Η αλήθεια που φοβόσουν , μας βρήκε σαν γλυκός επικήδειος
τίποτα δεν ήταν γραφτό...όλα λάθος και γεμάτα όνειρα καταστροφικά
όλα (αν δε το κατάλαβες) είναι χαμένα, στην άβυσσο της απελπισίας
απλώς ήρθε η ώρα που φεύγω, απλώς ήρθε η ώρα να φύγεις ..και έτσι απλώς θα χαθούμε...
και πλέον τίποτα δε θα μας αγγίζει, στο ταξίδι της λυτρωτικής φυγής..
τίποτα δεν θα μπορεί να μας αγγίξει,
σε αυτό το τελευταίο γεμάτο λυρισμό και πόνο ταξίδι...
τίποτα απλώς αυτή η θλίψη...
η θλίψη της αιώνιας χαράς, η θλίψη του αβυσσαλέου τέλους...
ένα τελευταίο ,δακρυσμένο ραντεβού στην πλατεία του θανάτου..
και πλέον τίποτα δεν θα μας αγγίζει πια...
μόνο η αστείρευτη μοναξιά, μόνο οι ανοιχτές πληγές μας...
μόνο ο πνευματικός ,μοιραίος ,στιγμιαίος θάνατος...
το τελευταίο μας άγγιγμα.. δε θα το θυμάσαι...
το τελευταίο μας ταξίδι...προς τη λύτρωση...
αντίο και ας μη θυμάσαι πια....
