"အဲ့တာေတြကၿပီးခဲ့ပါၿပီ ၊ အခုဦးကလက္ခံမယ္မလားဟင္"

"ဘယ္လိုေမးလိုက္တာလဲကေလးရယ္ ၊ ကေလးေတာင္သိတၱိရွိရွိ
နဲ႔လုပ္ခဲ့ၿပီးမွကုိယ္ကဘာလို႔လက္မခံႏိုင္ရမွာလဲ ၊ ကေလးကိုေလ
ကုိယ္ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ေက်းဇူးတင္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး"

"ကေလးကိုေက်းဇူးတင္ရင္ ဗိုက္ထဲကဦးရဲ႕ဂ်ဴနီယာေလးကိုပဲ
ပိုခ်စ္ေပး"

မ်က္ရည္ေတြၾကားထဲကေနျပံဳးရယ္ေနသည့္အေကာင္ပိစိေလး၏
မ်က္ႏွာေလးကေစလိုရာ၏ရင္ကိုလႈပ္ခတ္ေစႏိုင္သည္  ။  အခ်ိန္
တိုင္းသူ႔အနားမွာငိုလိုက္ ၊ ဆိုးလိုက္ ၊ ဂ်ီက်လိုက္ ၊ စိတ္ေကာက္
လုိက္နဲ႔ကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုေနခဲ့သည့္  သခင္ဆိုသည့္
ေကာင္ေလးကဒီလိုကိစၥႀကီးႀကီးမားမားႀကီးကို  ျပဳလုပ္ခဲ့မယ္လို႔
သူလံုးဝထင္မထားခ့ဲပါ  ။  သူလည္းအရမ္းကိုေပ်ာ္လြန္းလို႔
မ်က္ရည္စေတြက်ဆင္းလာရသည္  ။  ေဆးစစ္ခ်က္အေျဖစာ
ရြက္မွ  Ultrasoundဓာတ္ပံုေလးကိုျဖဳတ္ယူလိုက္ၿပီးသူအၾကာ
ႀကီးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္  ။

"ဒီေသးေသးေလးက ကုိယ့္ကေလးေလးတဲ့လား"

"အင္း ေသးေသးေလးပဲရွိေသးတာ"

"အဲ့ဒါေၾကာင့္ကေလးအရင္ကနဲ႔မတူေျပာင္းလဲေနတာကို"

"အင္း ကေလးလည္းသတိမထားခဲ့မိဘူး ၊ အဲ့ေန႔ကဆရာဝန္ညႊန္
ၾကားထားတဲ့ေဆးလည္းေသာက္ထားေတာ့မဟုတ္ဘူးပဲထင္ခဲ့
တာ"

"ကေလးရဲ႕မိဘေတြသိလား"

"ဟင့္အင္း"

"စိတ္မပူနဲ႔ ၊ ကေလးေဘးနားမွာကုိယ္ရွိတယ္ ၊ ကုိယ္ကာကြယ္ေပး
မယ္ ၊ ကုိယ္တို႔တစ္ရက္ေလာက္ဆရာဝန္နဲ႔သြားေတြ႕ရေအာင္ ေနာ္ ၊ အဲ့တာမွကုိယ္လည္းေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရိ္ေတြသိရမွာေပါ့"

"အင္းပါ ၊ မာမီနဲ႔ဒယ္ဒီ့ကိုေျပာျပဖို႔က ....."

"ကေလး ကုိယ္တို႔လက္ထပ္ၾကရေအာင္"

"ဟင္ ! ခ်က္ခ်င္းႀကီးလား"

အေကာင္ပိစိရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီးေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာသည္  ။
ေစလိုရာကေမဆူးခက္နဲ႔မင္းေစႏိုင္အေရွ႕တြင္ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်
လိုက္သည္  ။  အေကာင္ပိစိကလည္းေစလိုရာ၏ေဘးတြင္ဒူး
ေထာက္ထိုင္လိုက္သည္  ။

သခင့်​စေလိုရာWhere stories live. Discover now