πλανιέται η θολή ματιά μου μακριά
προσπαθώ να κοιτάξω όσο γίνεται πιο ψηλά
μήπως και μπορέσω να σε ξαναδώ ..
αλλά πια είναι αργά.. όλα είναι αργά..
έφυγες τόσο απότομα ψηλά, τόσο άδικα
και συνέχεια θα αναρωτιέμαι,τι να ήταν αυτό
που σε έσπρωξε και άνοιξες φτερά
διάφανα ,όμορφα, μελαγχολικά....
και η θλίψη έρχεται και με χτυπάει με βία
η θλίψη έρχεται και δεν δέχεται καμία ικεσία
η θλίψη έρχεται και με σκορπίζει με μανία
η θλίψη ήρθε και ουρλιάζει με αγωνία.....
και σε θυμάμαι κάποτε να λες.....
δεν αντέχω να ζω στο πέπλο του χθες....
μόνο κάτι μικρές όμορφες στιγμές...
σε μοναχικές χρωματιστές ακτές.....
μη με ρωτάς γιατί δεν ήμουν εκεί....
όταν αποφάσισες να φύγεις από τη ζωή....
μη με ρωτάς γιατί δεν ήμουν εκεί....
όταν άφησες τη τελευταία σου πνοή...
και μόνος μου αρχίζω να κλαίω
αχ ,να γύρναγα πίσω το χρόνο
αν μπορούσα θα το έκανα χίλιες φορές σου λέω
μα τώρα πια αργά, λιώνω στον ακίνητο ,αιώνιο πόνο
και η θλίψη έρχεται και με χτυπάει με βία
η θλίψη έρχεται και δεν δέχεται καμία ικεσία
η θλίψη έρχεται και με σκορπίζει με μανία
η θλίψη ήρθε και ουρλιάζει με αγωνία.....
και σε θυμάμαι κάποτε να λες.....
δεν αντέχω να ζω στο πέπλο του χθες....
μόνο κάτι μικρές όμορφες στιγμές...
σε μοναχικές μαγικές ακτές.....
