Yargıçlar

Hepinizin İntikamını Alacağım

Serumu hazırlamıştı Sonya. Artık yapılması gereken vücuduna enjekte edilmesi. Ancak bu çok korkunç bir şekilde sonuçlanabilirdi. Vücudu bunu kaldıramazsa ölebilirdi. Zor bir karardı. Bir tütün yakıp bir süre yalnız kalmak istedi. Kardeşi geliyordu aklına. Ondan olaylar başladığından beri haber alamıyordu. Sadece bir kez telefonla görüşmüşlerdi. O yaygara anında. Tütünü içti ve labaratuvara girdi. Bütün herkes onu izliyordu. Sonya yaklaştı be gülümseyerek konuşmaya başladı.

- Herşey çok güzel olacak Ali. Başaracaksın sen bunu bundan eminim.
- Başarmak zorundayız Sonya. Bu canileri yok etmemiz gerekiyor. Edemezsek onlar bizi yok edecekler.

Derin bir sessizlik çökmüştü odaya. Herkes neler olacağını merak ediyorlardı. Belki de tek şansı insanlığın bu serumdu. Belki tek şans Ali'ydi. Serumu vurmadan önce çok farklı bir durum gerçekleşti. Sonya yaklaşıp Ali'yi uzunca bir şekilde dudağını öpmeye başladı. Bu sırada Ali de karşılık vermeye başladı. O sırada Sonya serumu enjekte etmeye başlamıştı. Çok uzun sürmeden Ali gücünü kaybetmeye başladı. Uzuvlarını hareket ettirmekte zorlanıyordu. Herşey yavaşlamıştı. Göz kapakları sanki bir tom ağırlığında geliyordu. Ve yavaşça etrafını süzüyordu. Boş bakışlar ile etrafı sezerken insanların koşuşturmalarını görmeye başladı. Sonya gülümseyerek uzaklaşıyordu. Cihan ve Osman insanlara el kol hareketleri ile yönlendirmeye çalışıyordu. Gözlerini açamıyordu. Ama kalkıp neler olduğunu bilmekte istiyordu. Ve gözleri kapandı. Etraf kararmıştı.

Ali uyanmıştı. Midesi bulanıyordu. Sonya'ya seslendi. Ama cevap yoktu. Hemen saatine baktı. Tam tamına 13 gündür uyuyordu. Çok açıkmıştı. Kalkıp yakınındaki dolabı açıp kekleri yemeye başladı. Cihan ve Osman'a sesleniyordu. Ama karşılık yoktu. Kapıya doğru yöneldi. Tam aynanın karşısında geçiyordu ki tuhaflığı farketti. Bir kolu normal iken diğer kolu mavi renkliydi. Yoksa serum işe yaramışmıydı. Bunu bilmiyordu. Sonya cevap verirse öğrenecekti. Kapıya yöneldi ve kapı kolunu ağır bir manevra ile çevirdi. Kapıyı itekleyince gerçeği gördü. Tüm koşuşturmanın sebebini gördü. Nutlu tutulmuştu. Gördüğü manzara onun canını yakıyordu. Bütün herkes ölmüştü. Hemde feci bir şekilde canvermişlerdi. Bazılarının vücudu parçalanmıştı. Bazıları ise umutları olmasa bile mücadele etmişti. Biraz daha ilerledi ve Sonya'yı gördü. İnsan halindeki Sonya'yı da gözleri kapalı bir halde gördü. Bu sefer gözlerinden yaşlar akmaya başladı. Seslenerek koştu ve bir anda Sonya'nın üstündeki 350 - 400 kg lik molozları bir çırpıda kaldırıp kenara attı. İlk başta kendisi de bunu farketmedi. Sevdiği kadın ölmüştü. Sevdiği insanlar ölmüştü. Canı çok yanıyordu. Gözlerinden yaşlar durana kadar ağladı. Bu kadar insan belki de onun için savaşmıştı. Ne yapacağını bilmiyordu. Ancak daha sonra farklı hissetmeye başladı. Gözlerinde ki öfke ile etrafı yumruklamaya başladı. Ve gücünü farketti. Çok güçlenmişti. Artık bir mutanttı. Şimdi sadece güçlerini keşfetmek gerekiyordu. Ve konseyin gelmesini beklemek. 8 gün sonra konsey gelecekti. O süre boyunca güçlerini keşfedebilirse onları belki de alt edecekti. Etrafı hiç dostu kalmamıştı. Sadece o vardı. Bu yalnızlık duygusu onu içten içe kahrediyordu. Bulunduğu yere doğru birileri geliyordu. Bunu hissetmişti. Hemen gizlenip mevzilendi. Tam 5 dakika sonra içeriye 3 tane uzaylı girdi. Bununla birlikte ses duyusununda geliştiğini anladı. Çünkü 5 dakikalık mesafeden gelen sesi algılayabilmişti. Artık kendine çok güvenebildiği için birden ortaya çıktı. 3 uzaylı ile dövüşmeye başladı. Onları çok kolay bir şekilde ezebiliyordu. İki tanesini ortadan ikiye ayırdı. Son kalanın kollarını ve bacaklarını kopardı. Aynı dili konuşabiliyordu.
- Konsey nereden gelecek?
- Bilmiyorum ama öleceksin.
- Seni lanet olası mekanik bozukluğu. Sana bir soru soruyorum. Cevap ver !
- Öleceksin robot konseye ulaşamadan.
- Orospu çocuğu. Sen öleceksin.
Dedi ve parçaladı. Artık çok güçlü olduğunu biliyordu. Yeryüzüne çıktı. Gökyüzüne bakıp haykırmaya başladı.

- Hepinizin intikamını alacağım !