Forevermore [On-going]

Prologue

Prologue

Hello po,I'm Wendy Ibarra a flight attendant . Nasa Airplane ako ngayon at naghihintay sa pagbaba ng mga pasahero. Nagland na kasi ang eroplanong sinasakyan ko dito sa NAIA o mas kilala sa tawag na Ninoy Aquino International Airport.

" Wendy baba na tayo malapit nang matapos bumaba yung mga pasahero. " Sabi ni Abiel. Tumango ako.

Si Abiel ang kaibigan ko simula pa noong highschool Na hanggang ngayon ay kasama ko sa trabaho ko. Masaya siyang kasama dahil masiyahin siya at maalaga. Naging sandigan ko siya lahat ng bagay simula pa noong college pa kami.

Pagkababa ng lahat ng pasahero ay bumaba na rin ako. Sumunod naman sa akin ang kaibigan kong si Abiel, pati ang mga katrabaho namin sa eroplano.

" Back to pinas na agad tayo. Labas tayo mamaya ahh. Namiss ko na ang mga lakad natin. Kakain tapos magshoshoping , tsaka maglilibot. " Oo nga. Sobrang nakakamiss. Pinaalala niya ang mga panahong high school pa lamang kami na kasama naming naglilibot ang barkada.

" Yeah, ive miss it too. Lalo na kapag kumpleto tayo" Tumango siya sa sinabi ko.I remember  na kumpleto kaming magbabarkada na naglilibot sa mall. Tinignan ko si Sophie nililibot niya  ang kanyang mga mata, tinatanaw niya ang kanyang sundo.

" We-wendy.. " gulat niyang untas sa akin. Bumaling agad ako sa kanya. Nang makita ko ang ikinatataranta niya ay bumilis ang tibok ng puso ko sa tuwa na makita ang taong halos 5 taon ko nang hindi nakikita. I missed him. I missed him very much.i thought , nagtatampo siya dahil 5 years akong hindi umuuwi.

It's Ymir.... Ymir Portales. ... Ang kauna-unahang nagpatibok ng puso ko.

Akma akong lalapit sa kanya ngunit may babaeng agad lumapit at yumakap sa kanya ng mahigpit. Halos Hindi ako makahinga sa mga nangyayari.

" Sorry , I left my luggage on plane but thanks to the attendant . She saw my ID and told me that I left it there . " Niyakap ulit ng babae si Ymir.

Hindi ko namumukhaan and babae. Although I can see what's really between them.

" So , he has a girlfriend. I thought ikaw ang hinihintay niya. Tara na wendy , sorry talaga I didn't know. " hinila niya ako palayo, sumama ako sa kanya kahit halos natatapilok na ako sa suot kong black pointed shoes .

I can feel my heart breaking into pieces seeing that kind of scene. Ang lalaking una kong pinagkatiwalaan, at minahal ay may iba ng mahal. I thought he'll wait for me till I come back to his arms. But suddenly I felt that nothing can stay forever or even Forevermore.

Pagkadating namin sa labas ng airport ay habol ko ang hininga ko habang Hindi tumitigil ang mga luhang lumalandas sa aking pisngi.

" Wendy I'm so sorry " saka ako niyakap ng mahigpit ng aking pinakamamahal na kaibigan.

" You don't have to say sorry. Hindi naman natin alam na hindi naman pala ako ang inaabangan niya. Pero iba, iba ang nafeel ko. I thought hinintay niya ako hanggang sa pagbalik ko. I talked to him before I left. I even send mails to him. Telling him that I'm okay while I'm studying there abroad. I don't know what to feel or even think. It hurts. Really really hurt. " Napahawak ako sa buong mukha ko. Tinakpan ko ang mukha ko.

I know I have to be matured enough. But , this is not as easy than I think. Ang alam ko okay kami. Alam ko mahal pa niya ako... Nakakapagtext siya sa akin and me too. He's supporting me on everything for my dreams.

" Let's go to the near bar later for the coming wedding of our colleague. You have to express your feelings. Ilabas mo lahat ng sama ng loob mo sa kanya. Pero sa ngayon ay kailangan muna nating magpahinga. Matagal ang flight kanina. And now we're back here in the Philippines. " Abiel giggled.