Septimia Zenobia: Το δάκρυ της Παλμύρας (TYS 2020)

1. ΕΝ ΑΡΧΗ ΤΟ ΧΑΟΣ

Παλμύρα, 258 μ.Χ.

Η Ζηνοβία στεκόταν στην μέση του παρθενικού της δωματίου, όσο οι σκλάβες της την ετοίμαζαν για την πρώτη της συνάντηση με τον μέλλοντα σύζυγο της. Δύο μέρες είχαν περάσει από όταν της ανακοίνωσε ο πατέρας της πως θα γινόταν η πρώτη κυρία της Παλμύρας και από τότε δεν είχε κλείσει μάτι από την αγωνία. Ένας κόμπος ταλάνιζε το στομάχι της και μια ανεξέλεγκτη προσμονή έκανε το σώμα της να καίει. Το νέο της καθήκον ήταν μεγάλο τόσο σε βαθμό υποχρέωσης, όσο και τιμής. Μα αυτή η χαρά πιθανόν να επισκιαζόταν, αν δεν είχε καλές σχέσεις με τον άντρα της.

Η νεαρότερη σκλάβα της παρατήρησε την σκυθρωπή έκφραση της σκεπτόμενης κυράς της και την ρώτησε αν είχε αγωνία. Η φωνή της ξύπνησε την Ζηνοβία από τον λήθαργο και με ένα χαμόγελο προς την αγαπημένη της φίλη παραδέχτηκε το άγχος της.

Η Ζηνοβία δεν είχε αδέρφια εν ζωή, οπότε η μόνη της συντροφιά ήταν οι σκλάβες της. Ο πατέρας της έλειπε πολλές ώρες από το σπίτι, οπότε δεν είχε άλλη επιλογή από το να συναναστρέφεται μαζί τους. Δεν ήταν όμως γυναίκα που καταπιανόταν από ιεραρχίες και φερόταν στις σκλάβες της με καλοσύνη· ούτε μία φορά δεν δέχτηκε να μαστιγώσει κάποια ανυπάκουη. Αντίθετα καθόταν και τις συνέτιζε σαν μητέρα προς κόρη.

Η συγκεκριμένη σκλάβα λεγόταν Μύριαμ και ήταν χριστιανή. Η Ζηνοβία δεν προσπάθησε να την αλλαξοπιστήσει όταν βρέθηκε στην κατοχή της. Ήταν συμφιλιωμένη με όλες τις θρησκείες που υπήρχαν στην Παλμύρα, καθώς και τους λαούς της. Εφόσον μάλιστα αυτές οι λατρείες είχαν γεννηθεί στην Ανατολή, δεν έβρισκε τον λόγο να τις κατακρίνει, όπως έκανε κατά καιρούς ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας.

Με την Μύριαμ λοιπόν, η Ζηνοβία είχε την στενότερη σχέση και της εκμυστηρευόταν μάλιστα τις πιο ενδόμυχες σκέψεις της. Η παρόμοια ηλικία τους βοηθούσε στο να γεννηθεί μια τρυφερή φιλία ανάμεσα στις νεαρές γυναίκες, η οποία δεν θα έπαυε με την μετακόμιση της Ζηνοβίας στο παλάτι του Οδαινάθου. Η κυρά είχε υποσχεθεί πως εκείνη θα ερχόταν σίγουρα μαζί της να φροντίζει την ίδια κι αργότερα τα παιδιά της.

«Είμαι σίγουρη πως ο άρχοντας θα σε λατρέψει. Ποιος άντρας μπορεί να σου αντισταθεί;»

«Μα αυτός δεν είναι ένας απλός άντρας. Είναι ο κύρης της Παλμύρας, εκλεγμένος του αυτοκράτορα».

Τα μάτια της Ζηνοβίας σκοτείνιασαν στην αναφορά του Ρωμαίου ηγέτη. Για εκείνη ήταν ένας φιλόδοξος τύραννος, ανεξαρτήτως του ποιος έφερε τον τίτλο. Η θέση ήταν καταραμένη να διαφθείρει τους άντρες και να ζητούν τον ουρανό με τ' άστρα από όλη την οικουμένη.