Nerds in love

Κεφαλαιο 5

Πλευρά Νινέτ
Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω το ρολόι δίπλα μου, δέκα το πρωί. Με το που σηκώνομαι η πρώτη μου σκέψη είναι τα χθεσινά, εμ βέβαια τέτοια που ήταν, ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει! Με φίλησε; Όντως τώρα; Ήταν τόσο αναπάντεχο, αλλά και τόσο ωραίο! Ήταν τόσο γλυκός χτες και αν δεν ήταν την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος, δεν ξέρω και εγώ τι θα γινόταν... Πάντως, ήταν εντελώς διαφορετικός. Συνήθως είναι πιο απότομος, πιο εσωστρεφής και νευρικός ενώ χτες... ήταν το εντελώς αντίθετο. Μου έδειξε τα αισθήματα του χωρίς φόβο, με μια πράξη, άραγε όντως αυτά είναι τα αισθήματα του ή ήταν αδυναμία της στιγμής;

Μετά από το meeting που είχα με τον εαυτό μου σηκώνομαι από το κρεβάτι, αλλάζω ρούχα, κάνω ένα ζεστό μπάνιο και πηγαίνω στην κουζίνα για πρωινό. « Καλημερα πριγκίπισσα μου!» « Καλημερα μπαμπά!» Και ναι από ότι καταλάβατε του έχω μια μικρή αδυναμία. « Καλημερα», « καλημερα μαμά, ο μικρός ακόμα να ξυπνήσει;» « Ναι μωρε αστον να κοιμηθεί Κυριακή είναι».

Αφου φάω το πρωινό μου, πάω στο δωμάτιο μου και παίρνω τηλεφωνο την Αγγελική. « Πρέπει να βρεθούμε επειγόντως και οι τρεις μαζί, έχουν γίνει πολλά!!» « Κάτι κατάλαβα χτες αλλά πρέπει μα κάνουμε μια επανάληψη, μετά από κανα δυο ποτηράκια βότκα είναι λίγο δύσκολο μα θυμάσαι» « Έλεος πάλι το παρακάνατε; Η Εύα;» « Καλά είναι η Εύα, σου είχε παρει τον ρόλο, μην πιεις άλλο ήταν όλη την ώρα!» « Πάλι καλά αλλιώς ποιος θα ήξερε σε τι κατάσταση θα βρισκόσουν!» « Ποοο, τέλος, ποτε θα συναντηθούμε; » « κατά τις έντεκα στη γνωστή την καφετέρια » « Οκ τα λέμε!» « Γειαα πες το στην Εύα!».

Αρχίζω να ντύνομαι για να βγούμε και βάζω τα συνηθισμένα ένα τζιν και ένα φούτερ. Παίρνω κινητό, αποχαιρετώ τους δικούς μου και οδεύω προς την καφετέρια. Μπαίνοντας βρίσκω την Αγγελική πρώτη και περιμένουμε για περίπου δυο λεπτά την Εύα.

Καθόμαστε όλες μαζί παραγγέλνουμε και αρχίζω να τους διηγούμαι την ιστορία. Είχαν μείνει και οι δυο με το στόμα ανοιχτό. «Είναι ξεκάθαρο σε αγαπάει, σε γουστάρει» λέει η Εύα«Άντε μπράβο με το καλό! Ρε πόσο χαρηκαααα!» Λέξη η Αγγελική«Τι λέτε; Αυτό δηλαδή το.. φιλί ήταν αληθινό» « Όχι ψεύτικο, τι λες καλε ο άνθρωπος λιώνει!» « καλά κάτσε να δούμε αν θα κάνει καμία κίνηση σήμερα και βλέπουμε» λέω επιφυλακτικά« εεε είσαι χαζή πάντως να το ξέρεις» λέει η Εύα « σε έσωσε, σε πήγε σπίτι του και μετά σε φίλησε και λες ότι μπορεί να μην είναι τίποτα; Μην λες βλακείες» η αλήθεια είναι ότι και εγώ κάτι ένοιωσα εκείνη την στιγμή του φιλιου, ένα ρεύμα να με διαπερνά. Δεν το είχα ξανανιώσει και πιστεύω και εκείνος ενοιωσε το ίδιο. Από τις σκέψεις μου με βγάζει η Αγγελική με αυτό που λέει «Σταματα να φοβάσαι επειδή ο Νίκος σου είχε παίξει μαλακια» αυτόν τώρα τι μου τον θύμησαι; Για καλό τον ανέφερε; « έχουμε πει να μην ξαναναφερουμε αυτό το όνομα» « Ως ποτε ρε Νινέτ; Δεν πρέπει να το ξεπεράσεις; Ήταν ένας μαλακας και έφυγε και δεν θα σε ξαναπλησιάσει. Είναι διαφορετικά τώρα, δεν το βλέπεις;»

Παράλληλα με την συζήτηση παρατηρώ έναν περίεργο τύπο με κουκούλα να μπαίνει στο μαγαζί. Δεν μπορώ να δω καλά το πρόσωπο του αλλά η μορφή του μοιάζει γνώριμη. Κάποια στιγμή περνάει από δίπλα μου του πέφτει μια λακτα και γίνεται καπνός. Άλλο πάλι και τούτο! Γύρισα να τον βρω να του δώσω την σοκολάτα αλλά είχε φύγει. Πάνω η σοκολάτα έγραφε για τη Νινέτ. Ωχ, δεν έχω καλό προαίσθημα.
•
•
•
•
Ωχ ποιανού είναι αυτή η λακτα;
Η Νινέτ πρέπει να έχει πονέσει πολύ με αυτόν τον Νίκο αλλά τι της έχει κάνει ;;;;