SESSİZLİK (TAMAMLANDI)

Bölüm 6:Doğum Günü

Sabah uyandığımda aklımda olan tek şey dün akşamki düğündü. Sonunda evlenmiştik... Ama ben hala Tarık'ı düşünüyordum. Ve birden aklıma gelen düşünce ile telefona uzandım.

Gamze ya resim paylaştıysa, o zaman Tarık evlendiğimi görürdü ve ben öğrenmesini istemiyordum. Hemen komodinin üzerinden telefonumu aldım, almamla gözlerimin sonuna kadar açılması bir oldu. Yüze yakın mesaj vardı.

Gamze (04.12): Gece bu saatte uyandım ve sen geldin aklıma. Uyudun mu?

Gamze (10.00):Uyanmamışsındır sanırım ama uyanır uyanmaz yaz bana. Merak ediyorum, nasılsın?

Gamze (10.33):Arayacağım da enişteden çekiniyorum. Daha ilk günden arıyor demesin. Of ya. Aramıza girmiş oldu şimdi.

Gamze (11.39):Hala mı uyuyorsun???

Gamze (12.08):Maşallah sana Rana!

Gamze (13.59):E yuh artık. KALK RANA. Akşam olacak hala uyuyorsun. Siz kaçta uyudunuz?

Ve şuan saat 14.09'du. Son 10 dakika içinde yaklaşık 80 mesaj atmış bunlara benzer. En son Murat'ın telefona el koyduğunu sanmış ve kendi kendine Murat ile kavga etmiş.

"Günaydın Gamze, yeni uyandım 10 dakikaya dönüyorum sana. Ha hiçbir resim, video paylaştın mı düğünden?" diyerek ses kaydı attım, anında 'hayır atmadım ve bekliyorum.' Yazmıştı bende kalkıp elimi, yüzümü yıkadım.

Aşağı inmeye çekiniyordum. Acaba Murat evde miydi? Üzerimi değiştirerek aşağı indim. Ev 2 katlıydı ama küçüktü, bu yönden çok iyiydi. Çünkü evi temizleyecek olan benim.

Aşağı indiğimde Murat koltukta oturmuş televizyon izliyordu.

"Günaydın." Dedim ve sesimi duyduğu gibi arkasını döndü.

"Günaydın bende senin kalkmanı bekliyordum."

"Geç uyanmışım baya."

"Biraz. Bende kalkalı 2 saat falan oldu sanırım." Dedi ve durakladı. Birkaç saniye yüzüme baktıktan sonra devam etti. "Ben kahvaltımı ettim, şimdi babamın yanına şirkete geçiyorum yarın sabah işe başlayacağım. Haber vermeden çıkmayayım dedim. Şoför beni bırakıp geri gelecek."

"Tamam."

"Ve birde zil çaldığında haberinin olması için ışık ayarlattım. Şu köşede kırmızı ışık yanacak." Diyerek salon ve mutfağın arasını gösterdi. Ben şaşkınca ona baktım.

"Teşekkür ederim." Diyebildim ve umarım sesim çıkmıştır.

"Rica ederim. Görüşürüz." Diyerek evden çıktı. Sanırım aramızda geçen son düzgün konuşma buydu.

O çıktıktan sonra Gamze'ye mesaj attım ve olanları, aynı odada kalmadığımızı anlattım.

Sonra ki iki hafta ise hayatımın en sakin iki haftasıydı. Sabah uyandığımda Murat hep çıkmış oluyordu. Kahvaltı edip ya temizlik yapıyordum yada kitap okuyordum. Zaten yapacak başka bir şey yoktu. Dışarı çıkmak istemiyordum, Gamze de çok yoğundu son zamanlarda. Düğün döneminde yeterince yanımda olduğu için şu zamanlarda onu meşgul etmek istemiyordum. Ailemle de görüşmek istemediğim için sürekli evdeydim. Aslında Rüya'yı çok özlemiştim ama onunda okulu vardı.

Bazı akşamlar Murat ile aynı anda yemeğe oturuyorduk. O zaman da aramızda geçen konuşma 'afiyet olsun', 'eline sağlıktan' pek ileri gitmiyordu. Yemekten sonra da televizyon açıyordu, bilmiyordum izliyor muydu yada laptop üzerinden çalışıyordu.

Bu akşam ben yine koltuğa yarı uzanmış halde kitap okuyordum. Murat ise sanırım televizyon izliyordu. Cebimde ki telefonun titrediğini hissettim. Annem görüntülü arıyordu. İçten içe umarım annem değildir diyerek oturur pozisyona geçtim ve evet Rüya'ydı arayan.