2 yıl sonra.
"Çocuklar! Koşuşturmayın!"
Luke'un çocuğu olmadığını 3 yıl önce acı bir şekilde ögrenmiştik. Bizde bu yuzden yetimhaneden 2 tane çocuğu evlad edinmiştik.
"Ben geldim hayatım."
"Hosgeldin Luke. Tatlım yiğurdu uzatır mısın. Bu haylazlar hiçbir şey de yardımcı olmuyor da."
"Haha tabii ki veririm gonlümün en güzel bahcesi."
"Teşekkür ederiiiim."
"Ne demek hayatım. Ben içeri geçiyorum canım bir sey olursa seslen"
"Tamam canım"
Luke içeri gittikten dakikalar sonra ne çocuklardan ses geldi ne luke'dan.
"Luke?" Ses yok.
" Angelina. Chris?" Ses yok.
Koşarak salona girdiğimde gordüğüm manzara karsısında şok yaşadım. Luke ve çocuklarim yerde kanlar içinde yatıyorlardı. Ne yapacağımı bilemedim. Luke'un gözleri açık ve ağzından kan geliyordu. Çocuklarım ise yuz üstü uzanmiştı. Telefonu kapıp Calum'u aradım.
"C-calum L-luke. Vuruldu. Ve ve galiba o öldü. Çocuklarım da. Calum nolur gel."
"Sarai. Sarai sakin ol evde misiniz?"
"E-evet." Ağlamam durmuyor göz yaşlarım sel gibo akıyordu.
Dakikalar sonra calum geldi.
Yanında buyük iri adamlar vardı. Ellerinde de siyah büyük poşetler.
Adamlar tek tek ailemin yerde yatan bedeninin nabizlarina baktı ve Calum'a döndüler.
"Üzgünüm Efendim."
Feryatlarım odayı hatta tüm evi dolduruyordu kimdi bunu yapan? Bana bunu yaşatan.
"Şşh sakin ol sarai. Sakin ol. Lütfen."
"LUKEE."
4 YIL SONRA
Mezarların basında durup biraz bekledim. Elimdeki çiçekleri sırayla Luke, Chris ve Angelina nın mezarlarına bıraktım. Luke'un mezarına eğilip onunla konuştum.
"Merhaba sevgilim. Ben geldim gonlümün en güzel bahçesi. Seni çok òzledim Luke. Eve dòn artık nolur. Bu acıyı çektirme bana. Yalvarırım."
Omzumdaki el beni ürpertti.
"Haydi sarai eve gidelim artık."
Luke'un ölümünden sonra calum ile yaşamaya başlamıştım. Her açıdan bana yardımcı olan en iyi arkadaşım ile....
Vee final. Nasıl buldunuz? Ben üzücü aga b neyse hoşçakalın sağlıcakla kalın.
