wild-cat || wolfstar

epilogue

Lumos!

Söyleyecek hem çok şeyim var, hem de hiçbir şeyim yok.

Çok duygusalım, çok üzgünüm, çok mutluyum ve çok da gururluyum. Göz bebeğim wild-cat en sonunda bitti. 2017'den beri devam ettiğim, bazen edemediğim, hikayem, bugün son kez bildirim ekranınızda.

İlk olarak teşekkür etmek istiyorum. Hepinize. Baştan beri yanımda olan, sonra gelen, oy veren, yorum yapan, hiçbirini yapmayan dahi herkese sonsuz kere teşekkür ederim. Hikayelerimi ilk yayımlamaya başladığımda ilk hedefim hep aynı olmuştu: bir kere bile akıllarına 'acaba bu hikayede ne olacak' diye gelebilirsem, o zaman tamam.

Ben sanırım hedefime ulaştım. Çok uzun süre -aylar boyu- bölüm yayımlamadığımda bile müthiş mesajlarla ve yorumlarla destek oldunuz. İnanın böyle bir şeyi hayal dahi etmemiştim. Sınav zamanı yayımlayarak kötü mü yaptığımı düşünmüştüm hep ama en iyisini yapmışım. En zor anlarımda bile okuduğum birkaç yorumla moralimi tavan yaptınız çünkü.

Şimdi gerçekten hayalimi yaşıyorum. Hayal ettiğim şehirde istediğim bölümü okuyorum, harika arkadaşlarım var ve siz varsınız elbette. İyi ki de varsınız.

Wild-cat, güvenilmez anlamına gelen bir sıfat esasında. Ben bu ismi herkesi niteleyerek koydum. Zira bölümlerde en güvendiğimiz insanın bile bize sırt çevirdiğini gördük. Tabi, hiç tahmin etmeyeceğimiz insanların dahi yanımızda olabileceğini de gördük.

İleride ek bölüm gelir mi, sanmam. Ucunu açık bıraktığım için gerek yok diye düşünüyorum. Baştan beri planladığım final buydu. Son satırlarımı kelimesi kelimesine not etmiştim hatta.

Hayallerinizde bitirebileceğiniz, defalarca düşüneceğiniz Remus ve Sirius bırakıyorum şimdi size. Onları kavga ettirmekten, barıştırmaktan, öpüştürmekten ve seviştirmekten sakın çekinmeyin. Sirius özellikle sonuncusuna bayılıyor.

Umarım beğenmişsinizdir, umarım hayatınızın çok ufak bir köşesinde dahi yer edinmiştir bu hikaye.

Son kez, kendinize çok iyi bakın. Hepinizi çok seviyorum.

İyi akşamlar!

Nox!