𝙎𝙋𝙊𝙉𝙂𝙀𝘽𝙊𝘽

055

sakura

"finally, i am done." sabi ko pagtapos magsulat ng handwritten letters para sa mga kaibigan ko at sa taong mahal ko. hindi ako umuwi sa dorm naming magkakaibigan, umuwi ako sa dati kong condo. gusto ko munang mapag-isa, at para matuloy na ang plano ko.

ilang araw na din ang nakalipas, araw-araw may mga tao na hinihila ako pababa, kinamumuhian, pinagtatawanan, sinasabihan ng kung ano-ano, tinatrato nila akong cancer sa lipunan, salot, toxic at kung ano-ano pa.

at dumating sa puntong hindi ko na kaya.

hindi ko matanggap ang sarili ko ngayon, dahil ang mga tao sa paligid ko, hindi na rin ako tanggap. tumawag sila mama saakin, nalaman nilang na-expell ako sa school. they didn't believe na ako yung nasa picture, pero they are dissapointed dahil napatalsik ako sa school, at probably, wala nang tatanggap saakin dahil sa katarantaduhang yun.

gusto nilang makapagtapos ako, malapit na ako mag college eh. pero putanginang yan.

i am very thankful kasi kahit papaano, nandiyan pa rin ang mga kaibigan ko para sumuporta saakin at manatili sa tabi nila, pero dahil sa pagtatanggol nila sakin, nadadamay na rin sila.

ang taong mahal ko, nasasaktan siya para saakin. naaawa siya saakin, nararanasan niya yung pain na dapat ako lang ang sumasalo, nadadamay din siya sa gulong to.

i'm very dissapointed in myself.

hindi naman ako ang may pakana nun, sino ba nagpakalat nun? bakit niya ako ginaganito? sino ba siya? anong ginawa ko sakanya? ewan ang daming katanungan na bumabagabag saakin pero hindi ko magawang matanong dahil sira na ang reputasyon ko, at wala nang naniniwala saakin.

ang drama ko ba? sorry ha, masakit lang kasi haha.

iniwan ko ang letters na yun sa table sa living room, dumiretso ako sa kwarto pagkatapos.

"Mami-miss ko kayong lahat. Salamat at Sorry." yan nalang ang nasabi ko at naiyak sa gilid ng kama.

Kinuha ko ang isang bote ng pills, merong 20 pills sa loob ng bote at isang pills ay over na agad sa dosage. siguro naman sure na mawawala na ako dito? gusto kong mamatay ng ganito. painless. sobra na kasi ang naidulot na sakit saakin. sobra sobra na.

inilagay ko sa bunganga ko lahat ng pills at diretsahan itong linunok.

napangiti ako at tumulo ang aking luha bago mawalan ng lakas.

bago pa man pumikit ang aking mga mata ay may naaninag akong isang lalaki na tumatakbo papalapit saakin. spongebob ko.

— END —

JOKE LANG EHEHEHE
JOKE LANG DI PA YAN TAPOS! AHAHAHAH MADAMI PANG MANGYAYARI ANO BA