Het perfecte slachtoffer ✔

Het was een grijze, langzame dag. Tenminste, zo begon het. Shila luisterde naar het regelmatige geroffel van de regen op de ramen van haar theewinkeltje terwijl ze de tafels schoon maakte. Achter haar praatten de paar vaste klanten zachtjes, klagend over het slechte weer en hun arme, oude botten.

De klok in de hoek van de half-duistere ruimte galmde vier maal. Shila keek op en zuchtte. Op een mooie dag zou Arcanium Tea nu vol zitten met klanten van alle soorten en maten. Nu waren er er enkel de drie die er elke dag waren, samen met haar enige werkneemster, een jong heksje. Het meisje hield nu een gesprek met de oude satyr, wiens krullende haar helemaal vergrijst was.

Nadat elke tafel minimaal twee keer schoongemaakt was ging de deur voor het eerst in uren open. De compleet in zwart geklede man moest zijn houten staf schuin houden om naar binnen te kunnen. Zonder iets te zeggen ging hij zitten bij een tafel naast het raam. Hij liet een spoor van water achter waar hij liep.

'Goedemiddag,' zei Shila met een grote glimlach terwijl ze naar hem toe liep. 'Kan ik iets voor u betekenen? Een warme kop thee om op te drogen, misschien?'

'Thee is goed, ja,' antwoordde de jongeman, de zwarte kap naar achter trekkend. Halflang blond haar kwam tevoorschijn, misschien wel het enige droge van zijn lichaam.

Heel lichtjes ademde Shila in door haar neus. De geur van de vele verschillende kruiden die bezit had genomen van haar winkeltje was vermengt met de geur van een jonge, gezonde man die veel magie in zijn bloedlijn had. Zijn bloed was vele malen smakelijker dan dat van de naga in de hoek, als ze op zijn geur alleen af ging. Ze gaf hem nog een vriendelijke glimlach en vroeg: 'Nog iets speciaals in gedachten? Gewoon rooibos?'

'Als het maar warm is en niet te zoet.' Hij draaide zijn hoofd weg en keek uit het raam. Shila begreep het stille signaal en liep weg om de thee voor hem klaar te maken. Terwijl de thee trok, voegde de jonge vrouw nog een paar speciale ingrediënten toe, een klein glimlachje op haar lippen.

Het was al een paar dagen geweest sinds ze voor het laatst bloed had gehad, en niemand die smakelijk genoeg leek was langsgekomen in die tijd. Gelukkig was ze er altijd op voorbereid als er wel zo iemand verscheen. Shila veegde een lok zwart haar achter haar oor, de gedachten figuurlijk ook weg vegend.

Ze zette de kop thee op het dienblad en liep naar de man toe. Zijn jas had hij nog steeds aan, ondanks dat deze helemaal onder het water zat. Shila zette het dienblad neer, expres iets dieper voorover buigend dan gepast om hem inkijk te geven. 'Geniet ervan.'

Hij bromde iets onverstaanbaars, niet eens een klein beetje geïnteresseerd in haar lichaam, iets wat onnatuurlijk was voor een man van ergens in de twintig. Zelfs de oude satyr probeerde het soms nog. Shila negeerde haar gedachten en gaf de man nog een vriendelijke glimlach voordat ze naar het jonge heksje toeliep.

'Je mag naar huis, als je wilt. Ik verwacht niet veel mensen meer,' zei Shila tegen haar. In werkelijkheid wou de vrouw niet dat het meisje wist wat ze zo van plan was met de man, maar dat zei ze er mooi niet bij.

Haar groene ogen glinsterden een beetje in het licht toen ze glimlachte. 'Dankjewel!' zei het heksje voordat ze zich snel uit de voeten maakte.

De satyr grinnikte terwijl het meisje wegliep. 'Je hebt er weer eentje gevonden, hé?'

Shila schokschouderde. 'Misschien, misschien ook niet. We zullen zien of hij van het juiste ras is.'

'Ooit een dag zul je inzien dat het bloed van deze oude geit ook heel smakelijk is,' zei hij.

'Ha! Die dag is nog ver weg.' Shila keek toe terwijl de jonge man langzaam van zijn thee nipte. Na een paar slokken deed hij eindelijk de zwarte jas uit, alsof hij het eindelijk warm genoeg had. Het was een neveneffect van de hete thee en de speciale kruiden die ze erin had gedaan. Wonderbaarlijk genoeg was het shirt dat hij aan had net zo zwart als zijn handschoenen.

Het duurde niet lang voordat hij het kopje thee een beetje onhandig neerzette op de tafel, terug in de bank zinkend. Shila glimlachte voldaan terwijl zijn stormachtig grijze ogen zich steeds verder sloten en zijn bewegingen steeds slomer werden.

'Ga naar de deur aan de andere kant van de ruimte, naast de boekenkast met de fenikskooi,' fluisterde ze in zijn hoofd. 'Slaap daar maar. Daar is het warm en veilig.'

Hij werkte zich overeind, ook al viel hij bijna een paar keer. Alle tafels die hij als steun kon gebruiken waren waarschijnlijk de enige reden dat hij niet op zijn gezicht viel. De satyr naast Shila grinnikte, en de vrouw mepte hem op zijn hoofd, voorzichtig om zijn hoorns te ontwijken. Dat liet hem stilvallen.

Toen de deur eenmaal dicht viel, stond Shila op en rekte zich uit. Twee lange, scherpe tanden prikten door haar onderste lip, al voorbereid op het feestmaal dat zou volgen. Een jonge, gezonde, al-dan-niet natte man zoals hij zou genoeg bloed hebben om veel te kunnen drinken zonder hem te doden. Hij was het perfecte slachtoffer.

De vrouw liep naar de deur toe en draaide het bordje op 'Gesloten', al zou het maar een paar minuten duren voordat ze terug was. Er zouden waarschijnlijk geen nieuwe klanten komen, maar je wist maar nooit.

Het gegrinnik van de oude geit negerend liep ze naar haar kamer. Met een zware klik viel de geluidsdichte deur in het slot, en Shila nam de duistere kamer in haar op. Zoals verwacht lag de man op een hoopje op haar bed. Hij zag er een beetje zielig uit zo, maar dat maakte niks uit voor de vrouw. Zijn geur had zich vermengd met het hare, en haar twee tanden deden oncomfortabel veel pijn door de dorst.

Ze legde haar schoenen bij de deur en liep stil naar hem toe. 'Shh, het is goed,' suste ze zachtjes, terwijl ze hem in haar armen nam. Bloed van bange wezens was altijd zo bitter. Het was beter als ze relaxt waren. 'Hier is het helemaal veilig.'

Hij was zo ver heen dat hij niet eens een antwoord kon formuleren, zijn grijze ogen zo goed als gesloten. Na nog een diepe ademhaling leunde ze naar hem toe, haar twee tanden tegen zijn nek aan.

Het volgende moment raakte ze de muur met een harde klap. Met een kreun werkte Shila zich omhoog, haar handen voor haar ogen om ze te beschermen tegen het licht. De man stapte naar haar toe, staf in hand, moord in zijn expressie. Een windvlaag haalde haar kamer overhoop, en het haar van de man werd wilder dan het al was.

'Ik zou blijven liggen als ik jou was, bloedzuiger,' dreigde hij. Het kristal op zijn staf verlichtte de hele kamer, en Shila kon er niet naar kijken. De magiër schopte haar nogmaals tegen de muur toen ze omhoog probeerde te komen. Zijn hand verscheen voor haar gezicht, de handschoen af. Het teken van de Raad der Magiërs gloeide daar. 'Zie je dit? Ja?'

Shila staarde in schok. Ze had een jager van de Raad aangevallen. Dit kon het einde betekenen van haar winkel, het einde van haar. 'J-ja,' antwoordde ze zacht.

Hij gaf haar een blik van pure minachting. 'Je hebt geluk dat je nog niks hebt gedaan, en dat ik geen zin heb om me te besmeuren met het bloed van ondoden.' De jager tikte met zijn staf tegen de grond, en de deur van de kamer opende uit zichzelf. Vervolgens draaide hij zich om en liep naar buiten, terug de regen in, een bevende Shila achterlatend op de vloer.

Weel je meer van mij lezen? Kijk op FireAlwaysReturns, mijn hoofd-account :)