Nerds in love

Ολα άρχισαν από τότε...

Οκτώβριος 2016
Πλευρά Νινέτ 
Αφού τελιωσαμε με τη γιορτή του σχολείου εγώ, η Αγγελική, η Μαριτινα και η Εύα (οι κολλητές μου) αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα μιας και ο καιρός ήταν ηλιόλουστος. Έπειτα την βόλτα μας η Μαριτινα μας παρακάλεσε να πάμε μαζί της στη βιβλιοθήκη της πόλης μας για να την βοηθήσουμε με μια εργασία του σχολείου. Πράγματι η τριτη γυμνασίου είναι πολύ απαιτητική!
Μ: « Νινέτ εσυ που είσαι καλή σε αυτά έλα να με βοηθήσεις, δεν θα τα καταφέρω αλλιώς!»
Ν: « Οκ έρχομαι μισό λεπτό!», εκνευρίζομαι όταν όταν με θέλουν μόνο για τα μαθήματα, ειδικά η Μαριτινα το κάνει συνέχεια αλλά δεν πειράζει ας το υπομείνω... 

Ξαφνου καθώς βλέπω έναν συμμαθητή μου να περνάει έξω από την βιβλιοθήκη ( έναν από αυτούς τους θαφτες που δεν έχουν δίκη τους ζωή και σχολιάζουν τους γύρω τους ) καθώς με βλέπει με τα μούτρα στα βιβλία μου λέει « Πάλι ποτιζεσαι;» κοροϊδευτικα και φεύγει. Αμα είχα έστω και λίγο θάρρος παραπάνω θα έβγαινα έξω και θα του έκανα την μούρη κιμά αλλά έχε χάρη... Δεν καταλαβαίνω αφού δεν πειράζω κανέναν γιατί μου το κάνουν αυτό;

Μέχρι και η Μαριτινα φίλη μου υποτίθεται, μόνο για τα μαθήματα με θέλει. Πραγματικούς φίλους που με νοιάζονται πραγματικά και τους νοιάζομαι έχω μόνο την Εύα και την Αγγελική και αργότερα μάλλον αυτοί θα μείνουμε στη παρέα.
Η Αγγελική και η Εύα αφού διαολοστειλανε το σκατοπαιδο ήρθαν και με πήραν μια αγκαλιά. Εγώ άφησα την Μαριτινα να κάνει μόνη της τη δουλειά της.
Καθώς αρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο σχετικό με την αρχαία ιστορία  μπήκε ένα αγόρι στην αίθουσα. Ήταν κάπως νευρικό και αμέσως έβγαλε ένα τετράδιο και άρχισε να κάνει πράξεις στον πίνακα. Ήταν πανέμορφος, είχε πράσινα μάτια, κάστανα μαλλιά και ήταν αρκετά ψηλός. Πρέπει να πήγαινε δευτέρα λυκείου αν κρίνω από τις εξισώσεις που έλυνε με μανία. Άραγε θα με κοίταζε αυτός ποτε; Τι λες μωρε τι βλακείες άρχισες να σκέφτεστε πάλι σιγά μην σε προσέξει. Σταματά άσε με να ταξιδέψω στον κόσμο μου λίγο... άρχισαν πάλι οι δυο φωνούλες μέσα στο μυαλό μου να λογομαχούν.

Άγνωστο αγόρι
Έχω τόσα νεύρα, ένα κωλοπαιδο μετά τη γιορτή του λυκείου άρχισε να με δουλευει και και εγώ πάλι δεν αντέδρασα. Μέχρι ποτε θα συνεχιστεί αυτό το μαρτύριο; Τρέχω γρήγορα στη βιβλιοθήκη με το τετράδιο των μαθηματικών και αρχίζω σαν τρελός να λύνω εξισώσεις στον πίνακα. Αυτό με ηρεμεί ύστερα από τέτοια επεισόδια, νιώθω ότι βρίσκω κάπως τον εαυτο μου ετσι αλλά και πάλι δεν νιώθω ολόκληρος.

Μόλις ηρεμώ λίγο και αρχίζω να πιάνω επαφή με το περιβάλλον βλέπω ένα κορίτσι, είναι υπέροχη έχει σγουρά καστανά  μαλλιά και ένα ιδιαίτερο πράσινο χρωμα στα μάτια που μόνο αν το παρατηρήσεις θα βρεις τη μοναδικότητα του. Διαβάζει ένα βιβλίο και είναι απλά υπέροχη ... τι σκέφτεσαι ρε εσένα το φυτό της Β' λυκείου θα κοιτάξει...
Αφου έχω για κανένα δεκάλεπτο στραμμένα τα μάτια μου σε εκείνη παρατηρώ κάποια βλέμματα... αλλά τι λέω σιγά μην με κοιτούσε επίτηδες! Μετά από λίγο χωρίς να βγάλω κουβέντα έφυγα γρήγορα για το σπίτι μου.
•
•
•
•
Αυτή είναι η πρώτη μου ιστορία!! Ελπίζω να σας αρέσει!!! Επισης τα κεφαλαία θα αργούν πολύ να ανέβουν καθώς δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο όμως θα βάλω τα δυνατά μου!