Septimia Zenobia: Το δάκρυ της Παλμύρας (TYS 2020)

1. ΕΝ ΑΡΧΗ ΤΟ ΧΑΟΣ

Περίπου πέντε λεπτά μετά τον ερχομό του Οδαινάθου στην είσοδο, ξεπρόβαλε στον ορίζοντα η εικόνα του Ζάμπαι, ο οποίος συνόδευε μια μελαχρινή οπτασία.

Ο άρχοντας της Παλμύρας ένιωσε ένα πρωτόγνωρο σκίρτημα στο στήθος του στην εικόνα της αρραβωνιαστικιάς του. Η Ζηνοβία είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας Σύριας καλλονής, με μαύρα σαν το έρεβος μαλλιά, καστανό δέρμα, μάτια που σε βύθιζαν σε μια άβυσσο λαγνείας και χείλη μισάνοιχτα που σε προκαλούσαν σε ερωτικά τερτίπια. Τα ρούχα της αναδεικνύονταν από το καλλίγραμμο κορμί της και όχι το αντίθετο. Αυτή η γυναίκα δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τις χλωμές δυτικές που έβαζαν τόνους κοκκινάδων στα μάγουλα τους κι άλλαζαν συνεχώς περούκες για κάθε περίσταση.

Μόλις τους πλησίασαν, χαιρέτισαν επίσημα τον Οδαίναθο με μια ελαφριά υπόκλιση και τους υπόλοιπους με ευχές για την ευλογία του θεού Μπαάλ.

«Αυτή είναι λοιπόν η κόρη σου», μίλησε πρώτος ο Ζάμπντας. «Τόσο καιρό μας μιλάς για εκείνη χωρίς να την φέρνεις στο ανάκτορο κι είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι ήταν ένας μύθος».

«Η Ζηνοβία μου προτιμάει να συναναστρέφεται με τον λαό της Παλμύρας. Είναι ταπεινός άνθρωπος».

Το πρώτο στοιχείο του χαρακτήρα της προϊδέασε θετικά τον Οδαίναθο. Μπορεί η όψη της να ήταν μαγευτική, αλλά δεν εγγυούταν μια αγαθή ψυχή. Εντούτοις, η μέλλουσα γυναίκα του φαινόταν πράγματι σεμνή, καθώς μέχρι στιγμής είχε το βλέμμα της χαμηλωμένο παρουσία τόσων αντρών.

Τότε ο μικρός Ηρωδιανός βρήκε την ευκαιρία και πήγε κοντά της προσφέροντας της τα λουλούδια που είχε περιμαζέψει για χάρη της. Η Ζηνοβία χαμογέλασε συγκινημένη με την υποδοχή του θετού της γιου και ο Οδαίναθος έσφιξε αντανακλαστικά την μια του γροθιά. Όταν χαμογελούσε ήταν ακόμα πιο όμορφη.

«Είναι πανέμορφα. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ», αποκρίθηκε και έσκυψε να του δώσει ένα φιλί στο μάγουλο. «Υπόσχομαι να σου ανταποδίδω κάθε μέρα την καλοσύνη που μου έδειξες σήμερα».

Ο Ηρωδιανός κοκκίνισε συνεσταλμένα με το φιλί της Ζηνοβίας και έπειτα πήγε να σταθεί δίπλα στον πατέρα του. Αυτή του η κίνηση ώθησε τα βλέμματα των μελλόνυμφων να ενωθούν.

Η Ζηνοβία παρατήρησε τον Οδαίναθο και θαύμασε τα αραβικά χαρακτηριστικά του. Στο μυαλό της ο μόλις μια δεκαετία μεγαλύτερος της έπαρχος της Παλμύρας φάνταζε σαν τους Ρωμαίους ηγεμόνες, αλλά η όψη του ήταν πέρα για πέρα ανατολίτικη· σκούρα μαλλιά και αμυγδαλωτά μάτια, ηλιοκαμένο δέρμα, ευθυτενής κορμοστασιά και αυστηρό παρουσιαστικό.