Protecting the secrets | Dutch version

8. Diplomering

Anna

Gisteravond ben ik helemaal rennend *hakken in mijn handen vast* vanuit school naar huis gegaan in mijn jurk. De mensen keken mij onderweg dan ook vreemd aan alsof ik assepoester was, maar dat was het geval helaas niet. Nadat ik thuis sluipend binnen kwam lagen mijn Nonna en opa al te slapen. Zij dachten namelijk dat ik na het eindfeest bij Jessy zou overnachten zoals afgesproken. De avond liep alleen anders dan ik voor ogen had. Wat een gezellig eindfeest had moeten zijn is voor mij in een nachtmerrie veranderd. Ethan gedroeg zich gisteravond agressief tegenover Tom. En dit alles om te proberen mij in zijn bezit te krijgen. Of dat denkt hij al zoals ik hem tegen Tom heb horen zeggen "zij is van MIJ!" Ik wil het liefst gisteravond helemaal vergeten...

Jessy heb ik gisternacht op de hoogte gebracht met een kort telefoon gesprek en de smoes dat ik mij niet goed voelde. Ik wou haar de echte reden niet door de telefoon vertellen en tot slot haar eindfeest met Kevin niet verpesten. Ethan heeft mij talloze berichtjes verstuurd waarop ik geen enkele heb open gemaakt. Op dit moment wil ik niemand spreken en Ethan al helemaal niet voor nu.

In mijn jurk lig ik nog op bed. Ik heb geloof ik voor een uurtje of twee mijn ogen kunnen sluiten, maar echt in slaap vallen is mij niet gelukt. Ik hoor de eerste vogeltjes buiten al fluiten. Ik kijk naar het beeldscherm van mijn telefoon en ik zie dat het bijna 06.00 uur in de ochtend is. Vandaag is ook onze diplomering waar ik erg tegen op zit en ik nog een speech moet geven. Ik besluit maar op te staan, want slapen lukt toch niet meer. Als ik op sta zie ik mijzelf in de spiegel met mijn jurk aan. De tranen glijden langs mijn wangen. "Heeft de avond echt zo moeten aflopen?" Ik veeg de tranen weg van mijn gezicht als ik naar de foto kijk van mijn ouders op het bureau. Mijn moeder vertelde mij altijd niet verdrietig te zijn, want dit haar dan ook verdrietig zou maken. Dit wil ik niet voor haar. Ik besluit mijn moed op te pakken om deze dag te zien overleven. Nadat ik een douch heb genomen trek ik mijn comfortabele short met een shirtje aan. Als ik mijn pantoffels aan heb neem ik de trappen naar beneden. Als ik mij dan net midden in de trappen bevindt hoor ik mijn Nonna en opa het over iets vreemd hebben...

"Wij moeten haar die brief geven."

"Waarom nu en vandaag op haar diplomering dag? Hoe kan hij dit ons aan doen."

Waarom moet ik alles horen? Ik ben niet iemand die mensen graag af luistert, maar het lijkt alsof het lot mij iets wil vertellen. Ik probeer geen stappen te nemen op de trap voordat zij het vermoeden hebben dat ik er ben. Ik buig wat meer naar voren om het gesprek verder af te luisteren.

"Peter ik weet dat zij ons dierbaarste is, maar wij moeten haar beschermen en deze brief zal haar helpen."

"Wij wisten dat dit al jaren geleden zou gebeuren Maggie. Ik had nooit gedacht dat dit de werkelijkheid nu zou zijn. De wereld is..."

Doordat ik niet in de gaten heb dat ik meer naar voren buig om het gesprek beter te horen struikel ik over de trappen. Ik zie dan mijn Nonna en opa omstekop verbaast naar mij kijken. Ze dachten natuurlijk dat ik bij Jessy zou overnachten.

" Uhmmm Hola..."

"Anna?" zeggen Nonna en opa tegelijkertijd. Ze kijken elkaar aan en zuchten dan diep uit.

"Je hebt ons gesprek vast en zeker gehoord. Wij willen ook niets voor je achter houden." mijn opa geeft dan de brief die hij in zijn handen vast houdt aan mij.

"Deze brief dien je open te maken na je diplomering vanmiddag." zegt Nonna met haar hand op mijn schouder.

Zonder nog een woord terug gezegd te hebben. Kijk ik naar de gesloten brief in mijn handen. Ik lees aan de voorkant dat de brief afkomstig is van de militaire basis uit Utah. Mij nieuwsgierigheid wordt groot met de vraag van wie ik een brief zou moeten krijgen helemaal vanuit de militaire basis uit Utah. Als ik net de brief wil open maken...