°My teacher° {H.S L.T}

~47~

Harry

De dagen gingen al snel voorbij en vandaag verhuizen we alle spullen naar mijn nieuwe appartement.
En met "we" Bedoel enkel Luke en mijzelf.
Van Louis heb ik sinds we uit elkaar zijn niks meer van gehoord.. Houden zo.

"Weet je dit echt zeker?" Vraagt Luke en zet de laatste doos in de woonkamer.
"Luke.. We hebben het hier al over gehad. Louis heeft je meer nodig ik redt het wel" Ik geef hem een knuffel.

Luke sluit de voordeur een een trillende zucht verlaat mijn mond.
Tuurlijk mis ik Louis.. De laatste dagen moest ik me verstoppen als hij bij Luke langs kwam..
En het erge is, ik weet waar hij door heen gaat. Hij vertelt Luke alles en als je boven zit hoor je alles.

Flashback

"Ik mis hem Luke" Luide snikken verlaten zijn mond.
"Je weet echt niet waar hij is?" Ik hoor Luke niks antwoorden dus ik ga er vanuit dat hij zijn hoofd schud.

"Louis rustig haal adem" Hoor ik Luke lichtjes paniekerig zeggen. Lou heeft een paniek aanval..

Einde flashback

Ik leg mijn laatste kleding stuk in mijn kast en laat me zuchtend op bed vallen.
Ik moet hier nog veel veranderen maar de basis staat er..
Mijn luide ring toon vult mijn slaap kamer.

Ik blijf even staren naar mijn beeld.

Loubear💙🎶

Trillend neem ik de telefoon toch op.

"Harry?" Zijn stem klink gebroken.. Alsof het al jaren geen woord heeft gezegd.

"Hee.." Mijn woorden komen net zo over als die van Lou, je kunt echt niks he Harry.. My god.

"Ik.. Ik vroeg me af of ehh" Een luide piep vult mijn oor.
Gesprek geëindigd.
Hij ging op.. Heb ik wat verkeerds gezegd?

Luke

"Ik hing gewoon op! Hoe dom kan je zijn" Een huilende Louis zit voor me met trillende handen valt zijn telefoon op de grond die ik oppak.
"Geef het wat tijd Lou, jullie zijn pas een week van elkaar af.." Louis kijkt gebroken omhoog.
"Ik kan niet zonder hem" Twijfelend kijk ik hem aan.
Ik kan hem brengen?

Voor ik iets kan zeggen voel ik Louis zijn lippen op de mijne.
Geschrokken duw ik hem van me af.
"Sorry ik dacht- ik" Vol verbazing kijk ik naar Lou die weer in zijn stoel kruipt en een deken over zijn hoofd trekt.

"Afleiding?" Vraag ik hem voorzichtig. De deken beweegt even op en neer.
"Ik kan dat jullie beide niet aan doen Lou.." Zucht ik gefrustreerd en blijf naar de deken staren waar lichte snikken onder vandaan komen.

---

Haii, im back? Ja erg lang geleden right oopsie?

Ik zie trouwens dat dit boek echt enorm vooruit gaat terwijl ik haast nooit upload xD, leuk ok te zien! 🥺❤

Bijna ieder deel is na 2-3 dagen al bijna 200 keer gelezen 🥵💖

(Dit deel is nog niet nagekeken op spel fouten)