KARAKTERLER İÇİN İSİM SÖZLÜĞÜ

- Ş - (TÜRKÇE)

Şehime: Akıllı ve kurnaz yiğit

Şehla: Koyu mavi ela göz

Şehnaz: Çok nazlı, türk müziğinde bir makam

Şehper: Kuş kanadının en uzun tüyü

Şehrar: Şehri süsleyen, şehre süs veren

Şehrazat: Özgür

Şehri: Nazik, terbiyeli

Şehriban: Şehrin ileri geleni

Şehrinaz: Türk müziğinin en eski makamlarından.

Şehriyar: Padişah, hükümdar

Şekibe: Sabırlı, dayanıklı

Şeküre: Çok şükreden, şükredici, değer bilen

Şelale: Çağlayanın büyüğü

Şemime: Güzel kokulu şey

Şeminur: Mum ışığı, mum aydınlığı

Şenay: Ayın parlaklığı, güzelliği

Şengül: Güleryüzlü

Şeniz: Mutlu, sevindiren iz, hatıra

Şennur: Neşeli, nurlu

Şenol: Şen, mutlu ol

Şerare: Kıvılcım

Şerife: Şerefli, kutsal

Şermende: Utangaç, çok utanan, mahcup

Şermi: Sırrına erilemeyen doyumsuz güzellik

Şermin: Mahcup, utangaç

Şeval: İlkbahar

Şevkidil: Gönül neşesi, gönül sevinci.

Şevkiye: Neşeyle, istekle ilgili

Şevval: İlk üç günü şeker bayramı olan ay

Şeybe: Saçlarına ak düşmüş yaşlı kimse. Moğol hükümdarlarından birisi.

Şeyda: Çok tutkun, aşık

Şeyma: İslamdan önce türk adlarından

Şeymanur: İslamdan önce kullanılan adlardan biri

Şeza: Kokulu şeylerin kokusu

Şezerat: İşlenmeden maddenin içinde toplanan altın parçaları. Süs olarak kullanılan inci ve altın taneleri.

Şiar: İlke, ülkü, düstur

Şihban: Akan yıldızlar

Şiir: Bir sanat türü 

Şilan: Yaban gülü, dağ gülü gibi anlamlarına gelir. (Kuşburnu)

Şimal: Yön olarak Kuzey 

Şiraze: Pehlivan kispetinin parçası

Şirem: Tatlım, bana ait şire

Şirin: Cana yakın, sevimli

Şirvan: Aslan barınağı

Şöhret: Ünlü, şöhreti ağızlarda dolaşan.

Şölen: En üst idareci tarafından bütün halka verilen, dini ve içtimai fonksiyonları olan yemek,