- Kelimelerin kelimelerin yanlızlık kokuyor.
Dedi adam.
Kadınsa tebehsüm edip gözlerine bakarak ekledi.
- Yanlızllığıma eşlik ediyor kelimelerim.
Kuşlara özenirdim hep uçtukları için mutlu ve özgür olduklarını düşünürdüm bir kuş olmak isterd...
Eşliğinde dinleyiniz ben çok severim sizde seveceksiniz ❤
İtaf isteyen buraya işaret bırakın.
Bu bölüm sevdiğim okuruma supriz itaf ile gelecek beni destekleyenminnoş okuruma Sonhayal05❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar 🖤
Baba diyorum yar olmalı yara değil.
Siyah hayaller anlatım sana içim kan aglarken ben güldüm hep aileme karşı hep zafım oldu istemedigim bir evlilik yaptim ne annem vardi nede babam kimsem yoktu bana ilk gecemde ne yapmam gerektiğini anlatacak kimsem olmadi ailem hala ailem diyorum buda benim arsızlığım olsun derler ya hani insanin yanında ailesi olsun ne olursa olsun iste benim ne ailem var nede sevenim kimsem yok KİMSESİZLIK kelimesi hiç bu kadar canımı yakmamıştı bazı insanların tek kanadı kırık olurdu benim iki kanadımda kırıktı hata param parça olmuştu kanatlarım Mirzanin elindeydi tıpkı özgürlüğüm olduğu gibi mutlulugumda elindeydi tehditlerine boyun eğmek zoruma gitsede burdan kaçıp kurtulana kadar bunlara katlanmak zorundaydım kolumdan tutup beni ileri savurdugunda bir iki adım atıp dengemi sağladım nereye ne tarafa gidecegimi bilmediğim için Mirzanin öne geçmesini bekledim Mirza bir adım öne atıp ileri adım atacağı sırada şaşıracağım birşey yapıp elimi tutu olayın şokunu atlatmadan ilerlemeye başlayınca elimi çekip ilerlemek istedim Mirza kızdığını beli edecek bir şekilde elimi sıkıp bana döndü. Bariton sesi bile midemi bulandiriyordu ondan ve bu konaltan nefret ediyorum.
- Sofrada herhangi bir yanlışında sabaha kadar yapacaklarimda bana eşlik etmek zorunda kalırsın akili ol.
Bisey dememe izin vermeden terasın merdivenlerini çıkmaya başladık korkuyorum çünkü yapacağım yada bilmeden yapacağım herşeyin bedelini ben ödeyecektim hel o sofrada Zozan xanim oturuyorken olay çıkarmadan kalkamam biraz zor olacağa benziyordu merdivenlerin sonuna geldiğimizde masadaki bütün bakışlar bize döndü önce bana ardından birleşen zorla birleştirilmiş ellerimize döndü Mirza umursamadan ilerleyip masaya geçti bende peşinden bana ayrılan yere Mirza ve Berfunun arasına oturdum korkuyordum utanıyordum nefret ediyorum bu insanlar sofrada tanımadığım birçok insan vardi bana bakışları hepsi bana acıyan gözlerle bakıyordu bu konakta yaşadığım herşeye şahit olmuş bu insanlar bana yardım eli uzatmadığı için onlara karşı on yargılı davranıyordum düşünüyorumda ben ne yapıyorum bu insanlara benzemek istemiyorum kimin için bunlara katlaniyorum beni hiçbir zaman sevmeyen annem yada babam için mi yoksa canımdan çok sevdiğim ağabeyimin bebeği için mi canımın sıkınlığı yetmezmiş gibi bana yiyecekmiş gibi bakan Zozan xanim daha cok canimi sıkıyordu.
