Evie's POV
"... Ikaw na ang, pinaka magandang dalaga sa ---" Di na tinapos ni Dark Vader ang kanta niya ng tapunan siya ni aling Maria ng kawali sa paa. Buti nga.
"Hoy!!! Ano ba Blad! Kay aga aga nag iingay kana!! Alam mong may taong natutulog pa diba!! Gusto mo atang ipabarangay kita eh!! Halos ma baog ako sa boses mo!!!" Galit na galit nitong sigaw. Grabe amg harsh haha. Well totoo naman. Talagang nakakabaog ang boses niya. Habang nag babangayan pa sila, I took the chance para makaalis dun baka tuluyan na talaga akong mabingi pag kakanta pa ulit ang charcoal na yun.
"Ano ba yan! Tingna mo aling Maria. Umalis na siya. Ikaw kasi ang epal mo. Inggit ka lang kasi wala jan asawa mo para mapasukan ka." Huling narinig ko bago ako nakasakay ng jeep papunta sa school. Grabe naman makasalita ang hayop na yun kala mo di tigang. Eh panay jakol guro nun sa kantl eh. Eww!!!
Nang makarating ako, as usual nakita ko naman si Mal sa may gate. Lagi na lang niya akong hinihintay jan o siguro iba.
Nang makalapit ako agad naman niya akong niyakap, which is nakasanayan ko na kasi lagi niya yan ginagawa saakin tuwing dadating ako.
"Mabuti naman at dumating kana. Kala ko aabsent ka. Itetext mo ako ha kung sakaling mag aabsent ka. Para di na ako mag aalala." Saad nito pag katapos akong yakapin. Mula first day pa siya ganyan. Or should I say since high school. Kung maka react at maka salita kasi kala mo ate ko. Sa pag kaalala ko eh lumaki ako sa ospital.
" I'm fine M. Natagalan lang ako ng gising. Tsaka bat di ka pa pumasok. Male-late kana. Pwede mo naman akong di antayin. Kaya ko naman ang sarili ko." Paninigurado ko dito.
"I don't care kung malate man ako. What's important is you. As your si- I mean friend, I can worry about you. Your whereabouts. That's my responsibility and my job." Giit nitong saad. Okay. She's starting to sound hysterical and overreacting yet I find it cute. No one has ever been worried about me before. Kahit yung nagbabantay saakin noon walang pakealam. Only her... And Sabine, are the only persons who cares about me and my whereabouts.
"Okay, okay. No need to be over dramatic. Why not pumasok na lang tayo para di tayo lalo mapapagalitan ni sir." Sumang ayon naman siya kaya pumasok na kami sa mga classes naman and let the day flow like always.
For the 7 hours in school, it felt like I was inside the box. It was boring and is very soporific.
Ng mag oras na ng si labasan nag uunahan naman ang mga classmates ko at nag pahuli ako kasi ayaw ko sa mga siksikan. Nang makauwi ako, nag handa na ako para sa trabaho ko at ng mag sabit ng 5:45 pm eh umalis na ako ng bahay.
Nang makarating ako medyo maliit pa ang mga tao. Maaga pa naman at kakabukas pa lang. Nang sumapit ng 6, ay medyo dumami na ang mga costumer namin. Panay lang naman ako hatud ng order. Table here, table there. Halos mahilo na ako sa sunod sunod na mga orders. Wala pa kasi si Sabine at tatlo lang muna kami ang nag seserve ng orders for a while.
"Drake, punta muna ako sa locker room. Kunin ko lang yung tali ko sa buhok." Paalam ko sa assistant managaer / pinsan ni Ma'am Bianca. Tumango naman ito kaya pumunta na ako sa locker hall.
Habang nag aayos ako pumasok naman si Sabine.
"Oh, nandito ka na pala. Anong oras ka dumating bat di kita napansin?" Tanong ko dito. Well, siguto di ko siya napamsin kasi busy ako. Parami na ng parami ang mga costumers namin.
"Siguro mga 6:30 pm. Busy ka siguro kaya di mo na ako napansin." Paliwanag nito. Tumango naman ako at nag patuloy sa pag aayos.
"Nga pala, kwentuhan mo nga ako tungkol sa kabataan mo." Maya maya'y tanong nito.
"Mamaya na. Alam mo namang oras ng trabaho ngayon diba."
"Eh sige na. Di ka pa naman nag tatrabaho eh. Sige na habang di pa nila tayo hinahanap." Pangungunbinse nito. Umiling naman ako.
"Mamaya na promise. Pag uwi natin. Sabay naman tayo diba?"
"Oo naman syempre pero kahit kaunti man lang mag kwento ka saakin please." Pangungulut nito. Aayaw sana ako ang kaso alam ko naman ang kahinatnan kapag tumangggi ako.
"Fine. Pero maliit lang ha." Tumango naman ito.
"Wala naman akong maalala sa kabataan. Na aksidente ako 5 years ago at nagising na lang akong walang alaala sa hospital. Wala akong karamay nun kasi wala akong cellphone dala o kahit anong nag sasabi sino ako o sino ang mga kamag anak ko. Isang nurse ang umampon saakin. Sa unang 3 buwan maayos naman ang pakikitungo niya saakin pero di nag tagal, trinato na niya akong asong gala. Panay panakit niya saakin non pero binali wala ko iyon kasi ang alam ko balang araw maalala ko rin lahat at iiwan ko siya. Isang linggo bago siya namatay may narinig akong may kausap siya. Ang sabi niya nasakanya ang bata. 50, 000 ang hiningi niyang pera. Kinabahan ako nun pero nag panggap na lang akong walang alam. Makalipas ng isang linggo nag kasakit siya dahilan sa pagkamatay niya. Pero bago siya nawalan ng hininga humingi siya ng tawad saakin sa lahat ng masamang nagawa niya. Di sinadyang saakin ibuhos ang inis, galit, at sakit niya sa ina niya. Di na siya nag paliwanag at sinabi niyang saan niya inilagay ang pera niya at ibibigay na niya saakin." Pagtatapos ko. Nang hinrap ko siya nakita ko naman siyang luhaan. Tapos bigla na lang niya akong niyakap.
" I'm so sorry to hear that from you. Di ko inakalang ganyan pala ang buhay mo. I'm so sorry. "Naiiyak nitong sabi. Niyakap ko naman siya pabalik. Naiiyak man ako pero pinigilan ko para di niya makita. Its been since someone hugged me. Maliban kay Mal, wala ng ibang yumayakap saakin. Ganito rin ang nararamdaman ko ng una niya akong niyakap.
"Don't be. Matagal ng nangyari yun. Atsaka namamayapa na si Ellaine." Kumalas naman siya saakin.
"Ellaine?" Nagtataka nitong tanong.
"Oo. Yan ang pangalan ng nurse na umampon saakin." Paliwanag ko.
"Anong apelyido niya?"
"Ellaine Suarez." Pag kasabi ko nun bahagya naman siyang natigilan tapos tumango na lang rin.
"Ganun bah. San ospital ka nila nakita? Atsaka saaang lugar ka nila nakita o nahanap? " Tanong naman nito.
"Sa Hope hospital nila ako nadala. Nahanap naman nila ako sa La---" Di ko natapos ang saabihin ko ng may tumawag saakin.
"Evie may humahanap sayo." Ma'am Bianca. Tumango naman ako at tumayo na para puntahan ang taong humanap saakin.
"Mamaya na lang ulit Sabine. May pupuntahan laang muna ako." Saad ko kay Sabine. Tumango naman ito kaya lumabas na ako.
Nang makalabas na ako, tinuro naman saakin ni ma'am Bianca kung sino ang humahanap saakin. Yung boyfriend lang pala ni Sabine. Si Jay.
Lumapit naman ako dito.
"What is it?" Seryoso kong sabi. Lumingon naman ito, there's even a hint of nervousness in his eyes.
"I just wanna ask you something." Sagot nito. Ano naman kaya toh.
"About what?" Tanong ko nanaman.
"You see, every time I look at you there's something inside that's saying I've known for a long time. I just wanna ask a few questions. If you don't mind." Seryosong sagot nito. I was a bit surprised on that information. I didn't expect that... That I also felt the exact same way to him.
" Okay but let's be quick. May trabaho pa ako as what you see." Seryosong saad ko. Tumango naman ito kaya umupo na ako sa tabi niya.
+×+×+×+×+×+×+×+×+
Yehhey.... Thank you for the reads guys... I hope you continue it. It really motivates an author like me to continue writing stories...
The stories aren't that good but I appreciate it a lot when you read it.
Ps. Leave a comment and vote before you go....
Thank you 😍😍😍
YOU ARE READING
This Little De Vil Of Mine
Romance"Ang oa niya. Di bagay sakanya." "Ang landi niya, halos lahat lalaki syinota na niya." "Sinabi mo pa. Bf ko nga inagaw niya... Nakakabwesit" Grabe diba sila napapagod? Ako tung napapagod sa kanila eh. Paulit-ulit ng sinasabi tuwing dadaan ako. Wala...
