[TR] Assasins Creed Unity

8. Geçmişim

Ezio' nun gözleri doldu. Onu ilk defa ağlarken görecektim resmen ama ağlamadı sadece çekip gitti. Adamın anlattıklarına göre Ezio' nun babası ölmemişti. Tapınakçıların yöneticilerinden biri olmuştu. Yani Ezio' nun sırf babasının intikamı için girdiği bu cemiyetin baş düşmanı olmuştu. Adam:

- Beni atmayın ne olur, dışarı çıkar çıkmaz beni öldürürler.

- Umrumda mı sanıyorsun?

- Lütfen isterseniz yaparım, bundan sonra iyi bir insan olacağım söz. Kendi paramı kendi alın terimle kazanacağım.

- Karın çocuğun falan var mı?

- Hayır, kendimi bildim bileli o tüccarların yanındayım.

- Gece Kalkıp bizi boğazlamayacağını nereden bileyim?

- Yemin ederim yapmam. Ahırda yatarım isterseniz arkadan kapıyı da kitlersiniz. Bana derin bir esneme geldi, "Uykum var bu adamla hiç uğraşamayacağım" diyip adamı ahıra kitledim. Acaba Ezio bu saatte nereye gitmişti?

/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\✂️📌📎✒️✏️📏📐✂️📌✒️✒️✏️

- Gözüme uyku girmiyor, sağa sola dönüyorum durmadan. Ben kadere ne kadar gülümsesemde aslında dargınım ona. Neden mi? Babam, annem bana hamileyken 20' li yaşlarında ölmüş. Annem ise beni doğururken kan kaybından. Mezarları nerede, hangi Şehirde onu bile bilmiyorum. Sadece bazen onlarla konuşuyorum nerede olduklarını bilmeden. Bir Ezio' yu tanır bilirdim, birde bana bakan bir Adam'ı. Talihsizlik ya ben on Yaşımı geçtiğim zaman o da öldü. Ne garip de mi? Lanetli gibiyim. Adam'ı gömdükten sonra yanlız yaşamaya başladım. Çokta üzülmemiştim doğrusu, çok sevmezdim. Sonra bir sabah uyandım Ezio da gitmiş. Hayatım durmuştu resmen. Ölmeyen babasını katilini bulmaya gidiyordu. Yanlızdım. Bende yazdım, sabah yazdım, akşam yazdım, uyumadan önce yazdım, uyandıktan sonra yazdım. Biraz olsun rahatlatıyordu aslında. Hemde bir gazete benim yazılarımı sevmiş her sayısında benimde yazmamı istiyorlardı. Parada kazanmaya başlamıştım. Hayatım yavaş yavaş düzene girmeye başlamıştı. Artık özel teklifler bile geliyordu. Sonunda birini kabul ettim. Tren yolculuğuyla başlıyacaktı maceram.

- Uyumadın mı hala, İrkilmeme neden olan ses arkadan gelen Sarah' ın sesiydi.

- Uyku tutmadı, dedim anılarımın özeti olan kağıta daktilodan alırken.

- Ezio yok mu?

- Hayır, geleceğinide sanmıyorum.

- Dur sana süt getiririm uykun gelir, dedi ve gülerek gitti. Aman Allah' ım ne tatlı bir kız. Biraz sonra odaya girdi sütü masaya bıraktı. Iyi geceler diyerek. kendi odasına gitti. Bir dikişte sütü bitirip yatağa girdim. İçimdekileri kağıta döktüğüm için ferahla uyudum...

KISA VE AKSIYONSUZ BIR BÖLÜM OLDU. BEĞENDİYSENİZ VOTE ATIN. TEŞEKKÜRLER...

BU ARADA 1K YA GELMIŞIZ. OKUYAN OKUMAYAN HERKEZE TEŞEKKÜRLER. DESTEKLERİNİ IHMAL ETMEYİN