pse mua ?

3

~•~

Ishte në mbrëmje vonë kur telefoni im ra sërish...

Të gjith ishin nëpër dhomat e tyre, sapo ishim ndarë me natën e mirë për të fjetur.

Dhe pikërishtë sa hyra në dhomë erdhi thirrja e tijë !

Zemra fillojë të më godasë dhunshëm, si edhe sytë mu hapën më shum si për të konfirmuar emrin e tijë që lexova në skermon e telefonit !

E pranova thirrjen dhe me ngadalë e afrova telefonin në vesh, si me frikë.
Mbylla sytë dhe u përgatita për të dëgjuar zërin e tijë.
Gjunjët nuk më mbanin dhe u ula mbi shtrat duke shtrënguar stomakun në grusht.
Ishte një ndjenjë shum e besdisur dhe doja t'a shkulja nga stomaku im për të mos e ndjenrë më...

Por më ish e pamundur !
Sapo dëgjova tingullin e zërit të tijë ajo ndjenjë mu ngjit përgjatë fytit dhe më bllokojë frymarrjen duke më vjedhur edhe fjalët !!

"Më në fund mu përgjigje..."
Fjalët e tijë të para që më dedikoië !

Ndërsa mua filluan të mu merrnin mend. Dhoma më erdhi rrotull dhe ajo ndjenjë në stomak më ngushtonte fytin !

"Ose më mirë... Më në fund më pranove thirrjen se për t'u përgjigjur nuk më je përgjigjur akoma !"

Shtojë me një shtresë ironie !

Kafshova buzën, ndërkoh ndjeja ballin të piqej nxehtësi.
Po u ndjeja vërtetë keq !

"Je mërzitur pse nuk erdha kur u shkëmbyen unazat ?"

"Jo."
Ju përgjigja menjlherë.
Sepse ishte e vërtetë ! Nuk isha mërzitur fare për atë punë.
Në fillim fare u ndjeva pak keq, por kur përmblodha situatën dola në konkluzionin se ishte më mirë kështu.

Sepse kështu më dukej vetja akoma një vajzë pa shum telashe. Pa hyrë në atë botën e të rriturve që duhej të përballoja.
Vetja nuk më dukej akoma e pjekur për të ecur në një hap që m'u desh t'a merrja me patjetër !

"Atëherë dike të flasësh..."

"Po."
U përgjigja sërisht pa u menduar gjatë...
I rashë ballit me dorë nga përgjigja ime fëminore, ndërkoh atë e ndjeva të qeshë lehtë.

"Pse nuk mu je përgjigjur telefonit ?
Apo nuk do as që të flasësh në telefon si nuk më do edhe aty ?"

"Ç-Çfar...? Jo." Thash menjëherë e shqetësuar duke menduar se më lexojë mendimet !
"Kshu... Po...
Dua të themë që...nuk..
Nuk është se nuk dua të..."

Çfra dreqin po i themë !?

"Nuk thash që nuk të dua kët...
Jo që...por nuk..

Nuk.
Nuk kisha kohë.
Nuk e kapa telefonin në koh, ja pse nuk tu jam përgjigjigjur."

Arrita më në fund ti jepja një përgjigje edhe pse të artikuluar si mos më keq.

Pa e kuptuar isha ngritur në këmbë dhe kisha ecur vërdall dhomës duke hëngër thojtë e njërës dorë nga stresi !

Atë e dëgjova të qeshë gati gjith gaz nga përgjigja ime e sikletosur dhe e shqetësuar !

Dhe gati gati...
E ndjeva zemrën më të ngrohtë dhe më të qetë kur e dëgjova të qeshë ashtu !

Shkunda kokën vrullshëm dhe u përqëndrova para pasqyrës duke parë veten si për tu qortuar po vetë: 'përgjigju mirë tani. Jo si kalama.'

"Mirë, po bëj sikur po të besoj.
Si po ja kalon në familjen t'ime ?"

Vazhdojë të më pyesë pas një copë here heshtje !
Ndoshta priti që t'a pyesja un për dicka : un në atë moment nuk dija as si u quaja vetë jo më të pyes për dicka atë !!

"Më dëgjon apo jo ?"
Tërhoqi me zë të qetë vëmëndjen t'ime që isha humbur nëpër mendime!

"Oh...po. po Mirë. Shum mirë. Jan që të gjith shum të mirë me mua."
Shtrëngova fytyrën me pëllëmbë të dorës duke e ulur vrazhdët me gishtat që më gërvishtur fytyrën lehtë nga figura prej kalamani që po bëja me përgjigjet e mia të vonuara dhe të pa artikuluara mirë !

"Mirë si: më vënë në siklet si po më vë në siklet ky djali në telefon ?"
Më pyeti përsëri me atë aftësinë e tijë që kuptonte gjëndjen t'ime mendore vetëm nëpërmjet zërit !!!

"Çfra...jo...jo vërtet jan shum të mirë. Seriozishtë."
Në atë çastë mu kujtuan fjalët që i tha mamasë të tijë në telefon këtë mbasdite !

"Domethënë jam i vetmi që të shti në këtë siklet si ndihesh tani !?"
Më ndërpreu përsëri mendimet e humbura...

"Ç-çfar jo...nuk ndihem në..."

"E si ndihesh ?"
Më ndërpreu papritur duke më bllokuar mendimet.

Në mëndjen t'ime filluan të qarkullonin mendime e probleme që mund t'u krijonin në varësi të përgjigjes t'ime...

"Mami ytë nuk është llafazane..."
O t'a marrtë dreqi rracën e mëndjes t'ime të rrjedhur. Ma ça dreq përgjigje i dhash kështu !?"
I rashë ballit me dorë sërish, duke e ulur dorën nëpër fytyrë si për ty zhdukur nga faqja e dheut vetëm duke mbyllur sytë !

"Si dolëm nga 'si ndihesh' në ke 'plaka ime nuk është llafazane' aman !?"
Fillojë të qeshë me të madhe tani.
Ndërkoh un doja të përplasja ballin në murë me sa fuqi kisha.

"Ee...nuk..."
Kur dreqin do mbarojë më kjo telefonatë !?
Nuk po ndihem aspak mirë si nga stomaku ashtu edhe nëpër neuronet e kokës që po më plasin avull nga nervozizmi në këtë siklet.

"Ei...qetësohu.
Se po bëj shaka .
Si thua që të dëgjohej nesër ?
Po mu përgjigje telefonit sigurishtë."
Tha papritur po me atë zërin e tijë gazmorë por edhe me pak seriozitet në të njëjtin kohë !

"Natën mirë...?"
Më urojë natën e mirë dhe e mbylli telefonatën, sikur t'a dinte që un nuk do kisha arritur t'i uroja natën e mirë atijë !!

Dhe përsëri kishte të drejtë !!

Kisha një copë herë që qëndroja ashtu e shtangur nëpër mendime me telefon akoma në vesh !

Shikoja veten në pasqyrë dhe i thoja:
Shiko sa budallaqe dhe kalama je !
Nuk arrinë as ti urosh natën e Mir!
Si mendon se do e kalosh jetën me të ?

Dhe këtu ndërgjegja ime kishte të drejtë !!!

Ai dukej kaq social dhe i sigurt në vetvete, për të mos folur për bukurinë që mi vodhi fantazitë vetëm duke e parë në një copë fotografi !

Çfra magjie më ka bërë që vazhdoj e mendoj vetëm për të ?

Do arrijë të gjetë një kurë ? Sepse un këtu afër meje në realitet nuk e dua, vetëm pse kam frikë se nuk do e përballoj dot ! Por nëpër ëndrra e fantazi ai është princi dhe heroi im !!!

Pse po më ndodh mua kjo gjë !?

Pse mua ?

~•~