Rezonans; aynı frekansa sahip iki farklı cismin birlikte oluşturdukları titreşimlerle birbirini yokedişini anlatan fizik bilimine ait bir terim, aynı zamanda Jason ve Serena'nın arasındaki ilişkiyi en iyi şekilde anlatabilecek kelimedir.
Red hood/Ja...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Burada rahat konuşabileceğine emin misin?"
Kaşlarım istemsizce çatılırken bulunduğumuz fast-food restoranında gözlerimi gezdirdim. Çok kalabalık değildi ama etrafta gezen Justice League kostümlü garsonlar, sol köşede patatesini milkshake'in içine batırıp zevkle yiyen gençler vardı. Milkshake ve patates kızartması mı? Yüzümü bu iğrençlik karşısında buruşturamadan edemedim.
"Burası batburger, merak etme." Hood, geriye yaslanarak konuştu. Rahat ve keyifli duruyordu, biraz gergin ve hazırlıksız oluşumu göz ardı edebilirsek ben de pek rahatsız sayılmazdım. Buranın tatlı ve samimi bir havası vardı, çocukluğumdan beri bir fast food restoranında bulunmamıştım.
"Bir şey yer misin? Red hood menüsü gerçekten lezizdir."
Göz kırpışını görmesem de tahmin edebiliyordum, düşündüğümün aksine korkutucu biri değildi ama zaten korkmamız gereken insanlar hep en beklemediklerimiz değil miydi? Başımı iki yana sallarken not defterimi ve ses kayıt cihazımı çıkardım.
"Seni bununla kaydetmem gerekiyor." Ona bakıp bana güvenmesi için cihazın açma kapama düğmesini gösterdim, ardından masaya geri koyarak konuşmaya devam ettim. "İstemediğin hiçbir şeyi yazmam ama yine de istersen, istediğin zaman kaydı durdurabilirsin konuşmak için."
Cihazı masanın ortasına ittirdim, istemsizce etrafımı kontrol ettim, kimse bizimle ilgilenmiyordu. Nasıl olurda Red Hood'un burada oluşu hiç umurlarında olmazdı?
"Hazır mısın?"
Hood, başını sallayıp masaya dirseklerini koydu ve öne eğildi.
Ses kaydını başlattım.
"Red hood birkaç yıllık olabilir ama... bundan önce bu tarz bir tecrüben oldu mu?"
Başını yana eğdi, şu an yüzünü görmek için neler vermezdim.
"Evet, kendimi bildim bileli."
Başımı salladım, yazıya geçirdiğimde davranışlarını yansıtmak kolay olsun diye bir yandan da not alıyordum ama yüzünü görmedikçe bu çok zordu.
"Yaptığının suç olduğunun farkındasın yine de yapıyorsun, neden?"
Ellerini masanın kenarına yerleştirdi ve geriye yaslandı, rahattı ama sıkılıyormuş hissi de veriyordu.
"Çünkü biri yapmalı."
İç geçirdim, notlara baktım. Eğer bu kadar kapalı bir kutu olacaksa, yazacak hiçbir şey çıkmayacaktı. Onu zorlamalıydım.
"Bu fazla klişe, bana yardımcı olmuyorsun Red."
Ufak bir gülüş duyduğumda şaşırdım, belki de onun gibi birinin güleceğini hiç düşünmediğimden şaşırmıştım. Yüzünü göremiyorsam vücut dili yardımcı olur diye düşünüp onu incelesem de, onda bir şey okuyamıyordum.
