Βροχερό Λονδίνο

Κεφάλαιο 1ο

  Κάθε μέρα τα ίδια. Βροχή κι πάλι βροχή. Αν κλαις είναι καλό, γιατί τα δάκρυά σου γίνονται ένα με τις στάλες της βροχής και κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει. Αλλά υπάρχει κάτι σε όλο αυτό το rainy mood που το κάνει ενδιαφέρων, Εκείνος. Τον ξέρω από τότε που είμασταν μικρά παιδιά. Είναι 2 χρόνια μεγαλύτερός μου και το όνομα του … Robert.
Οι γονείς μας είναι αρκετά δεμένοι , καθώς γνωρίζονται από τα φοιτητικά τους χρόνια. Συνεπώς καταλαβαίνεις ποια είναι η σχέση των 2 οικογενειών. Ο Robert έχει μια αδελφή την Rose που είναι στην ηλικία μου κι είναι η κολλητή μου. Αν δεν είχα την Rose δεν ξέρω πως θα ήμουν. Ξέρει ότι θέλω τον αδελφό της κι δεν έχει κάποιο θέμα με αυτό. Ίσα ίσα χαίρεται κιόλας, διότι θεωρεί πως η δικιά μου μελαγχολία ταιριάζει με την δικιά του τρέλα για τον κόσμο αυτό.
  O Robert σπουδάζει Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Θεωρεί πως μόνο μέσα από τις λέξεις μπορεί κάποιος να εκφράσει τον εσωτερικό του κόσμο κι να δώσει χρώμα στις στιγμές. Αγαπημένη του ασχολία πέρα του βιβλίου είναι η μουσική. Από μικρός που ήταν τον θυμάμαι με μια κιθάρα στα χέρια του. Είναι σε μια ροκ- πανκ μπάντα ως leader. Αγαπημένη του έκφραση << Λέξεις κι μουσική. Ένα καταστροφικό αριστούργημα >> Όποτε τον ρωτάω τι θέλει να πει μέσω αυτής της έκφρασης, δεν μου απαντάει. Απλά μου σκάει ένα χαμόγελο κι με κοιτάει βαθιά στα μάτια. Αχ αυτά τα μάτια του. Οι μαύροι ωκεανοί του. Που κάθε τους βλέμμα είναι ένα χτύπημα στην ψυχή. Σαν να στην διαβάζει. H Rose με φωνάζει ονειροπαρμένη κι πως αυτά που της λέω δεν είναι ο αδελφός της. Κι όμως είναι. Νιώθω ότι υπάρχει κάτι ανάμεσά μας. Μια άλλου είδους επικοινωνία. Μακάρι να ένιωθε κι εκείνος το ίδιο για μας τους 2.
  Κι ήρθε η στιγμή να σας συστηθώ. Είμαι η Νεφέλη. Ξέρω ότι θα αναρωτηθείτε για το όνομά μου. Η μητέρα μου είναι Ελληνίδα που ήρθε για σπουδές στο Λονδίνο κι κάπως έτσι γνωρίστηκε με τον πατέρα μου κι ερωτεύτηκαν. Είμαι 20 χρονών κι σπουδάζω Αγγλική Φιλολογία. Αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο  William Shakespeare. Στον ελεύθερο μου χρόνο γράφω ερασιτεχνικά κι κάνω πολλές βόλτες με τις παρέες μου. Δεν έχω αδέλφια… Είμαι ήσυχη κι μοναχική. Λατρεύω να κάθομαι μόνη κι να σκέφτομαι. Να σχεδιάζω τον δικό μου κόσμο.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι…Αναρωτιέμαι πως θα μπορούσα εγώ να είμαι μαζί του. Δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι… Μια φωνή μέσα μου, μου λέει ότι η αγάπη όλα τα ενώνει, όλα τα μπορεί. Και σύμφωνα με τον νόμο της φυσικής << Τα ετερώνυμα έλκονται >>. Δεν τον ήθελα από πάντα. Πιο παλιά τον θεωρούσα ως μεγάλο αδελφό, σαν αυτόν που δεν έχω. Όμως πριν από 3 χρόνια όλο αυτό άλλαξε. Πριν από 3 χρόνια είχα με τους γονείς ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο κι εκεί κόντεψα να χάσω την ζωή μου. Οι γονείς μου δεν είχαν τραυματιστεί τόσο σοβαρά όσο εγώ, ώστε να χρειαστεί να μείνω στην Εντατική για 2 μήνες κι τον 1 σε κώμα… Από τότε εγώ άλλαξα. Έγινα ακόμη πιο κλειστή σε μένα. Μόνο οι δικοί μου ήξεραν. Αλλά ήξεραν όσα ήθελα εγώ να ξέρουν. Όσο ήμουν στο νοσοκομείο, έμαθα πως ο Robert ερχόταν κάθε μέρα κι μου έκανε παρέα, δίνοντάς μου κάθε φορά ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Το αγαπημένο μου. Ήταν εκεί την ημέρα που ξύπνησα. Έτσι με είπαν οι νοσοκόμες. Βέβαια εγώ δεν θυμάμαι τίποτα.
  Κάθε φορά που μου δίνει το χέρι του για χειραψία κι έπειτα με σφίγγει στην αγκαλιά του, νιώθω κάτι έντονο σαν να μου έρχονται οι στιγμές μαζί του από το νοσοκομείο που μου κρατούσε το χέρι … Μετά το ατύχημα κι την ανάρρωση έπρεπε να κάνω φυσιοθεραπείες για την σωματική μου αποκατάσταση. Ταυτόχρονα πήγαινα κι σε ψυχολόγο για να μην μου αφήσει κάποιο ψυχολογικό τραύμα. Επειδή οι γονείς μου λόγω δουλειάς δεν μπορούσαν να με πηγαίνουν στις συνεδριάσεις με τον ψυχολόγο, προσφέρθηκε ο Robert να με πηγαινο-φέρνει κι να με βοηθάει. Στο αυτοκίνητό του πάντα έβαζε το αγαπημένο μου τραγούδι. << Perfect >> by Ed Sheeran. Κάποια στιγμή μου είχε πει κιόλας πως όταν ερχόταν μου το έβαζε κι μου κρατούσε το χέρι. Τότε δεν είχα δώσει πολύ σημασία. Όλα ήταν συγχυσμένα στο μυαλό μου. Προσπαθούσα να βρω τον εαυτό μου πολλές φορές. Να δω ποια είμαι…
  Από τότε ο Robert έχει αλλάξει. Θα στείλει μηνύματα να δει πως είμαι, αν θέλω κάτι, αν αισθάνομαι καλά κι ναι… Μου έχει πει πως αν χρειαστώ κάτι ό,τι ώρα κι να είναι να τον πω… Δείχνει ότι ενδιαφέρεται για μένα. Αλλά πώς; Φιλικά ή ερωτικά; Αχ μακάρι να ήξερα…