خلخال حبيبي (بقلم سارة احمد )

الفصل العشرون

ياسين: حوريه مالك انتى تعبانه؟
حوريه:ليه بتقول كدا ؟
ياسين:اصل انتى تصرفاتك كلها غريبه النهارده
حوريه: لا ابدا اصل انا شوفت أن كدا موت وكدا موت ولما اموت موته حلوه على ايد حد حلو مش هزعل
يرفع ياسين حاجبه مندهشا من كلامها يسألها:وحضرتك تحبي تموتى بانهى طريقه ؟
حوريه والدموع بعينيها :الموته اللى تريح قلبك وتحس فيها انك راضي
اقترب منها ياسين خطواتةحتى الصق ظهرها بالشجره يحيطها بذراعيه ينظر لعينيها لتستمر بينهم النظرات حتى تنتهى عندما انحنى يلتقط شفتاها بشفتيه بقبله ناعمه سرعان ما تحولت الى قبله عنيفه اذابتهم يترك بصمات حبه وشغفه ورغبته بها على شفتيها
حوريه:انت عملت ايه؟
ياسين:عملت اقل حاجه من حقى اعملها كزوج وانتى منعانى
حوريه:بس انا ممنعتكش انا سيبتلك نفسي قبل كدا كتير وانت اللى كنت بترفض
ياسين بغضب يمسك ذراعها :انتى فكرانى ايه معنديش دم عيزانى اخد اللى انا عايزه عشان تخلصي نفسك مش عشان بتحبينى وحابه تكونى معايا وفى حضنى
حوريه:ومن امتى القطه حبت تنام فى حضن التعبان لازم تبقى مستنيه لدغته فى اى وقت
ياسين:تعبان ؟؟؟ انا ياحوريه ؟ مفيش حد فى الدنيا حبك قدى انتى الوحيده اللى غيرتينى وخليتينى اتهاون فى حاجات كتير
حوريه:عشان كدا عايز تموتنى ؟
ياسين:انا عايز اعرف انتى ايه اللى وصلك انى عايز اخلص منك وعلى ايد ابوكى وانى لازم اخد املاكك اللى انتى متاكده انها بالنسبه لى ولا حاجه وكان عندى مليون طريقه انى اخدهم منك من غير جواز وبدون مشاكل
حوريه:يعنى انت عارف انى كنت سمعت كل حاجه
ياسين:سمعتى ؟
حوريه:ايوه سمعتك يوم فرحنا وانت بتقول لمحمد انا عايز اخلص منها واخد كل اللى تملكه
وأنك عينك على كل أملاك البرهامى وعشان كدا كنت عايز تساعد بابا عشان تاخد الشركه منه
ياسين: حوريه انتى كل دا فكرتى انى بتكلم عنك ؟ انا كنت بتكلم عن زينات لأنها جتلى يوم الفرح تطلب منى انى اساعد شركتكم وانا طبعا بعت ناس تبعى وعرفت انها بتسرق الشركه وان هى اللى وقعت شركة عامر وعملت شركة من وراه باسمها هى وتامر وبتسرق كل العملا والاتفاقيات لصالح شركتها وكان كل كلامى عنها عايزه تصدقينى صدقى مش عايزه انا هثبتلك انا خلاص قربت أوقع شركتها واكشفها قدام عامر لأنها اندينت لشركتى بمبالغ ضخمه علشان خاطر شركتها اللى أسستها من ورا عامر هى لما تلاقي الشركه خلاص وقعت والديون هتحبسها هتكشف عن شخصيتها وأنها هى صاحبة الشركه دى
حوريه:انا مش مصدقه انت كل دا كنت تقصدها هى مش انا
اقترب منها ياسين قائلا:انا بقولك الحقيقه وهثبتلك كل كلامى ولو عايزه تطلقي صدقينى انا هعملك اللى انتى عايزاه
هبطت دموع حوريه بغزاره
ياسين:طيب انتى بتعيطى ليه دلوقتي ؟
حوريه بطفوله أشعلت نيران ياسين: عشان مش عايزاك تطلقنى
اقترب منها ياسين يرفع رأسها بسبابته ينظر بعينيها اللؤلؤتين تملأهم موجه من الدموع
ليمسح دموعها بيده قائلا:يعنى افهم من كدا انك ..
حوريه:بحبك
حملها ياسين يلف بها المكان مابين الأشجار والورود برائحتها العليله ثم توقف وهو يحملها بين ذراعيه من خصرها يقبلها بشغف
ياسين:بعشق قطتى لما بتتشاقي وتخربش كنت هموت من الضحك عليكى واحنا جوا
حوريه: بصراحه ومتزعلش منى نفسي اشوف الناس اللى مخدتش على أيديهم ربع ساعه تربيه دى دى وقحه جدا دينا دى ازاى تتكلم كدا مع الاء وفى وجودنا
ياسين :انا كدا مبقتش قلقان على الاء طول ماانتى جنبها يا ام لسانين
حوريه:بلسانين مع كل الناس ومعاك انت القطه بتاكل لسانى
ياسين:يابختها.
حوريه:هى مين ؟
ياسين:القطه يا اجمل قطه
وكانت  فى تلك اللحظات مازالت تلك الحقوده تراقبها بغضب وحقد وغيره تاكل قلبها ثم أخذت حقيبتها وحملت نفسها تذهب سريعا ومن خلفها دينا