20.04

4-Büyü Artık

''Aptal falan mısın sen?''Hoseok sinirini gizleyemiyordu.''Gidip davetli listesindeki herkesi sorguya mı çekeceğiz?Adamlar Kore'nin en önemli iş adamları belki de.''Gözümü odadaki herkesin üzerinde hızlıca gezdirdim.Ne düşüneceklerini bilmiyor gibilerdi.

''Kore'nin en önemli  iş adamları olmaları içlerinden birinin jbu gece genç bir kızı öldürdüğünü değiştirir mi?''Hızlıca gözlerini benden kaçırdı.Jin gömleğini düzeltirken lafa girdi.

''Eksik anlattın Eunbin.Bu genç kız ayrıca onun sevgilisiydi.Ha unutmuşum,bu şerefsiz aynı zamanda benim kız kardeşimin de erkek arkadaşı.Ee Hoseok,başka sevgilin de var mı?Sen utanmasan Namjoon'un hamile karısına da çıkma teklifi edersin.''Hoseok Seokjin'e doğru birkaç adım attığı anda Namjoon araya girdi.

''Minyoung'u bu işten uzak tutacağız,anlıyor musunuz?Madem polise gidemiyoruz o zaman saklayacağız bu cesedi.Sabah Minyoung'u eve bırakıp buraya geri döneceğim.Hepiniz bir şekilde işlerinizden izin alacaksınız.Yoongi'ye haber vermeyeceksiniz,onu da bu işe karıştırmanın bir mantığı yok.Şimdi,Hoseok getir şu davetli listesini.Eunbin sen yukarı çık yat.Kızı biz saklarız. ''

.......................................................................................................................................

Yatakta saatlerdir dönüyordum.Kim,nasıl yapardı bunu?O kadar davetlinin içinde nasıl birini öldürürdü?Bundan da öte,bizden başka kimsenin bilmediği on yıllık sırrımızı nasıl bilebilirdi?Bizi bu kadar kendinden emin tehdit etmesinin sebebi her şeyi bilmesi miydi?

2007

''Jin,ben bu yükle yaşayamıyorum.Günahı birlikte işledik,ama ben cezasını birlikte çekmeye hazır değilim.Unut beni,eğer yapabilirsen günahımızı da unut.Ben unutamayacağım.''

2017

On yıl öncesinin anıları kafamda yankılanıyordu.Arkadaş grubum,kuzenim,sevgilim hepsi on yıl öncesinde kalmıştı.Onları yılda sadece bir gün görüyordum son on yıldır.Ama aynı kabus başlamıştı.Yine aşağıdalardı işte.Seslerini yine duyuyordum,Jin'in endişeli sesi kulaklarımdaydı.

''Böyle nereye varacağız?Kim bu şerefsiz,ne hakla tehdit ediyor bizi?Biz neden hala korkuyoruz?'' Haklı değildi.On yıl öncesiyle karşılaştırınca korkacak daha çok şeyimiz vardı,kaybedecek de.Aklıma Minseok geldi.Saatlerdir onu değil aramak,düşünmek için bile vaktim yoktu.Günahımı bilse,beni yine böyle sever miydi?

''Yorgunum,burada yatacağım.''Jin'in sesiyle irkildim.Burada yatması için bir sebep yoktu.Yine de yüzümü ona dönmedim.

''Bu evde çok fazla oda var.''Yatakta ağırlığını hissettim.O da bana arkasını döndü.

''Eunbin,korkuyorum.''Ben de korkuyordum.Hepimiz korkuyorduk.On yıldır kaçtığımız kabus yine aynı gün bulmuştu bizi.

''Korkma.Biz suçluysak bizi tehdit eden de suçlu.Asla veremez bizi polise.O da birini öldürdü.Sadece birkaç yıl daha dayanmamız lazım.Ondan sonra zaman aşımından bize dava dahi açamazlar.''Onunla konuşmak istemiyordum.Hele de bu kadar yakınımdayken.Onu görmek,onun sesini duymak istemiyordum.

''Evleniyorum.''dedi az öncekinden daha kısık bir sesle.Başımı onaylarcasına salladım,beni görmüyordu ama konuşmaya mecalim yoktu.

''Tebrikler.''Ona şanslı kızın kim olduğunu,mesleğini,yaşını sormayacaktım.Onunla bu yakınlığım yoktu,artık.

''Umrunda değil mi?''

''Umrumda değil Jin.Ben de evleniyorum.Temmuzda.Senin umrunda mı?''Benden tarafa döndü.

''Umrumda.''Yastığımı alıp ayağa kalktım.

''Olmasın o zaman.Senin umrunda olması hem bana,hem benim nişanlıma,hem senin nişanlına,en çok da kendine saygısızlık.Büyü artık.''Öfkeyle odayı terk ettim.Yastığımı yan odadaki yatağın üstüne fırlattım.Yatağa oturup lila saten çarşafa dokundum.Artık uyusam iyi olurdu.Önümüzdeki günlerde yalan söylemem gereken bir nişanlı,çözmem gereken bir cinayet vardı.