Μοιραία Αγάπη

Κεφάλαιο 2

Ανοίγω την μπλε σκουριασμένη πόρτα για να μπω στο προαύλιο του σχολείου.

Το κυλικείο ανοιχτά με τον Νίκο να ψήνει κάτι ωραίες πίτσες, η οποία μυρωδιά φτάνει μέχρι τα ρουθούνια μου...

Τα παιδιά του λυκείου διασκορπισμενα σε όλο το προαύλιο... Κάποιοι στις τουαλέτες για τσιγάρο... Κάποιοι όρθιοι... Κάποιοι στο κυλικείο... Και κάποιοι στα παγκάκια...

-Αϊριςςςςς, φωνάζει μια καστανομαλλα με ίσια μαλλιά και μπλε μάτια η οποία κατευθύνεται προς το μέρος μου.

-Καλημέρα ζουζουνάκι μου, της λέω...

Αυτή όπως μπορεί να καταλάβατε είναι η κολλητή μου, η Αννα. Κάνουμε παρέα από την τρίτη δημοτικού. Γενικά εγώ δεν είμαι δημοφιλής και δύσκολα αποκτώ φίλους έτσι έχω μόνο αυτήν.

Εκεί λοιπόν που λέμε για το καλοκαίρι μας γιατί εγώ έλειπα διακοπές, γύρνα το βλέμμα στη πόρτα η οποία ανοίγει σιγά σιγά και μπαίνει μέσα αυτός...Ο Δημήτρης...

Λοιπόν... Ο Δημήτρης μου αρέσει από την πρώτη γυμνασίου. Ναι ξέρω είναι πολλά χρόνια. Κάθε φορά όμως που μου ρίχνει άκυρο και πάω να φύγω αντιδρά κάπως περίεργα...

Γενικότερα ο Δημήτρης είναι πολύ δημοφιλής και το απολαμβάνει αυτό. Για να καταλάβετε όταν είμαστε μόνοι μας μου μιλάει γλυκά ευγενικά...
Όταν όμως είναι με φίλους με προσβάλει με οποιοδιοτε τρόπο ξέρει ότι εγώ θα λυγίσω.

Ανοίγει τέλος πάντων την πόρτα περνά από δίπλα μου αδιάφορα και σκορπιζετε στο προαύλιο ψάχνωντας για τους ψεύτικος φίλους του και τη ψεύτικη κοπέλα του την Ιωάννα.

Η Ιωάννα στο δημοτικό ηταν η καλύτερη μου φίλοι. Όταν πήγαμε όμως γυμνάσιο γνώρισε κάτι καινούρια κορίτσια με άθλια συμπεριφορά και έγινε σαν κι αυτές...

-Εεεεεεεε ξύπναααααα σου μιλάω, λέει η Άννα και πετάγομαι στον αέρα αφού είχα κολλήσει να κοιτάω το κενό.

-Εεε;;; Ναιιιι, Λέω με χίλια ζόρια

-Ααα ναι; και τι σου έλεγα δηλαδή;; μου λέει με σηκωμένο το λεπτό της φρύδι και με ένα ύφος ειρωνείας.

-εμμμμ.... Απαντώ σκεπτόμενη...

-Άστο κατάλαβα, πέρασε ο Δημήτρης έτσι;

Λέει... Και μόνο με το που ακούω Δημήτρης κατεβάζω το κεφάλι μου κάτω λυπημένα και προσπαθώ να κρατήσω τα δάκρυα μου από το βλέμμα που μου έριξε.

Η Άννα φυσικά προσπάθησε να με ηρεμήσει μέχρι τουλάχιστον να φύγουμε από το σχολείο.

-Λοιπόν πάμε τώρα γιατί χτύπησε το κουδούνι,ειπε και αρχίσαμε να κατευθυνομαστε στη μέση του προαύλιου για την προσευχή.

Αφού τελείωσε ο αγιασμός και όλη αυτή η διαδικασία, η διευθύντρια μας ενημέρωσε ότι την επόμενη μέρα θα πέρναμε βιβλία και τη μεθεπόμενη θα ξεκινούσαμε.

Με λίγα λόγια αρχίσαμε τα ζόρικα...

Τέλος μπισκοτάκια μου... Θέλω να μου γράψετε κάτω στα σχόλια άμα σας έχουν τύχει fake φιλίες και άμα ναι πόσες;;;
Istagram2:tatlimirwritter