( ဟင့္အင္း...ဟင့္အင္း...ငါမလုပ္ဘူး...)
ဒါေပမဲ့လဲ သူ႔အငယ္ေကာင္ရဲ႕ဆႏၵက ေလ်ာ့မသြားတဲ့အျပင္ ပိုပိုၿပီးသာဆိုးလာေတာ့တယ္...။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆုံးမွာ မတတ္ႏိုင္စြာပဲ သူေအာက္ကိုလက္လွမ္းလိုက္မိတယ္...။
" အင္းးး!..."
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ အေျခအေနေတြလဲ...။ သူ႔ဘဝက ဒီေလာက္ေတာင္အျခအေနဆိုးသြားၿပီတဲ့လား...။
" အား! ကိုလင္း..."
ဘယ္အခ်ိန္တည္းက ဒါေတြစတင္ခဲ့တာလဲ သူမသိေတာ့ဘူး...။ လင္းေခတ္ဦးက သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ေတာင္ လႊမ္းမိုးေနခဲ့ၿပီလဲ...။ ဘယ္တုန္းကတည္းကလဲ...။ အရာအားလုံးက ပေဟဠိတစ္ခုလိုပဲ...။
လင္းေခတ္ဦးအေၾကာင္းကိုပိုေတြးေလ သူ႔စိတ္ေတြကအျမင့္ဆုံးကိုေရာက္ေလျဖစ္လာတယ္...။ ဒါေၾကာင့္လဲ...သိပ္ေတာင္အခ်ိန္မေပးလိုက္ရပါပဲ လႈပ္ရွားမႈအခ်ိဳ႕အၿပီးမွာ ၿပီးဆုံးျခင္းကိုေရာက္သြားရတယ္...။ အဆုံးထိသူ႔မ်က္လုံးထဲ ျမင္ေယာင္ေနမိတာကလဲ...လင္းေခတ္ဦးရဲ႕ သူ႔ရဲ႕အေကာင္ေပါက္ကိုပါးစပ္ထဲထည့္ရင္း သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့အၾကည့္႐ိုင္း႐ိုင္းေတြ...။
( ဟင္းးး!...)
ခြန္းစစ္မင္း လက္မွာေပေနတဲ့ အျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အရည္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္မိတယ္...။
( ငါ့ဘာသာ Musterbate မလုပ္တာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားၿပီလဲ...PMS ေရာ...)
သူထထိုင္လိုက္ၿပီး အိပ္ရာေဘးစားပြဲပုေလးရဲ႕ အံဆြဲေလးကိုဆြဲၿပီး တစ္ရႈးလိပ္ကေနအနည္းငယ္ကိုယူလိုက္တယ္...။ ၿပီးေတာ့ လက္ကိုေသခ်ာေလးသုတ္လိုက္ၿပီး တစ္ရႈးစုတ္ကိုေအာက္မွာပဲပစ္ခ်ထားလိုက္တယ္...။ အိပ္ရာေပၚျပန္လွဲလိုက္အၿပီးမွာေတာ့ သက္ျပင္းခ်မိျပန္တယ္...။
" ဒီအခ်ိန္ဆို သူေရာ ဘာလုပ္ေနမလဲ..."
" သူ႔ကိုမွန္းၿပီး မဟုတ္တာလုပ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ေနတယ္..."
( Fuck!...)
ခြန္းစစ္မင္း တံခါးေပါက္ဖက္ကိုလွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ ေက်ာေပးလိုက္ကာ...ေျခရင္းကေစာင္ကိုဆြဲယူၿပီး ေခါင္းအထိၿခဳံခ်လိုက္မိတယ္...။
YOU ARE READING
ME, MYSELF AND MY FUCKIN' WORLD
Romance📌 Just Read. You Will Know What This Shit. 🚫 WARNING 🚫 (Age Restricted) [Zawgyi] ဤ fiction တြင္ အလြန္ပြင့္လင္းေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ စကားအသုံးအႏႈန္းမ်ား ပါဝင္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္အသိေပးအပ္ပါသည္။ [Unicode] ဤ Fiction တွင် အလွန်ပွင့်လင်းသော အကြော...
Chapter ~ 42
Start from the beginning
