This Little De Vil Of Mine

Chapter Three : The Visitation

Evie's POV

"Okay class dismissed." Maawtirodad na saad ni Ma'am Mendeleev. Geez, I really hate history. Ba't naman namin kailangan alamin ang nakaraan. Di rin namin yan madadala sa trabaho. Kng gusto man nilang ipaalam saamin ang nakaraan eh pwede naman nila kaming sabihan nun di yung idaan pa sa quizzes and exams ang mga yun.

Lumabas na ako sa history class namin pumunta na sa TLE class namin. My favourite subject.

Nang makapasok ako sa loob, di ko inasahang nandoon si Jane. The campus bitch. Here we go again 🙄😒.

"Well, well, well. If it isn't the campus little two horned angel." Since when did I allow people to call me that horrible nickname. If only they could've think better than that.

"Well if it isn't the campus little bitch." Pag hihiganti ko nakita ko naman siyang naiinis at umiigting ang panga niyang daig pa ang panga ng isda.

"How dare you call me that!!! You have no rights of calling me that!!! Perhaps you forgot my father is the--"

"The most successful businessman in the idustry. Opps I forgot, he's just in 5 place." Pambabarang ko dito. Di naman siya nakapagsalita kay nag walk out na lang siya. Kay aga-aga nambubwesit na.

Nag patuloy naman ako sa pag lalakad ng bigla na lang ako nakarinig ng gulo. Baka sila Mark nanaman. Sino naman kaya ang sunod nilang biktima.

Sinunod ko naman ang tunog ng parang lalaking humihingi ng awa. At tama nga ako. Ang Negrito gang nanaman.

"Sige na ikaw na bahala sa mga homework namin. Promise, di ka na namin guguluhin pa." Saad ni Mark na para bang nanakot siya. Oh well, kahit di naman siguro siya nag sasalita, isang tingin mo lang kala mo Halloween na at nakacostume siya.

"Ahh p-pasensiya na p-pero m-ay g-ggawin rin k-kasi ako e-eh." Natatakot nitong sagot.

"sinasabi mo bang di mo gagawin ang mga homeworks namin. Baka gusto mong ---" Bago pa man sunggaban ni Marky yung kawawang estudyante eh sumingit na ako.

"Tama na yan Mark. Pangilan mo na yan ngayung linggo." Inis kong saad. Sumosobra na ang pagiging bully niya.

"Bossing Si ma'am Evie oh." Takot na sumbong ng mga alipores niyang mukhang asong manyak.

"I know!" Galit niyang sigaw. Natahimik naman yung kasama niya.

"Sige na umalis kana." Utos ko sa lalaking tinakot niya. Agad naman itong kumaripas ng takbo.

"Why don't you start growing up start doing your own works then." Inis kong utos.

"Tch. " Snob nito. If I know better di talaga yan mag babago. Typical Mark.

Umalis naman sila dun kaya nag patuloy na ako sa pag lalakad papunta sa next class ko.

Mark's POV

"Bossing, yung bodyguard niyo oh." Ano nanaman ang kailangan nila.

"Sabihin mo ayaw ko. Bahala sila don." Tamad kong sabi.

"Eh bossing, Kasama nila ama mo." Napabalikwas naman ako ng marinig yun. Crap! Ano naman ang pakay nun.

Third Person's POV

Kinakabahan man pero di pinakita ni Mark iyon sa taong pumasok sa dorm na tinutuluyan niya ngayon. Isang mama na may maawtirodad na aura ang pumasok kasama ang ilang bantay nito.

"What brings you here?" Saad ni Mark nang mapansing wala atang balak mag salita ang mama.

"Same as always, How is she?" Tanong ng mama. Kahit ang mga kasama ni Mark ay natakot rin ng marinig nila ang boses nito.

"She's still breathing. Kicking as hell as always." Sagot nito.

"Good. Keep up the work and I would might give you your properties back." Saad nito at umalis na. Bago pa man ito makalayo ay nag salita agad si Mark.

"Why are ypu doing this? You banned her out of your life. She already suffered a lot. She doesn't deserve this. So why the fuck do you care about her whereabouts?!" Inis nitong sabi. Wala mn siya sa posisypn pero naaawa na siya sa babae.

"It's not yet the right time for you to know. Soon maybe." Huling sagot nito bago umalis.

Kumuyom naman ang kamay ng binata ng mawala na ang matanda sa kanyang paningin.

Walang'ya ka! Wag mo sabihin saaking di pa ito ang tamang panahon. Alam mo kong gaano siya kahalaga saakin. Kaya sino ka para palayuin siya saakin. Dahan dahan nitong pag patay sa mama.

Makalipas ang ilang saglit ay bigla na lang pumasok ang isa sa mga alaga nito.

"Bossing, nahanap ko na kung saan siya nag tatrabaho." Hinihingal nitong saad.

"Kung ganon saan."

"Sa isang bar po siya nag tatrabaho tuwing gabi at sa isang Café naman tuwing sabado at linggo at kung di naman po siya ganon ka busy." Nang makuha nito ang imopormasyon ay kumuyom naman ang kamao niya at pilit ikinalma ang sarili. Nang dahil matandang yun, ito na ang sinapit niya.

"Anong oras siya pumapasok?" Inis nitong tanong.

"6:50pm po pag sa bar siya papasok at 7:30am naman kung sa Café siya papasok."

"Saang bar at Café naman iyan?"

"Sa The Night Out at sa The Garden ho boss." dagdag imopormasyon nito.

Napaisip naman siya. Kung gusto niya itong bantayan, kailangan lagi itong nasa tabi niya palagi.

"Kung sa ganon magsihanda na kayo. Pupunta tayo ngayung gabi sa The Night Out." Nang marinig ito nang mga kasama niya ay bigla na lang itong nagsihiyawan. Inis niya naman itong nilingon at galit na tiningnan.

"Wag kayong magsaya jan. Di tayo mag iinuman. Pupuntahan lang natin siya. Babantayan tulad ng lagi. Kung iinom man kayo isang bote lang. Baka malasing pa kayo at ako pa ang mag uuwi niyong lahat. Bigat niyo pa naman." Natatakot man eh masaya naman sila nang malaman nilang nag aalala sa kanila ang kanilang amo/kaibigan.

Ilang segundo lang nang magtanong ang isa sa mga kasama nito.

"Boss matanong ko lang sana kung ba't natin toh ginagawa? Maliban sa inutusan nila kayo eh ba't ayos lang sayo. Pwede ka naman sigurong tumanggi diba?" Mahabaong pahiwatig nito. Napalingon naman ang lahat sakanya tapos sa kaibigan nila.

"Ginagawa ko to kasi yun ang dapat. Di man ako isang perpektong tao, at least nagawa ko ang dapat. Di baleng di niya ako alam basta ang importante ay ligtas siya at nasa maayos na estado. Marami man akong nagawang mali sakanya, pero kahit kailan di ko siya iiwan. Kahit talikura niya man ako. "Paliwanag nito. Narinig niya naman na parang may sumisinghot kay nang lumingon siya nakita niya ang 4 na lokong umiiyak.

"Grabe boss, di ko inakalang may pinagdaanan ka."

"Di ko inakalang ang galing mo palang tumula."

"Boss pwede mo nang palitan si Jose Rizal."

"I'm speechless boss."

Di mapigilan ni Mark ang matawa sa mga hitsura nila. Mukhang mga tanga.

"Ewan ko sa inyo. Tara na mag handa na kayo. Bago pa magbago isip ko." Pananakot nito sa kanila. Matapang at nakakatakot man ito tingnan, may puso rin ito para sa mga kaibigan niyang daig pa ang asong sira.

=================
That's it again na lang muna guys. Next week nanaman. Leave a vote and comment down below kung ano ang masabi niyo sa story ko. Kung di niyo gusto okay lang. I am expecting you think it that way.