[ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]➊.ဇာတ္လိုက္ကိုေရွာင္ရွားရမယ္! [ဇာတ်လိုက်ကိုရှောင်ရှားရမယ်!]

.. ၇၂ ..

သို႔ေသာ္လည္း ဇာတ္ေၾကာင္းရဲ႕ ေမ့ေပ်ာက္လို႔မရႏိုင္သည့္ အဆံုးသတ္ႀကီးကို သတိရမိတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း သူမအား စိတ္ေအးလက္ေအး ရွိေနရာကေန ဟန္႔တားခံလိုက္ရသလိုပင္။သူမ ဘြဲ႕ယူၿပီးတာနဲ႔ ထူးျခားအံ့ဩစရာေကာင္းသည္ဟု ယူဆလို႔ရသည့္ တစ္စံုတစ္ခုကိုေတာ့ သူမ ကၽြမ္းက်င္ၿပီးေျမာက္ေနမွ ျဖစ္မည္! ဤသည္ကပဲ သူမရဲ႕ဒုကၡေတြ က်ေရာက္လာလၽွင္ သူမႏွင့္ သူမရဲ႕မိသားစုတို႔ ၿပိဳလဲရျခင္းကေန ေထာက္ကန္ ကူညီေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္သည္။ သူမရဲ႕ မိသားစု ၿပိဳလဲျခင္းကို ေရွာင္လႊဲ၍ မရႏိုင္လၽွင္ေတာင္မွ သူမတြင္ အလုပ္ေလးတစ္ခုေတာ့ ရွိခဲ့ပါလၽွင္ အနည္းဆံုးေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္ ဂရုစိုက္ေပးႏိုင္လိမ့္မည္။

ခ်င္းစုယြဲ႕မွာ သူမရဲ႕ အက်ပ္အတည္း ျပႆနာအား အေလးအနက္ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ေနမိသည္။ 'မင္းက ေတာင္တစ္ခုကို မွီခိုေနရင္လည္း အဲ့ေတာင္က ေနာက္ဆံုးမွာ ၿပိဳက်မွာပဲ ...အလားတူပဲ မင္းက တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကို မွီခိုအားထားေနရင္လည္း သူတုိ႔က မင္းအေပၚမွာ အဲ့လိုပဲ ျဖစ္မွာပဲ ... ငါ အလုပ္ႀကိဳးစားၿပီး ငါ့ကိုယ္ငါပဲ မွီခိုအားထားဖို႔ လိုတယ္' ဟူ၍ သူမက ေတြးထားခဲ့ေလ၏။ သူမက ငယ္တုန္းရြယ္တုန္းပင္ ရွိေသးတာကို အလုပ္ေလးနည္းနည္း ပိုႀကိဳးစားလုပ္ၿပီး ပင္ပန္းစိတ္ဖိစီးတာကို နဲနဲပါးပါး ပိုၾကံ့ၾကံ့ခံ သည္းခံရံုေလာက္ႏွင့္ေတာ့ မေသႏိုင္ေလာက္ပါဘူး။

တစ္ဖက္တြင္လည္း သူမရဲ႕မိဘေတြက သူမကို  ေဖ်ာင့္ဖ်တားျမစ္ဖို႔အတြက္ မရပ္မနား ႀကိဳးစားေနၾကသည္။ ခ်င္းကြမ္းခ်န္ကေတာင္မွ သူမႏွင့္ သေဘာထားကြဲလြဲေနေတာ့၏ "ညီမေလးက ဒီလိုမ်ိဳးေတြ သင္ခ်င္ေနတယ္ဆိုရင္လည္း ညီမေလး အိမ္ျပန္လာသေရြ႕ အဲ့ဒီပညာရပ္ နယ္ပယ္တစ္ခုခ်င္းစီထဲက အေကာင္းဆံုး ဆရာဆရာမေတြကို ကိုကို ရွာေပးႏိုင္တယ္ ...ဒီလို အၾကာႀကီးေက်ာင္းပိတ္ထားတာကိုေတာင္မွ ျပန္လာဖို႔အတြက္ ျငင္းဆိုေနတယ္ဆိုတာ ညီမေလးအတြက္ မသင့္ေတာ္ဘူးေနာ္!"

"ကၽြတ္! ညီမေလး ျပန္မလာခ်င္ဘူးဆိုတာ ကိုကိုသိရဲ႕သားနဲ႔"

"အဲဒါဆို မင္းရဲ႕ က်န္ရွိေနတဲ့ လက္က်န္ဘဝ တစ္ေလၽွာက္လံုးကို အဲဒီမွာပဲ ေနေတာ့ဖို႔ စီစဥ္ေနတာလား?"