Ako 'yung tipo ng tao na mas gugustuhin pang mag-isa sa klase, sa lakad, sa bahay... I dunno why. Noong bata kasi ako may sakit daw akong tinatawag na 'nervous breakdown'. I dunno about it, naikukuwento na lang sa akin ng ate ko... Maybe that is one of the reason why I intend to be alone... alone.

Pero every time na aalis ako sa isang trabaho sasabihin nila sa akin na magaling ako makisama, mabait, magaan kasama... nakakataba ng puso..,

... pero rather than that may naiinis din sa akin, or maybe not totally. They just don't like me as being so, 
so quiet. Killjoy kung tutuusin. Anong magagawa ko, this is me, eto ako e. Eto ang bumubuo ng pagkatao ko. Maybe the truth is you can't please everyone...

Sa tuwing may ganoong tao naaapektuhan ako. Pero still at the end of the day nasasaakin parin naman kung magiging sino at ano ako.

Oh, by the way... Hindi ako mabait, sometimes may pagka bitch ako. Lalo na pag nasusubukan ang pasensya pero syempre naman bilang siguro may pagka makaDiyos, inuulit may pagka lang, narereliaze ko sa bandang huli or right after kong masabi yun na mali ang ginawa ko. I shouldn't done that...

Hihingi ako ng sorry lalo na kay God...

Mahilig akong magbasa lalo na kapag nagustuhan ko. Napagpasyahan kong gumawa ng account dito, at gawin ang unang istorya ko dito ay para makapag bigay inspirasyon...

Hindi ako perpektong tao at ayaw ko sa taong nagsasabi na perpekto siya. We're not made to be perfect kaya masaya akong itatama niyo ang mali ko. 

ps. wag lang masyado balat sibuyas ako e... 

Kbye... fighting... kpopers here^^