Tek Tabanca [Tamamlandı]

°6°

Olmuyordu.O günden sonra bir daha güven denilen duyguyu tadamamıştım.Kendimi zorluyordum.Ne olursa olsun bir kere diyordum.Bir kere birisine güveneyim.Bu hayatta tek kalmıyayim.Yine başaramamıştım.Korkağın tekiydim.O öyle diye diğerleri de öyle olmak zorunda mı?

Değildi işte! Değildi..

"Zeynep?"

Bu sessiz kütüphanede herkes kitap okuduğumu düşünürken aklımdan geçen binlerce kelimenin ve düşüncenin haddi hesabı yoktu.

"Zeynep?"

Bana bir kez daha seslenen insana baktığım da tekrar kitabıma çevirdim bakışlarımı.

"Ne o? Benden mi kaçıyorsun?"

Yavaşca gözlerimi karşımdaki Kerem Sayer'e çevirdim.

Sırıtıyordu.Elinde bir kahve vardı ve onu yudumluyordu.

"Ne alakası var?"

"Baksana.Bana bakmıyorsun bile."

"Acaba şu anda hangi deliye bakıyorum?"

Gözlerimi kısarak ona baktığım da,kağıttan kahve bardağını dişlerinin arasına alıp kafasına dikti.Son yudumuydu sanırım.

Hâla sırıtıyordu.İnadıma yapar bir hali vardı ve bu çok belli oluyordu.

"Herneyse."

Diyerek tekrar ömümdeki okuma kitabı olduğu halde okumadığım kitaba çevrildim.

Herkes kütüphaneden yavaşca boşalmaya başlamıştı bile.Tek kalan Kerem Sayer ve bendim.

"Biz bişeyler mi yapsak?"

Kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Ne? Ne var yani? Olamaz mı?"

Tuhaftı...

"Ne zamandan beri "biz" oluyoruz?"

Bu sefer kaşlarını çatma sırası ondaydı.Şaşkınlıkla dolu bir bakışı vardı.

"Neden bu kadar soğuksun?"

Değişik bakışları üzerimde yoğunlaşırken,bir şey yapmayıp ayağq kalktım.Nöbetcisi bile olmayan bu kütüphanede umursamadan büyük kapıya yürüdüm.

Bunun için fazla yok kat etmem gerekiyordu.

Kapının kolunu aşağı indirdiğim de açılmadı.Bunu birkaç kez daha uyguladığım da tekrar açılmadı ve bu gittikce can sıkıcı hâle gelmeye başlamıştı.

"Ne oldu?"

Arkamda duran Kerem Sayer'e kapıyı gösterdiğim de o da birkaç kez beni taklit etti.

"Ne olucak?"

"Sanırım kilitli kaldık."

Evet.Kesinlikle kilitli kalmıştık.Bu fazlasıyla ortadaydı.

Birşey demek yerine koca koridorda duvarına ortasında kolonun dibine oturup,bacaklarımı kendime çektim.

"Fobin var mı?"

Fobim yoktu.Bir şeyden korkan bir tip değildim.Kapalı alandı hiç kalmamıştım.Veya karanlıkta.

"Hayır."

Onu cevapladığım da benim yaslandığım dört kenarlı kolonun diğer kenarına geçti.Şimdi bir 'L' şeklini oluşturmuştuk.Fakat daha şimdiden yerdeki ince halifilex rahatımı bozmaya yetiyordu.

"Bizi bulana dek böyle oturacak mıyız?"

"Evet."

Diye cevapladım onu.

"Fakat öyle fazla sıkıcı olur.Bence sır verelim birbirimize.Tek kural:Burda konuşulan burda kalır."

Amacı neydi bilmiyorum fakat benim hakkımda bir çok şey öğrenmek istiyordu.Eğlenmek niyetine oynadığı oyunlar bile bunun bir örneğiydi.

"Tamam.İlk ben başlıyorum."

Derin bir nefes alıp kafamı iki yana salladım.Hiç vazgeçmicekti.

-SoN-

Şu güzelim yazarınızı takip edin ya. Asdadassdsdajsjssasd

-thebursin7