Μοιραία Αγάπη

Κεφάλαιο 4

Έχουν περάσει 2 μέρες από τον αγιασμό και σήμερα θα μπούμε στη νέα μας τάξη η οποία έχει υπολογιστή, τηλεόραση και κλιματιστικό.

Μπαίνω μέσα στη τάξη και γρήγορα-γρήγορα τρέχω να βουτήξω τις πίσω θέσεις για εμένα και την Άννα.

Αφού έχουμε βολευτεί όλοι ακούω ένα ήχο ενός τακούνιου από το διάδρομο να πλησιάζει στη τάξη μας.

Οταν ο ήχος σταμάτησε είδα την πόρτα να ανοίγει και να μπαίνει μέσα μια μαυρομαλλα με αντρικό χτένισμα, καφε ματιά, με μια μακριά καφέ φούστα και μια μακριμανικη κίτρινη μπλούζα.

-Καλημέρα σας, Λέει με ένα έντονο και αυστηρό ύφος.

-Το όνομα μου είναι Παπαδογιαννη Ανδρομάχη και μαζί θα κάνουμε το μάθημα του Σύγχρονου κόσμου. Η περσινή δασκάλα σας μου είπε ότι ήσασταν το χειρότερο τμήμα, αυτό όμως προκειτο να αλλάξει.

Λέει και βγάζει ένα χαρτί από την καφέ τσαντα της.

-Εδώ έχω σχεδιάσει τα θρανία σας σε αυτό εδώ το χαρτί και το πως θα κάθεστε και μάλιστα μόνιμα. Αλίμονο σε όποιον με παρακούσει και δεν κάτσει εκεί που πρέπει.
Και για να σας προλάβω άμα τολμάτε καλέστε τους γονείς σας σε εμένα και θα δείτε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα.

Είπε και εγώ ξεροκαταπια. Όχι μόνο επειδή την φοβόμουν αλλά και επειδή δεν ήξερα με ποιον με έχει βάλει να κάτσω.

Σηκώθηκα να πάω να δω το χαρτί και...

-Τιιιιιιιιιιι;;;;;;;

Λέω και χωρίς να το έχω καταλάβει όχι μόνο δεν το είπα από μέσα μου αλλά το είπα και φωναχτά με αποτέλεσμα να έχει γυρίσει όλη η τάξη και να με κοιτάει.

-Υπάρχει κάποιο πρόβλημα Άϊρις;;

Με ρωτά η καθηγήτρια με μισό μάτι...

-Όχι κυρία με συγχωρείτε...

Της λέω και πάω κατευθείαν να κάτσω στον Δημήτρη.

Το μάθημα άρχισε αλλά εγώ δεν μπορούσα να συγκεντρωθω. Τέτοια μεγάλη αμηχανία δεν είχα ξαναπάθει.

Και όχι μόνο εγώ αλλά και αυτός γιατί κούναγε νευρικά και έντονα  το πόδι του.

Τα λεπτά περνούσαν πολύ αργά και βασανιστηκά με αποτέλεσμα να αρχίζω να μετράω τα δευτερόλεπτα και τα λεπτά μέχρι που έφτασε η ώρα και...

-3... 2...1...

Σκέφτηκα και...

-Ντριιιιιιιιννννννν

Χτυπαααα το κουδούνι και χωρίς να το καταλάβω....

-Γιουυυππππιιιιιιιι,

Φωνάζω και σηκώνομαι ορθια, μα για κακή μου τύχη η καθηγήτρια δεν είχε τελειώσει τη παράδοση με αποτέλεσμα να έχουν όλοι γυρίσει και να με κοιτάνε.

-Άϊρις στο γραφειοοοοοο

Φωναζει έξαλλη και σηκώνομαι με σκυμμένο το κεφάλι και πάω τρέχοντας για το γραφείο.

                   Μεριά δημητρη

Σημερα το σχολείο ήταν μια σκέτη κόλαση. Πρώτη ώρα με την αυστηρή στριμεννη  καινουρια καθηγήτρια.

Και όχι μόνο αυτό με έβαλε να κάτσω και με την Άϊρις. Όχι ότι έχω θέμα μαζί της αλλά με τον φίλο μου θα ήταν πιο άνετα, να κάνουμε τις πλάκες μας, να πετάξουμε χαρταετού κλπ.

Ενώ με την Άϊρις από την ώρα που έκατσα και εγώ και αυτή ένιωθα ότι ειμασταν μεσα στη μαύρη αμηχανία.

Ώσπου χτύπησε κουδούνι σηκώθηκε αυτή στον αέρα και φώναξε ένα γιουπι με αποτέλεσμα η κυρία να την πάει στο γραφείο.

Πως κρατήθηκα και δεν έσκασα στα γέλια....

Τέλος πάντων τώρα  περπατάω με τα ακουστικά μου πρως το σπίτι της Ιωάννας γιατί δεν απαντάει στο τηλέφωνο και έχω αρχησει να ανησυχώ.

Μόλις έφτασα χτύπησα της πόρτα τους σπιτιού της και μου άνοιξε μια γυναίκα μεγαλης ηλικίας...

-Ναι τι θέλετε;

-Ήρθα να δω την ιωαννα

-Πέρασε αγορά... Αγοράκι μου... Πέρασε...

Μπαίνω μέσα και αρχίζω και ανεβαίνω τις ξύλινες σκάλες του σπιτιού της.

Φτάνω στη πόρτα του δωματίου της, την ανοίγω και αυτό που αντίκρυζω μου κόβει το αίμα.

Ο κολλητός μου ο Αλέκος να φιλαει παθιασμένα και πολύ έντονα την Ιωάννα...

Πως σας φάνηκε κοριτσια μου. Τι λέτε να γίνει μετά; Επίσης θέλω να μου γράψετε κάτω στα σχόλια άμα πιστεύεται στο κεραυνοβόλο έρωτα; Τα λέμε την επόμενη φορά.
Instagram:tatlimirwritter