How not to be shy

T W E N T Y - F O U R

"Τα πήρες ολα;" ρωτάω προσπαθώντας να θυμηθώ αν έλειπε κάτι από τα ρούχα που ζήτησα από την Λυδία να μου φέρει.

"Θα σταματήσεις να αγχώνεσαι;" γυρνάω να τον κοιτάξω και αφήνει ένα φιλί στην μύτη μου.

"Ακόμα και να ξέχασες κάτι, δεν μπορούμε να γυρίσουμε" γελάει περνάει το χέρι μου γύρω από τον ώμο μου.

"Σαν πολύ δεν κουνάει;" ξεροκαταπινω.

"Φοβάσαι τα πλοια;" ρωτάει γελώντας και αποφεύγω το βλέμμα του.

"Δεν το πιστεύω" γελάει και με σφίγγει περισσότερο πάνω του. Τον σφίγγω με την σειρά μου και εστιάζω το βλέμμα μου στην θάλασσα.

●●●

Πέφτω στο κρεβάτι και πιάνω το μέτωπο μου.

"Τι ζέστη είναι αυτή;" μουρμουραω.

"Πάμε για βουτιά;" με ρωτάει και ανασηκωνω το σώμα μου. Το βλέπω να προσπαθεί ακόμα να στερεώσει τις βαλίτσες ώστε να μην πέσουν και γελάω.

"Μετά από 12 ώρες ταξιδιού, νόμιζα πως θα είσαι κουρασμένος" τον κοροϊδεύω καθώς σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού αυτού, δεν σταμάτησε να το επαναλαμβάνει.

"Έχεις δίκιο, είμαι κουρασμένος καλύτερα να μείνουμε μεσα" απαντάει πονηρά και πηδαει στο κρεβατι αρχιζοντας να με φιλαει στον λαιμό κάνοντας με να γελάσω.

●●●

Οι μέρες του ταξιδιού περνάνε γρήγορα και δυστυχώς σήμερα γυρνάμε. Πέρασα όμορφα και αν δεν ήταν εκείνα τα τηλεφωνήματα τα οποία εκνευριζαν τον Αχιλλέα, όλα τα ήταν πολύ καλύτερα.

Την πρώτη μέρα ήταν όλα ήρεμα μα το πρωί της δεύτερης ξεκίνησαν να τον 'ενοχλούν'. Δεν ξέρω ποιος τον έπαιρνε. Τον ρωτουσα κάθε φορά καθώς οποίος κι αν ήταν, τον θύμωνε πραγματικά πολύ. Απάντηση όμως δεν έπαιρνα ποτέ.

Βέβαια, παραδέχομαι πως και τις 5 μέρες που ήμασταν εδώ, δεν άφηνε για πολύ την διάθεση μας να επηρεαστεί και το θεωρώ πολύ γλυκό εκ μέρους του.

"Σου έχω πει πόσο σ'αγαπαω;" ρωτάω ασυνείδητα και τυλίγει το χέρι του γύρω από την μέση μου, τραβώντας με κοντά του.

"Εγώ λέω να μου το δείξεις" λέει πονηρά και χαμογελάω.

"Έχεις κάποιο παράπονο απ τις εκδηλώσεις αγάπης μου, μωρό μου;" ρωτάω και γελάει.

"Κανένα απόλυτος, αν και θα μπορούσαν να είναι και πιο συχνες" με πειράζει, φιλώντας με στα χείλη.