" ကိုလင္း...ခင္မ်ားကြၽန္ေတာ့္ကိုမသနားဘူးလားဟင္..."
" ဟင့္အင္း..."
ခြန္းစစ္မင္းမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးေမွာင္က်သြားၿပီး...ခဏေနမွ တစ္ခုကိုသတိရၿပီးပါးစပ္ဟဖို႔အလုပ္ လင္းေခတ္ဦးကဦးေအာင္ဆက္ေျပာျပန္တယ္...။
" အခုခ်ိန္မွာ ကိုကိုလို႔ေခၚလဲ ဘာမွထူးမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္..."
ထိုစကားေၾကာင့္ ခြန္းစစ္မင္းလဲဘုၾကည့္တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ထိုင္ခုံကိုမွီကာလက္ပိုက္လိုက္တယ္...။
" ဒီေလာက္ဆို လုံေလာက္ေရာေပါ့...ခင္မ်ားကိုက အစိုးရိမ္လြန္ေနတာ...ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေတြလဲ ပူထူေနၿပီ...အဲ့တာေရာသိရဲ႕လား..."
" သိတာေပါ့...ငါလဲမင္းနဲ႔အတူ စာလိုက္လုပ္ေနတာပဲဟာ..."
" ဟန္႔!..."
သူစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ပဲ စာအုပ္ကိုျပန္ကိုင္ဖို႔လုပ္လိုက္တယ္...။ အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ လင္းေခတ္ဦးကသူ႔ပါးေလးကိုလွမ္းဆြဲၿပီး ၿပဳံးျပတယ္...။
" အခု အဲ့တစ္ခန္းၿပီးေတာ့မွာမဟုတ္လား...ျမန္ျမန္လက္စသတ္လိုက္...ၿပီးသြားရင္ တစ္ညေနလုံး တစ္ညလုံးဘာစာမွထပ္မလုပ္ခိုင္းေတာ့ဘူး..."
" ဟင္!...တကယ္လား..."
" တကယ္ေပါ့...ဒါေပမဲ့ မနက္ဖန္က်န္တဲ့ႏွစ္ရက္မွာေတာ့ တနလၤာေန႔ေျဖမယ့္ဘာသာကို ေသခ်ာလုပ္ပါ့မယ္ဆိုတဲ့ကတိေတာ့ေပးရမယ္..."
" ရတယ္...ရတယ္...ရတာေပါ့..."
" အိုေက..."
လင္းေခတ္ဦး တက္ႂကြေပ်ာ္႐ႊင္စြာနဲ႔ စာအုပ္ေကာက္ကိုင္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ခြန္းစစ္မင္းကိုၾကည့္ရင္း ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ၿပဳံးလိုက္မိတယ္...။
သူတို႔တြဲခဲ့တာ အခုမွ တစ္လေက်ာ္ေလးသာရွိေသးတယ္ဆိုေပမဲ့...ရင္းႏွင္းမႈအတိုင္းအတာကေတာ့ ထိုတစ္လဆိုတဲ့အခ်ိန္ကာလထက္ကိုပိုပါတယ္...။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ခြန္းစစ္မင္းကသူ႔ရဲ႕ႏွလုံးသားထဲမွာ ပိုၿပီးနက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းေနရာယူလာေနတယ္ဆိုတာလဲ လင္းေခတ္ဦးခံစားမိတယ္...။ သူေျပာဖို႔ႀကံလိုက္တိုင္း လည္ေခ်ာင္းဝမွာသာတစ္ဆို႔ေနၿပီး ဆက္ထြက္မလာႏိုင္တဲ့စကားတစ္ခြန္းကလဲ...သူ႔ဆီမွာပိတ္မိေနတုန္းပဲ...။ လင္းေခတ္ဦး သူ႔ဘယ္ဘက္လက္ခလယ္ကလက္စြပ္ေလးကို ၾကည့္ေနရင္းက...သူ႔စိတ္ေတြေနရာအႏွံ႔ကိုျပန္႔ႏွံ႔ေနေတာ့တယ္...။
YOU ARE READING
ME, MYSELF AND MY FUCKIN' WORLD
Romance📌 Just Read. You Will Know What This Shit. 🚫 WARNING 🚫 (Age Restricted) [Zawgyi] ဤ fiction တြင္ အလြန္ပြင့္လင္းေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ စကားအသုံးအႏႈန္းမ်ား ပါဝင္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္အသိေပးအပ္ပါသည္။ [Unicode] ဤ Fiction တွင် အလွန်ပွင့်လင်းသော အကြော...
Chapter ~ 38
Start from the beginning
