New Life ✔

Rozdział 29

-Nie jest źle.

Zaczęłyśmy rozmawiać na różne tematy, śmiejąc się od czasu do czasu. Brakowało mi jej.

Tak mało spędzam z nią czasu, a tak wiele bym chciała.

-Przyjedziecie na Święta?

Jej humor nagle znikł.

Odchrząknęła i spojrzała na mnie przepraszająco.

-Przepraszam, ale wiesz jak jest. Bilety coraz to droższe, a lekarstwa też nie takie tanie.

-Próbujesz się wymigać?

-Nie, słonko.

-To dlaczego nie chcesz przyjechać? Dobrze wiesz, że ja czy ojciec możemy wam wysłać.

Pokiwała przecząco głową.

-Wiem, ale ostatnio dziadek z ojcem się pokłócili i...

-Babciu, nie ma żadnego ale! Ja też nie mam dobrych relacji, ani z jednym, ani z drugim.

-Zobaczymy. Na pewno w rocznicę przyjedziemy.

Kiwnęłam głową.

-Idź teraz sobie odpocznij.

Uśmiechnęłam się do niej, dokończyłam napój, po czym wzięłam rzeczy i poszłam do pokoju gościnnego.

Zostawiłam rzeczy na łóżku i ruszyłam pod prysznic.

***

W końcu się wyspałam.

Przetarłam oczy i wstałam, założyłam kapcie, po czym zeszłam na dół.

-Dzień dobry.- mruknęłam do babci i dziadka.

Babcia od razu się uśmiechnęła i przywitała, a dziadek to dziadek.

Usiadłam na przeciwko niej i nałożyłam sobie jajecznicy.

-Specjalnie dla Ciebie.- puściła mi oczko.

-Dziękuję.

Zaczęliśmy w ciszy jeść, a gdy skończyliśmy, staruszka nalała nam kawy.

Babcia zaczęła rozmowę.

Gadało nam się dobrze do czasu.

Do czasu, aż nie zszedł temat na rocznicę śmierci.

Dziadek odchrząknął.

-Nie masz żadnych wyrzutów sumienia?- zapytał.

Popatrzyłam na niego i uniosłam brwi.

O chuj mu chodzi?

-Nie patrz tak na mnie. Synowa zmarła tylko przez Ciebie.

Otworzyłam w szoku usta.

-Byłaś niewdzięczną gówniarą. Zawsze tylko szkody i problemy robiłaś.

-Tommy! Przestań natychmiast!

-Maria, taka jest prawda. To przez nią to się stało.

-Jak śmiesz tak do mnie mówić!- wstałam, a krzesło spadło.- Nigdy nie byłam aniołkiem! Wiem o tym, ale to nie znaczy, że przeze mnie to się stało! Nawet mnie w tym czasie nie było! Nigdy Cię kurwa nie było! Zawsze byłam nic nie warta! Zawsze! Nigdy nie miałam dziadka! Nie mam i nie będę! Karma wraca i wróci też do Ciebie!- Schyliłam się nad nim.- Zdechniesz i trafisz do piekła!

Wzięłam fajki i wyszłam z domu, trzaskając drzwiami.

Jak on śmie tak do mnie mówić!
Mama była dla mnie wszystkim!
Nigdy mnie nie zostawiła, zawsze trwała przy mnie.

Zrobiłam co mogłam, żeby ją uratować, żeby żyła.

Westchnęłam i ruszyłam w drogę.
Musiałam się przejść.
Chuj, że jestem w piżamie, w klapkach, nie jestem zaczesana i bez makijażu.

Zapaliłam papierosa i szłam powoli przed siebie.

Usiadłam na poboczu i popatrzyłam na pustą przestrzeń przed sobą, a później na niebo.

Samotna łza spłynęła mi po twarzy, szybko ją starłam i wstałam.

Po 15 minutach już byłam w domu babci.

Przetarłam czoło i weszłam do środka.

-Lisa!- przybiegła do mnie babcia w fartuszku i przytuliła.- Nie było Cię godzinę, wiesz jak się martwiłam?

Nie było mnie godzinę?

Uśmiechnęłam się smutno i przeprosiłam.

-Chodź, skarbie zrobię ci kakao.

I jak jej nie uwielbiać?

Weszłam do kuchni i usiadłam przy blacie, a babcia zrobiła mi kakao.

Odchrząknęłam.

-Co z dziadkiem?- zapytałam.

-Poszedł do sąsiada.- wzruszyła ramionami, po czym odwróciła się i podała mi kakao.- Nie przejmuj się nim. Nie ma w tym ani grama prawdy. Mama to wie i ty też. To najważniejsze.- pogłaskała mnie kciukiem po policzku.

Uśmiechnęłam się do niej lekko i napiłam się napoju.

-Co gotujesz?

-Spaghetti.- puściła mi oczko.

Mojej babci spaghetti jest najlepsze! Nauczyła się robić tak jak to robią Włosi.

-Pomóc Ci?

-Siedzisz? To siedź.

Wzruszyłam ramionami i patrzyłam na babcię, która robi to co uwielbia.

Kiedy wypiłam napój, umyłam za sobą kubek, za co dostałam ścierką po dupie.

-Babciu!

Zaczęła się śmiać, a ja pokręciłam głową i poszłam się ogarnąć.

*

Pamiętajcie o gwiazdach i komentarzach, wtedy wiem, że jesteście i czytacie! 😊

Miłego  ❤

Buziolki i do następnego! 😘❤