cey_yazar

İnsanların tutkuları olur, sıkıca bağlandıkları. Belki başkalarının  saçma bulup, onların ise tek saniyeyle bile kalplerinin hızla çarpıp içlerinin mutlulukla doldukları.

Olur ya hani lunaparkta gondolun en ucuna binersin, tepe noktadan aşağı inerken kalbinde bir şeyler patlar ve içinde ılık sıvı akıyor gibi olur. Veya yolda hiç beklemedidğin anda hoşlandığın çocuğu görürsün ve bacakların kolların uyuşur, beynin karıncalanır, kalbin hızla çarpar. Yada en basitinden kötü geçtiğini sandığın bir sınavından çok iyi bir not alırsın ve öyle mutlu olursun ki sevinçten bağırmak gelir içinden ama o an tutmak zorundasındır, mutluluğun kalbinden ağzına gelmiş çıkamıyormuş gibi hissedersin.

İşte tamda bu! Benim için hayal kurmak, yazmak yada okumak. Tutkum bu! Aklımda ki dünya bambaşka. Orda yaşananlar, dönen olaylar içimizde ki çıkmayı bekleyen tutku gibi kağıda dökülmeyi ve başka yerlere gitmeyi bekliyorlar. 

Bende eskiden olduğu gibi yazdıklarımı okuyup aklımda ki Dünya ile başkalarının heyecanlanmasını bekliyorum...