TAMAMLANDI.
Duymayan birisine aşık olunur mu? Olunur, ben aşık oldum. Hiç duymadığım o sesine, anlam dolu gözlerine, o masum çocuk kalbine...
Kusurlu iki insan birbirlerinin yaralarını kapatmaya çalışırsa ne olur? Büyük bir aşk mı çıkar ortaya yok...
Kapının çalmasıyla aşk ile düşüncelerimi bir kenara bırakıp kapıyı açmak için yerimden kalktım. Kapıyı açtığımda kimsenin olmadığını ama yerde yine Sevil'e yazan bir kağıt görünce sinirlenmiştim. Hadi ama yine mi mektup?
Eymen yine mektup göndermeye devam mı ediyor? Lakin sadece mektup değil hemen yanında hediye paketiyle kaplanmış bir şey duruyordu. Eğilip ikisini birden aldım ve odama geçeceğim sıra annem yanıma geldi.
"Ne o elindeki, kim getirdi?" diye sordu.
İki saat konuşmasın diye "İnternetten bir şey sipariş etmiştim o geldi" dedim ve odama geçip hediyeyi açmadan önce mektubu okumaya başladım. "Merhaba, bugün seni görsem güzel olurdu. Aslında ben değil mavi gözlerim seni görmek istiyor."
Yazıyı okuyunca gülümsemeden edemedim. Çünkü bunları gönderen Umuttu. Ben de onu görmek istiyordum. Her gün aynı kişiyi görmek sıkıcı gelebilir ama eğer aşıksan hiç sıkılmaz tersine her saat bile görmek istersin. Bende işte onu dakikalarca izlemek istiyorum. Hiç bıkmadan, usanmadan.
Mektubu sehpanın üstüne koyup, hediye paketini açınca içinden bir tane daha mektup ve zil çıkmıştı. Zili incelemeden mektubu açtım ve "Kapıya çık ve zilin üstünde yazan şeyi yap. Sana süprizim var." yazıyordu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Zilin üstünde, 'mutsuzsan salla' yazıyordu. İyi de ben şu an mutsuz değildim ki. Fazlasıyla mutluydum. Umut yanımdayken nasıl mutsuz olabilirdim ki. Mutlu olsam bile süprizini öğrenmek için kapının önüne çıkıp zili sallamaya karar verdim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kapının önüne çıkıp zili sallamaya başladım. Biraz ileride ağacın arkasında Umut'un beni izlediğini görünce sanki onu görmemiş gibi davranıp zili sallamaya devam ettim. Saklandığı yerden belirip, "Gelsene" dedi. Üzerime parfüm sıkıp ayakkabılarımı giydikten sonra, "Anne ben hemen geliyorum." deyip Umut'un yanına koştum.
"Süprizin ne?" dedim daha selam bile vermeden. Biraz heyecanlanmıştım. İlk defa biri bana süpriz yapacaktı ve bu kişi Umuttu. Sevdiğim kişi.
"Süprizim senin yanına gelmem" deyince mutlu olmuştum. Umut benim yanıma gelmişti ve bundan daha güzel bir süpriz olamazdı.
Mutluluktan ne diyeceğimi bilemeyip öylece gözlerine bakakaldım. "Mutlu olmadın mı?" diye sordu.
"Fazlasıyla mutlu oldum. İyi ki gelmişsin." dedim gözlerine hala bakarken. O mavi gözleri beni kendine çekiyordu ve daha fazla bakmak istiyordum.
"Neden durgunsun o zaman?"
"Bir şey sormak istiyorum." dedim gözlerimi gözlerinden çekip elimdeki zile bakarken. Tabii anlamında başını sallayınca sormak istediğim soruyu sordum.
"Niye beni seviyorsun?" diye sordum hızlıca. Ve devam ettim. "Yani o kadar insan varken niye ben? Mesela cafede yanında gördüğüm kız çok güzel, hem fiziği de mükemmel. Neden o değil de ben?" diye bir soru yönelttim. Beni neden sevdiğini merak ediyordum.
Uzunca gözlerime baktıktan sonra, "Sevmek için sebep mi olması lazım." dedi. Bu ne demek oluyordu? Anlamadığımı belli edercesine bakınca tekrar konuşmasına devam etti.
"Mesela kalbini seviyorum, yüreğini seviyorum. Gülüşünü seviyorum, senin bana bakışını, beni sevişini seviyorum. Mutlu olunca gözlerinin içinin parlamasını, benim için bir şeyler yapmanı seviyorum. Bu dediklerim yüzünü sevmiyorum anlamına gelmiyor. Yüzünü de seviyorum ama en çok kalbini seviyorum. Senin yanında mutlu oluyorum onun yanında değil.
Hem dış görünüşümüz mükemmel olmasına gerek yok. Biz kalbi mükemmel insanlarız."
Konuşmasını bitirince samimice gülümseyip kalbimin hızlı atmasını sağlayan o soruyu sordu.
"Benimle sevgili olur musun?"
Bölümü beğendiniz mi?
Bölüm hakkında yorum gelirse çok çok mutlu olurum. 💙
