Μοιραία Αγάπη

Κεφάλαιο 5

                       Μεριά Δημήτρη

-να σου εξηγήσω, λέει ο Αλέκος...

-Τι να του εξηγήσεις μωρέ;;; δεν βλέπει;;; 

λέει η Ιωάννα με σηκωμένο το ύφος κάτι που με έκανε να νευριασω ακόμη πιο πολύ...

Βγαίνω από το σπίτι, βάζω μπρος τη μηχανή και αρχίζω να τρέχω για το σπίτι.

Είχα βάλει μπρος και η ταχύτητα ανέβαινε συνεχώς με αποτέλεσμα σε 1 λεπτό να είμαι σπίτι.

Μπαίνω στο δωμάτιο μου αλλάζω ρούχα και πάω για τζογκινγκ.

Συνήθως όταν θέλω να ξεχαστω η να ξεσπάσω το τζογκινγκ είναι ο καλύτερος τρόπος.

Στη διαδρομή καθώς έτρεχα άρχισαν τα μάτια μου να βουρκωνουν.

Δεν έβλεπα τίποτα μέχρι που έπεσα πάνω σε κάποιον...

                    Μεριά Άϊρις

Είχα πάει στο σουπερμάρκετ για να πάρω κάτι υλικά για κέικ...

Στη διαδρομή για το σπίτι, καθώς χάζευα στο κινητο κάποιος έπεσε πάνω μου...

-Συγνώμη πολύ δεν το ηθ...

Λεει και...

-Δημήτρη;;;;

-Άϊρις;;;;

-Κλαιςςς;

Λέω στεναχωρημενη καθώς έβλεπα τα γαλάζια βουρκωμενα ματιά του.

-Να μην σε νοιάζει...

Απαντά νευρικά και βάζει τα πράγματα μέσα στη σακούλα...

-Ιωάννα;;;

Ρωτάω και γυρνάει... Με κοιτάει μόνο που αυτή τη φορά όντως του είχε πέσει ένα δάκρυ...

-Ναι...

Μου λέει κοφτά ενώ για πρώτη φορά με κοιτάει στα μάτια...

-Να σε ρωτήσω κάτι;

-Φυσικά...

-θες να έρθεις σπίτι μου για λίγη ώρα; οι δικοί μου θα λείπουν και ας πούμε πως δεν θέλω να κάτσω μόνος μου...

-Οκκευ...

Του λέω καθώς δεν μπορούσα να του πω όχι στη κατασταση που βρισκόταν.

Πήγαμε αφήσαμε τα ψώνια σπίτι μου καθώς ο πατέρας μου δούλευε πάλι και πήγαμε σπίτι του.

Αυτός άνοιξε την πόρτα και μου έκανε νόημα να περάσω πρώτη. Το σπίτι του ήταν πολύ όμορφο και μοντέρνο. Στις αποχρώσεις μαύρου και γκρι.

Η ώρα περνούσε και η αλήθεια είναι πως άρχισε να Φενεται καλύτερα. Συζητάγαμε για πολύ ώρα για διάφορα θέματα.

Είναι πολυ έξυπνος και έχει πολλές προοπτικές απλώς θέλει να κάνεις το χαζό και το μάγκα για τους φίλους του.

Σε κάποια φαση...

-Άϊρις

-Ναι

-Σε ευχαριστώ!!!

Λέει και μόνο με αυτή τη λέξη γυρνάω τον κοιτάω και εκείνος το ίδιο. Έχουν περάσει 2 με 3 λεπτά και συνεχίζουμε να κοιτιομαστε... Μέχρι που αποφάσισα ...

-Λέω να φύγω...

-Από τώρα;

-καλά τότε θα τα πούμε λέει...

Και σηκώνεται να μου ανοίξει τη πόρτα...

Ανοιγει την πόρτα, πάω να φύγω, κάτι όμως  που δεν κατάφερα αφού πριν προλάβω να βγω με σπρώχνει μέσα και κλείνει την κλείνει με δύναμη στριμωχνοντας με στο τοίχο.

Τα πρόσωπα μας ήταν πολύ κοντά. Η αλήθεια είναι πως το ήθελα πάρα πολύ αλλά δεν το ήθελα με εκείνες τις συνθήκες.

Δεν το ήθελα μόνο και μόνο επειδή αυτός στεναχωρηθηκε...

-Καληνύχτα

Λέει εκεί που δεν το περίμενα, ανηγει την πόρτα αδιάφορα και μ κάνει νόημα να φύγω.

Με νεύρα και γω βγαίνω με γρήγορα βήματα χωρίς να γυρισω να κοιτάξω και φτάνω στο σπίτι μου.....

Γειάααααααα. Τι κάνετε ελπίζω να είστε όλοι καλά.... Στο επόμενο θα έχουμε την μεριά του Δημήτρη φυσικά... Λοιπόν ερωτηση:Ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα;