Habbab'ın Kızları

7. Bölüm- Toka

Ömer, Banu'nun elini tuttuğu gibi alandan dışarı sürüklemeye başladığında Banu başta karşı gelmedi çünkü etrafta merakla onlara bakan insanlarla muhattap olmak istemiyordu. Ancak alandan çıktıkları an elini hızla çekip sinirle Ömer'e baktı.

Ömer bir kaç adım boşa attı. Sonra dönüp arkasındaki Banu'ya baktı.

"Sen ne yaptığını sanıyorsun?" dedi Banu sinirle.

Bunun üzerine Ömer kaşlarını çatıp sinirle "Karımı başka adamların yanından alıyorum. Çok mu değişik geldi?" diye cevap verdi.

"O neydi öyle? Boya sürmeler falan!"

Banu dişlerini sıktı.

"Ben senin karın falan değilim!"

Bunun üzerine Ömer Banu'ya doğru bir kaç adım attı.
"Sizde işler nasıl yürür bilmem ama bu ağızdan bir laf çıkmadıkça ister Yemen'e git ister Kudüs'e. Her yerde benim karımsın!"

"Ama ben istemiyorum! Beni buna zorlayamazsın!"

Ömer hemen cevap veriyordu ki durdu. Biraz lafı ağzında geveledi, söyleyeceklerini kendince ölçüp tarttı. En son "Baba evin çok mu iyi? İlk dakikadan adamla seni yamamaya başlamış! Zaten Habbab'ın kızlarının görücüye çıktığı yollardaki kervanlara bile ulaşmış!" dedi.

"Yapılan evliliklerden hoşnut olmadıysa demek ki!"

"İyi olmak zenginlikten mi geçiyor?"

"İyi olmak namusuna sahip çıkmaktan geçiyor! İyi olmak ne olursa olsun karşındakine saygı duymaktan geçiyor! İyi olmak başkalarının yaptıkları yüzünden başka birini suçlamamaktan geçiyor! İyi olmak intikamını başka bir kadının iffetini kullanarak almamaktan geçiyor!"

O an Ömer'in ifadesi değişti. Banu o sert, kaşları çatık ve her daim uzak tavrıyla gezinen o adamın bir anda nasıl pişman bir oğlan çocuğuna dönüştüğünü izledi.

Ömer etrafına bakıp yutkundu ve derin bir nefes aldı. En sonunda başını eğip Banu'ya baktı. Yine eski ifadesi yüzüne yerleşmişti.

"Bunları iyi biliyorsun ya hani. İyi olmanın ne demek olduğunu. O zaman birazda kendini karşındakinin yerine koymayı düşün. Çok masum gibi gelip bana burada iyilikten bahsetme. Zamanında beni nasıl aptal gibi ortalıkta bıraktığını, yetmezmiş gibi benimle oynadığını ikimizde biliyoruz! Oynamaya gerek yok. Noldu da birden değiştin ve ben kötü oldum? Birde bunun düşünün Banu Hanım!"

Banu kaşlarını çattı. Ömer'in neyden bahsettiğini düşünüyordu ki Bihruze Anne'nin ona anlattıkları aklına geldi. Tam bir şey söylemek için ağzını açmıştı ki Ömer'in "Neye bakıyorsun?!" dediğini duyunca başını kaldırıp Ömer'e baktı. Yanlarından geçen bir adama ters ters bakıyordu.

Ömer derin bir nefes aldı ve gözlerini kapatıp nefesini dışarı verdi.

"Sana çıplak gezinme ortada demedim mi ben?"

Banu tek kaşını kaldırıp "Burası senin evin değil!" değil dedi.

O sırada Banu'nun arkasından ailesi çıktı. Hepsi Ömer'e bakarken abileri direkt Ömer'in karşısına geçip Banu'yu arkalarına aldılar. Bir süre Ömer ile karşılıklı bakıştıktan sonra Rahul gözlerini Ömer'den ayırmadan "Anne. Siz Banu'yu alıp eve geçin. Bizim biraz işimiz var." dedi.