"Μπαμπά, θα είμαι στην Λυδία" λέω ψέματα κι εκείνος απλά γνέφει.
Οι γονείς μου είναι πολύ συντηρητικοί. Και όταν λέω πολύ, εννοώ ΠΟΛΎ. Να μην μιλάω με αγόρια στα social media, να μην βγαίνω με αγόρια, να μην κάνω παρέα με αγόρια κτλ. Ε ΠΟΣΟ ΝΑ ΑΝΤΈΞΕΙ ΈΝΑ ΈΦΗΒΟ ΚΟΡΊΤΣΙ.
Το ίδιο και ο αδελφός μου. Πάλι καλά φέτος δεν θα τον έχω στο σχολείο να παρακολουθεί κάθε μου κίνηση. Είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος μου και μου έχει κάνει την ζωη στο σχολείο μαρτύριο.
Με τον Αχιλλέα για παράδειγμα άρχισα να κάνω παρέα λόγο της κολλητής μου, Λυδίας, καθώς είναι κολλητός με τον αδελφό της και κάθε φορά που πήγαινα εκεί, τύχαινε να βρίσκεται κι εκείνος.
Στο σχολείο όμως, όταν άρχισε να με πλησιάζει και να με μιλάμε περισσότερο, ο αδελφός μου άρχισε την ανάκριση. 'Ποιος είναι αυτος;' 'Πόσο χρόνων είναι;' 'Που τον γνωρισες;' 'Είναι το αγόρι σου;' 'Το ξέρει η μαμά και ο μπαμπας;' και άλλες τέτοιες αηδίες. Οπότε αναγκάστηκα να του πω και αυτουνού ψέματα. Ότι ο Αχιλλέας είναι γκεϊ.
Ο Αχιλλέας βέβαια δεν το ξέρει και ελπίζω να μην χρειαστεί να το μάθει γιατί θα με σκοτώσει.
Χτυπάω και κουδούνι και προσπαθώ να ρυθμίσω την ανάσα μου αφού λαχάνιασα. Η πόρτα ανοίγει και βλέπω τον Αχιλλέα να με κοιτάει αγουροξυπνημένος.
"Κοιμόσουν; Μήπως να έρθω κάποια άλλη μέρα;" ρωτάω γρήγορα και με πιάνει από το χέρι τραβώντας με μεσα.
"Αρχικά πρέπει να σταματήσεις να αγχώνεσαι τόσο" λέει κρατώντας με από τους αγκώνες. Κουνάω απλά το κεφάλι μου καταφατικά και με αφήνει.
"Οι γονείς σου;" ρωτάω καθώς δεν βλέπω κανέναν.
"Έχουν πάει για ψώνια υποθέτω" ανεβαίνει τα σκαλιά αφήνοντας με πίσω του να τον ακολουθώ.
"Λοιπόν, θα ντυθώ και θα πάμε στο πάρκο για το πρώτο μάθημα" βγάζει την μπλούζα του και γουρλωνω τα μάτια μου γυρνώντας γρήγορα προς το παράθυρο.
"Είναι που σταμάτησες να με ντρέπεσαι" μουρμουραει μα επιλέγω να κάνω πως απλά δεν άκουσα.
"Πάμε" τον ακούω να μου λέει και για ακόμα μια φορά με αφήνει πίσω.
Επιτάχυνα λίγο το βήμα μου έτσι ώστε να τον φτάσω και αφού βγούμε από το σπίτι και κλειδώσει περπατάμε αμίλητοι προς το πάρκο.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
How not to be shy
Fanfiction"Εμείς είμαστε φίλοι, δεν είμαστε;" ρωτάω και ξεροκαταπινω από την τόσο κοντινή μας επαφή. "Θες να σου δείξω πόσο φίλοι είμαστε μωρό μου;" ψιθυρίζει και νιωθω την ζεστη ανασα του στα χείλη μου. Πριν προλάβω να απαντήσω τα χείλη του ενώνονται με τα...
