Peter Parker Ve Farklı Bir Boyut

🔸 Paralel Bölüm🔸

Sabah uyandığımda kendimi koltukta buldum.

Bir elimde de kumandayı görünce, burada uyuduğumu anladım.

Kafamı kaldırıp etrafa bakındım.
Ne annem ne de babam kimse evde değildi.

Sahi burası benim evime de benzemiyordu.

Hala ne olduğunu anlayamamışken ayağa kalktım ve üst kata doğru çıkmaya başladım.

Biraz sonra alt kattan kapı açılma sesi duydum ve elime geçen ilk şeyi-vazoyu- alıp  aşağıya yavaş adımlarla inmeye başladım.

"Tatlıım ben geldim."

Bu da kimdi?

Merdivenlerden biraz daha aşağı indim ve elime bir anda ağ geldi.

"Beni öldürmeyi mi düşündün Sophia?" dedi bu ses.

İyice yaklaştığımda kesinlikle Peter'a benzediğini gördüm. Ama 25 yaşlarındaki bir Peter'ı anımsatıyordu.

"Sen kimsin ve burası neresi?" dedim bütün ciddiliğimi toplayıp.

"Hey Sophia sakin. Benim, kocan Peter. Peter Parker.
Hani örümcekcik olan..."

"Sana inanmam için bir şey söyle... Mesela ben sana lise zamanlarında ne diye seslenirdim. Ayrıca zaman demişken biz hangi zamandayız böyle?"

"Öncelikle bana spoilerman diye seslenirdi. İkinci olarak 2028'deyiz ve evliyiz..."

"Bu şaka falan değil mi? Bir kere sen nasıl ağ attın? Yoksa sen örümcek adam mısın?"

"Şeyy evet ama, Sophia sen iyi misin? Sanki başka zamandan ışınlanmış gibi konuşuyorsun..." (peter)

"Yo bilmiyorum. Dün ne oldu?" (ben)

"Ned ve Abdulrezzakiye'nin düğününe gittik. Sonra sen eve acil dönmek istediğini söyledin. Seni eve getirdim. Öyle işte..."(peter)

"Abdulrezzakiye mi? Nancy'e ne oldu?"

"onlar üniversitenin ilk senesi ayrıldılar. Sonra Ned üniversitede Abdulrezzakiye ile tanıştı ve sonra işte evlendiler. Şimdi de lego oynuyolarmış Rize'de"

"Çocuğum evladım sen kafanı bir yere mi vurdun? Taaa buradan Türkiye'ye mi gitmişler?" (ben)

"E Rizeliymiş ondan" (peter)

"e iyi madem Allah mutluluklarını daim etsin ne diyim?" (ben)

"aminn" (peter)

Yavaş yavaş kafam yerine gelmişti. Evet hatırlıyorum biz evlenmiştik. Yaklaşık bir sene sonra da Nedler evlenmişti. Hatta bizim İndiana adında bir kızımız vardı... Peki sabah kalkınca niye hatırlıyamamıştım...
Tabii ya kafamı bir yere vurmuştum...

Tam bunları düşünürken yukarıdan bir ciyaklama sesi geldi.

Peter koşarak yukarı çıktı ve elinde İndiana ile geri döndü.

"küçük canavar uyanmış" dedi.

Gülümsedim. Tabii elinden buzlar çıkardığını görünce bu gülümsemem söndü.

Peter'a baktığım da o da şaşkındı.

"sanırım küçük canavar artık süper güçlerini keşfediyor..." dedim

Tam İndiana'yı kucağıma alacakken annemin sesini duydum.

İlk başta boğuk geliyordu. Ancak sonra ses netleşti ve bir anda her şey yok olmaya başladı.

Korkuyla etrafıma bakarken dürtüldüğümü hissettim...

Şimdi ise gözlerimi yavaşça açarken karşımda annemi görmenin ve bu yaşadığım her şeyin rüya olma şakınlığıyla ayağa kalktım...

Arkadaşlaaar bu bölümün diğer bölümlerle hiç bir ilgisi yok. Olay şöyle ki benim mükemmel derece hayal gücü yüksek olan kankacığıma Ned'i sence kimle shiplesem diye sormuştum.
O da bana cevap olarak "abdulrezzakiye" dedi.

Sonra ben de dedim ki "o zaman neden paralel bir bölüm yazmıyorum..."

Ve melekrana_ ile iş birliği yapıp bu bölümü yazdık...

Ultımedyaya düşmeyen de ne biliyim.

Dösmnxms. Bu arada Ultimedyadaki sayfa bana ait. Hp hesabım slsnzkzğs...

Ama hesabıma girerseniz o fotoyu bulamazsınız ksksnzk.

Çünkü orada paylaşmadım. Neyseeee asıl hikayeyi barındıran bölümü birazdan atacağııım...

👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻👻