"ကို ဒီအိမ္ကို ငယ္ငယ္က တစ္ခါလာဖူးတယ္..."
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အခန္းထဲတြင္
သူရဲ့ေလသံတိုးတိုးကို ထူးထူး
ပီပီျပင္ျပင္ၾကားေနရၿပီး သူရဲ့ ေက်ာျပင္အား
ေငး ၾကည့္ေနမိသည္။
"သိပ္ေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး.. ၊
အဲ့တုန္းက ေမေမလဲ ပါတယ္..."
သူ႔အေမကို သူ သတိရေနပုံရသည္။
ထူးထူး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရသည္။
ဘာမွ မျဖစ္သလို ေနေနေပမယ့္ ၊
သူ ခံစားေနရမွာ ထူးထူးသိသည္။
"ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းခဲ့တယ္ထင္တယ္...၊
အဲ့တုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပုံေတြ ျပန္ၾကည့္ေတာ့
အျပဳံးေတြက အသက္ဝင္ေနတယ္...
ဟန္ေဆာင္မွုကင္းေနတယ္..."
အာဏာ စကားတို႔ ရပ္တန႔္သြားသည္။
သူတို႔ မိသားစုအေၾကာင္း အနညး္အက်ဥ္းကို
ေမာ္ေျပာျပထားလို႔ ထူးထူး သိထားၿပီးျဖစ္သည္။
မိဘေတြက ရွုပ္ေပြေနတဲ့ ဒဏ္ကို
ေတာ္ေတာ္ခံခဲ့ရတယ္ထင္တယ္...။
ထူးထူး ကုတင္ေပၚက ဆင္းလိုက္ကာ
အာဏာ့ေဘးတြင္ ယွဥ္ရပ္လိုက္ၿပီး
တစ္ခုခုေျပာရန္ စဥ္းစားမိေသာ္လည္း
စကားစတို႔ ရွာမေတြ႕...
သူ႔ကို ဒီတိုင္းသာ ေမာ့ၾကည့္ေနမိသည္။
"ေဖေဖ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မယ္.. ....
အဲ့အတြက္ ကိုအေမြေတြ ရလိုက္တယ္..
ေလၽွာ္ေၾကးအေနနဲ႔ေပါ့..."
ထူးထူးရင္ထဲ ဆို႔သြားရသည္။
လူခ်မ္းသာအသိုင္းအဝိုင္း ရဲ့
မေအးခ်မ္းမွုေတြကို သူတို႔နဲ႔ေႂတြ႕ပီးတဲ့
အခ်ိန္မွာ ထူးထူး စတင္ခံစားလာရတာ.. ။
ထူးထူး ငယ္ငယ္ထဲက ေဖေဖ ဆုံးခဲ့တာဆိုေပမယ့္
ေဖေဖ့ဆီကေကာေမေမ့ဆီကပါ ျပည့္ဝတဲ့
ေမတၱာ ကို ရခဲ့ေသးသည္။
ခုခ်ိန္မွာ ေမေမ ေျပာင္းလဲသြားတာက
လြဲလို႔ေပ့ါ..။
ထူးထူး အာဏာ၏ ေက်ာကုန္းေလးကို
ခပ္ဖြဖြကိုင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ၊
သူက ထူးထူးကို ဆြဲလိုက္ၿပီး
တင္းက်ပ္စြာ ဖက္လိုက္ကာ.......
"ကို တစ္ေယာက္ထဲ ျဖတ္သန္းနိုင္ပါ့မလား..?"
ထူးထူး မ႐ုန္းျဖစ္.. ၊
သူရဲ့ ခါးကို ျပန္ဖက္လိုက္ကာ
ေက်ာေလးကို ပုတ္ေပးျဖစ္ၿပီး.....
YOU ARE READING
ဒဏ္ရာ
Romanceဒဏ္ရာေတြေပးလည္း ေပးသူ အျပစ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ မျမင္သလို ေက်နပ္စြာ ခံယူသူရဲ႕ အျပစ္ဟုသာ ကြ်န္ေတာ္ယူဆသည္ ဒဏ်ရာတွေပေးလည်း ပေးသူ အပြစ်လို့ ကျွန်တော် မမြင်သလို ကျေနပ်စွာ ခံယူသူရဲ့ အပြစ်ဟုသာ ကျွန်တော်ယူဆသည်
Part-35
Start from the beginning
