"ဦးေမာင္ အိမ္ကဆုိေတာ့
ေမေမ ေခၚခုိင္းတာလား...?"
ဦးေမာင္က ျပန္မေျဖ...
ထူးထူး နည္းနည္း လန္႕လာသည္။
မဟုတ္တဲ့ အေတြးေတြ လဲ ၀င္လာမိသည္။
"ေရာက္ေတာ့မယ္ ထူးထူး..၊
ေရွ႕လမ္းဆုိ ေရာက္ျပီ..."
ေရွ႕လမ္းဆုိ ေရာက္ၿပီသာ ေျပာတယ္..၊
ေဘးပတ္ပတ္ လည္တြင္ ဟာလာဟင္းလငး္ ..၊
ျခံကြက္ေတြေတာ့ ေတြ႕ေပမယ့္ အိမ္နဲ႕ တူတာ
တစ္လံုး မွ မေတြ႕..။
ဦးေမာင္ ထူးထူးကို ဘယ္ေတြ ေခၚလာတာလဲ...?
လမ္းတစ္ခုထဲ ခ်ိဳး၀င္လုိက္ေတာ့ အုတ္တံတုိင္း
ျမင့္ၾကီး တစ္ခုကိုေတာ့ ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ထုိ အုတ္တံတိုင္းျမင့္ႀကီးကာရံ ထားေသာ
ျခံေရွ႕တည့္တည့္ တြင္ ကားကုိ ရပ္လုိက္ၿပီး..
"အဲ့ထဲမွာ ထူးထူး.. ၀င္သြားလုိက္ေနာ္ ၊
ဦးေမာင္ အျပင္က ေစာင့္ေနမယ္..."
ထူးထူး ကားေပၚကေတာ့ ဆင္းလုိက္ေပမယ့္
မ၀င္ရဲ... ၊ ငါ့ကုိ ခြန္းေသာ္မ်ား တစ္ခုခု
လုပ္ခိုင္းထားလားဆိုသည့္ အေတြးေတြ
ဝင္လာေလသည္။
"၀င္သြားလုိက္ေလ ထူး...၊
အေရးၾကီးကိစၥလုိ႕ ေျပာထားတာ..."
ဦးေမာင္က အတင္းတုိက္တြန္းေနသျဖင့္
ထူးထူးလဲ အထဲကုိမျမင္ရတဲ့ ျခံတံခါးအပိတ္ရဲ႕
လူ၀င္ေပါက္တံခါးေလးကုိ ဖြင့္ကာ ၀င္လုိက္ေတာ့...
ျခံထဲတြင္ ေတြ႕လိုက္ရေသာ အရာေၾကာင့္
တစ္ျခား ကမာၻ တစ္ခုကုိ ေရာက္သြားသလို
ခံစားသြားရသည္။
ေနၾကာပန္းေတြ...!!!
လိေမၼာ္ဝါေရာင္ ေနၾကာပန္းခင္းၾကီးက
ထူးထူးေရွ႕တြင္ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်က္အလား ၊
တည္ရွိေနေလသည္။
မေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ ျမင္ကြင္းျဖစ္တာေၾကာင့္၊
အံ့ၾသမႈႏွင့္ အတူ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြပါ
ရင္တြင္း လိႈက္တက္လာမိသည္။
လွလိုက္တာ....!!
ေနရာမွာတင္ မင္တက္စြာ ရပ္ေနမိတုန္း.....
"happy birthday ထူး....."
ေဘးမွ ၾကားလုိက္ရေသာ အသံတစ္ခုေျကာင့္
ရင္ထဲတြင ္လိႈက္ခနဲ....။
YOU ARE READING
ဒဏ္ရာ
Romanceဒဏ္ရာေတြေပးလည္း ေပးသူ အျပစ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ မျမင္သလို ေက်နပ္စြာ ခံယူသူရဲ႕ အျပစ္ဟုသာ ကြ်န္ေတာ္ယူဆသည္ ဒဏ်ရာတွေပေးလည်း ပေးသူ အပြစ်လို့ ကျွန်တော် မမြင်သလို ကျေနပ်စွာ ခံယူသူရဲ့ အပြစ်ဟုသာ ကျွန်တော်ယူဆသည်
Part-24
Start from the beginning
