I like you too{Dramione}•dutch fanfiction•

7

"pak mijn hand vast" herhaalde Hermelien zonder te blozen. Hij pakte haar hand vast en ze wou net aan de tijdverdrijver draaien toen iemand ander haar bij haar arm greep. "Meekomen" zei een jongere Vilder. Hij sleepte Hermelien en Draco mee richting het kantoor van Proffesor Perkamentus. De jonge Vilder klopte op de deur en nu pas zag Hermelien dat er een kittentje met hem meeliep waarschijnlijk was het mevrouw Norks moeder.

Toen er iemand binnen zei was het niet de stem van Professor Perkamentus. Ze liepen naar binnen en Hermelien herkende meteen het vorige school hoofd van zweinstein: Armando Wafelaar. Proffesor Wafelaar zei tegen de jonge congiërge dat hij moest gaan. Daarna zei tegen Hermelien en Draco dat ze moesten gaan zitten.

Wafelaar boog zich verder naar de twee tieners toe, "wie zijn jullie en wat doen jullie hier" "We zijn 2 studenten van deze school in de toekomst en we zijn hier per ongelijk beland door een tijdverdrijver." "Hoe komt een zo jong iemand aan een tijdverdrijver" vroeg Wafelaar meer aan zichzelf dan aan Hermelien. "Proffesor Perkamentus" zei Hermelien alleen. Wafelaar hapte naar lucht "Albus Perkamentus?" Hermelien knikte.

 Wafelaar zetten zijn toverstok tegen zijn strot en zei "Albus Perkamentus, kom nu naar het kantoor van het schoolhoofd" enkele minuten later stond de het jonge schoolhoofd bij hun in  de kamer. "Hermelien, Draco?!" zei Perkamentus verbaasd. Zo te schatten zat Perkamentus nu ergens in zijn 6e jaar."Ken jij deze kinderen?" vroeg wafelaar aan Perkamentus, hij begon een beetje boos te worden omdat zij er alles van snapte en hij niet. "Ja ze zitten bij mij op school  als ik schoolhoofd ben." Zei de Professor rustig. 

"Ik heb al zo vaak gezegd jij wordt geen schoolhoofd Albus" Hij was nu echt boos. "Draai 3 keer aan het rondje en tik 4 keer" Zei hij tegen Hermelien voordat hij verdwijnselde met de baby feniks die de hele tijd op zijn schouder had gezeten. Hermelien liet zich dat geen 2 keer zeggen en pakte Draco stevig vast en alles draaide weer om hun heen. Ze waren nu weer in het kantoor van professor Perkamentus. Waar nu de oudere professor zat."was het leuk in het verleden" Hermelien grinnikte hij had het dus na al die tijd nog steeds onthouden.