyordu. Bu da Rana'yı sinirlendiriyordu.
Birlikte ettikleri hızlı kahvaltıdan sonra Murat ile okula gelmişlerdi. Arabadan indiklerin de Murat elini Rana'nın eline geçirdi. Rana da hafif şekilde Murat'a sokuldu.
"Biraz heyecanlandım." Dedi Rana tebessümle. "Çocuklar ben duyamıyorken bana yakınlardı. Şimdi nasıl karşılayacaklar acaba?"
"Onlara umut olacaksın. Daha önce olduğun gibi."
"Daha önce de oldum mu?"
"Tabii ki. Küçük çocuklar için her öğretmen bir umuttur. Büyüdükçe umut olan öğretmenlerin sayısı azalır ama senin kalıcı olacağına eminim. Hepsinin hayatında umut dolu bir izin olacak."
"Teşekkür ederim." Dedi Rana hafif utanarak. "Bugün seni de tanıştıracağım onlarla. Merak ediyorlardı."
"Benden mi bahsettin?" dedi çapkın bir şekilde Murat.
"Hayır o zamanlar pek bahsetmek istediğim biri değildin. Yüzüğümü gördüler." Dedi Rana gülerek. Murat ise somurtup cevap vermemişti. Okula geldiklerin de önce öğretmenler odasına girdiler ve girmeleri ile bir alkış koptu. Masada ki pasta ile 'okula hoş geldin Rana' diyerek alkışlıyorlardı. Rana heyecan ve mutlulukla gülümserken Murat da Rana'ya bakıp gülümsüyordu.
DU LIEST GERADE
SESSİZLİK (TAMAMLANDI)
Romantik"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerd...
