Sailor Moon Future Arc [Yeniden Yazılıyor]

01 | Sıradan Hayat

🌙🌙🌙

"...Elysion Gümüş Milenyum'un canlı olduğu zamanlarda, Prens Endymion tarafından yönetilen Altın Krallığı'nın bir rahip ve iki rahibe ile korunan başkentiydi. Bu küçük şehrin bu denli önemli ve koruma altında olmasının sebebi ise hayalleri gerçekleştirdiğine inanılan kutsal bir taş olan Altın Kristal'i içinde barındırmasıydı. Ayrıca bazı hayatını bu dala adamış bilim insanları Altın Kristal'in halka açıklanmamış daha birçok gücü olduğunu iddia ediyor.

Kim bilir, belki de gerçekten öyledir? Düşünüldüğü zaman her gezegen savaşçısının gezegenini korumak adına kullandığı bir taş var ve hepsi de içlerinde apayrı güçler barındırıyor. Özellikle de Dünya'ya en yakın krallığın Gümüş Milenyum ve onlarında evrendeki en güçlü koruyucu taş olduğu söylenen efsanevi Gümüş Kristal'e sahip oldukları düşünülürse bu fikir pek de uzak durmuyor.

Her şey bir yana bilim insanlarının bu söylemleri halkı, şuanda Elysion'ın nerede olduğunu düşünmeye itiyor. Çoğu haber muhabiri bu konu hakkında röportaj yapmak için Kral Endymion ya da eşi Yeni Kraliçe Serenity ile görüşmeler ayarladı ama sonuç hep aynıydı. Kristal Tokyo Kraliyet Ailesi, taşın güvenliği bakımından Elysion'ın yerini söylemeyi reddediyor."

Dergiyi kapatıp yanına bıraktı ve çantasından Kristal Çan'ı çıkardı. Okudukları ona pek yardımcı olamamıştı ama artık bu kristalin ne olduğunu biraz daha iyi kavramıştı.

-Merak ediyorum da, ben mi bu çanı buldum yoksa...o mu beni buldu?

｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆ ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ

-Afişler tamamdır Mayumi-Chan!

Genç kız yaklaşıp arkadaşının elindeki fazladan kalan afişleri aldı ve "İyi iş çıkardınız, çok teşekkür ederim. Ben de bu arada gelecek seneki kitap listemizi hazırladım." diyip gülümsedi.

Aralarından gözlüklü olanı kaşlarını kaldırdı ve Mayumi'ye doğru yaklaşıp listeye baktı:

-Benim yardımım olmamasına rağmen yine de fena değil Mayumi-san, aferin sana.

Lacivert saçlı kız buna karşılık sadece "Eheh, teşekkür ederim K-Keichi-kun." diye karşılık verebildi. "Bu çocuk her işe burnunu sokmazsa ölür değil mi?!" diye içinden geçirirken kapıya yöneldi.

Yıl sonu yaklaşıyordu. Gelecek sene kulübünü büyütmeye kararlıydı ve bunun için de elinden geleni yapıyordu.

"Her zamanki gibi kafa dinlemek için arka bahçedeki banklarda otursam iyi olur. Hem kitap okur hem de kahvaltı yapmış olurum."

-Eh?

Ama her zaman yalnız oturduğu yerde bu sefer başkasını görünce şaşırmıştı.

"Sabah bu saatlerde burada birilerinin olması çok nadir...Ne okuyor? Onu daha önce hiç görmemiştim, acaba yeni bir öğrenci mi?"

Merakından daha fazla dayanamadı ve kitap okuyan, büyük ihtimal ondan daha büyük olan gence doğru yaklaştı.

-Şey, afedersin?

Genç kafasını okuduğu kitaptan kaldırdığında Mayumi çoktan elini ona uzatmış ve "Ben 10.sınıflardan Mayumi Seto. Seni daha önce hiç görmemiştim, yeni misin?" diye ilk adımı atmıştı bile.

Karşısındaki çocuk ise okuma gözlüklerini çıkartırken bir taraftan da "Evet, buraya nakil aldıralı çok olmadı." demişti.

Daha sonra ise uzatılan eli tuttu: