Meeting with a stranger

Chapter 15

All are just fine and made to its perfection.

“Come with me I’ll show you my room.” Pagbasag ni Jake sa pananahimik ko.

“Seriously, are you out of your mind?” Di makapaniwalang sagot ko. Pero bago pa man ako makatanggi ay hinila na niya ako paakyat ng hagdan. Di sinasadyang nahagip ng tingin ko ang butler nila nag-aalalang nakatingin sa akin. Nagkibit balikat na lang ako sa isiping may ibig sabihin ang kakaibang tingin nito.

At sa pangalawang pagkakataon ay muling nagbukas ito ng pinto. Pinto papasok mismo ng kwarto niya. Simple lang ang kwarto niya. May pintura ito na magkahalong black and white at ang mga kagamitan ito ay simpleng medium size bed, one study table, one black couch and a plain closest. Kung anong binongga sa labas ay siyang ikanasimple ng kwarto nito.

 “Why here? Where are your parents?” at para bang may sariling buhay ang mga paa ko na naglakad at nilibot ang kabuuan ng silid hanggan sa mapunta ako sa shelves na kung saan may iilang piraso ng mga libro. I wonder what genre of book he prepared to read.

Pero sa pagpapadulas ko ng mga daliri sa mga nakasalansan na libro ay tanging sa simpleng kulay lila na bind notebook lang ang nakaagaw ng atensyon ko. The same bind notebook way back three years ago. Kinuha ko ito at sinimulang kilalanin dahil baka naman namamalikmata lang ako.

“I gave this to you after the Bataan vacation.” I said while my eyes and my attention are all on the bind.

Mabilis at hindi ko na lang namalayan ang ibinigay ng binata sa akin na back hug. Isang mahigpit na yakap na nagbalik sa akin sa nakaraan at nagpatulo ng mga luha ko.

“Bakit ba hindi maubos-ubos itong luha na to? Bakit ikaw parin?” Umiiyak na sambit ko.

Mas lalo lang nitong idiniin ang pagkakayakap at isinubsob pa ang mukha sa batok ko. Mariin akong pumikit at saka unti-unti kong ibinaba ang mga kamay niyang mahigpit na nakayakap sa beywang ko. Humarap ako sa kanya at mataman siyang tinitigan sa mga mata. Naghahanap ako ng mga kasagutang tanging sa mga mata ko lamang niya makikita. Iba ang ipinapakita niya sa sinasabi niya.

Hindi ito nagsalita bagkus ay marahan niyang pinunasan ang mga luha sa pisngi ko. Kusang umakyat ang kamay ko patungo sa kama niyang nasa mukha ko. Nang mahawakan ko ito ay nakaramdam na nama ako ng pagka kuryente. Pero wala akong pakialam bahagya ko pa iyong pinisil. Pumikit ako para namnamin ang sandaling iyon dahil baka sa pagdilat ko ay bumalik ako sa kawalan.

“Totoo ito Yoona...” Nagmulat ako ng mga mata. “I’m sorry and I still love you. Sobra-sobra kitang namiss...” Mataman lang itong nakatingin sa akin. Saglit na katahimikan ang nangibabaw sa pagitan naming dalawa.

“I will give you the best of my love ‘coz I never felt this before. I promise you. I really do I will never give up on you. At kahit na ilang beses mo kong saktan hinding-hindi mawawala ang kung lugar mo sa puso ko. Mahal parin kita Jake, mahal na mahal. Wag mo na akong iiwan please?” I mumbled sweetly without disconnecting my eyes on him.

“I love you more Yoona Kim...” At mula doon ay kinuha na nito ang pagkakataon na mahagkan ako. Ang halik na matagal kong ng gusto muling maramdaman.

“Sweet as ever...” He commented.

“Loko!” mahina ko siyang hinampas sa braso pero ang loko hindi man lag natinag at binuhat pa ako just like newlyweds. Natatawa na lang ako sa ginawa niya at nang tabihan niya ako. Niyakap niya ako at pagdaka’y walang sawang pinagkikiliti.

Malakas na halakhakan ang pumupuno sa apat na sulok ng kwarto. I never imagined that I will laugh and smile just like before. Oo napapatawa ako, ngumingiti at sumasabay sa biruan at tawanan ng iba pero ibang-iba parin ngayon. Ngayon at kasama ko ng muli ag lalaking nakahanda ko ng ibigay ang buong buhay ko.