Heart of Darkness

Kabanata 6

"A-Ate!"

"Winter!" My sister screamed, nakita ko ring may humawak sa kanyang braso at hinila rin s'ya, pilit na pinaghihiwalay kami.

"Don't touch my sister!" Pagwawala ng Ate at nagpumiglas pero malakas ang mga lalaki at mas hinatak s'ya.

"N-No! No! Ate!" I cried harder, trying to push the men away but they were too strong for me, hindi ako makalaban, napahagulgol ako nang makitang pilit ring lumalaban ang Ate.

"H'wag n'yong sasaktan ang kapatid ko!" I screamed desperately. Pilit na inaabot ang kapatid kong hinihila palayo sa akin.

"I-I will come back to you!" My sister cried, her piercing black eyes staring at me, tears falling on her cheek. "B-Babalikan kita!"

I sobbed, clutching my chest. Itinulak nila ako nang mawala na ang mga tao papasok sa isang mas maliit na kwarto at napasigaw ako nang tumama ang balakang sa matigas na papag.

"S-Saan n'yo dadalhin ang Ate ko?!" I exclaimed.

"H'wag ka mag-alala, Miss. Pagkatapos ng kapatid mo, ikaw naman ang masasarapan!" Tawa nito at hindi na ako nakagalaw nang isarado nila ang pinto at napuno ng kadiliman ang lugar.

My lips quivered in fear and my body started shaking with the mere sight of darkness, covering my being, altering my sanity and blocking all my senses, with only fear left inside me.

"Winter! Winter, come back!" I heard a faint voice on my ear.

"Winter! Damn!" Anothed gunshot was heard at napatungo ako at tinakpan ang tenga ko.

"Hey..." Isang hawak sa aking braso ay kaagad akong bumalik sa sarili at napakurap bago napansin ang matiim na titig ni Warrion sa akin.

"W-Warrion..." I murmured.

"Are you alright?" Inabot n'ya ang baywang ko at mabilis akong pinrotektahan.

"Y-Yes..." I gasped and nodded, tears began forming my eyes.

I saw how confusion and fear left his eyes. Mabilis n'yang hinila ako paupo sa tabi ng kotse at mabilis na sinapo ang mukha ko.

"Hey," His husky voice said, hinahanap ang mata ko. "Look at me, Winter. Look at me."

Mabilis na hinanap ko ang mata n'ya at may kung anong ginhawa ang lumukob sa puso ko nang makita ang berde n'yang mga mata.

"Calm down," He murmured and I nodded, sighing.

Halos mapasigaw akong muli nang marinig ang iilan pang palitan ng bala, mas bumilis ang paghinga ko at umiwas sa mata ni Warrion.

"Winter," He called my name again kaya napabaling ako at mas bumilis ang kabog ng puso. "Calm down..."

"I-I can't..." My voice broke.

"Look at me," He lowered his gun and slowly cupped my cheek, caressing it a little. "It's gonna be alright, I will keep you safe."

"I-It's my fault," I whispered.

"What?" Nakita ko ang pagtataka n'ya roon pero pilit akong kinakalma. "I'll protect you, you just have to trust me."

"K-Kasalanan ko," A tear escaped my eyes.

"No, it isn't." He retorted. "Wala kang kasalanan, I promise to keep you safe. Your parents are safe too, your friend is safe too. We just have to get away from here."

"P-Paano ka? L-Lahat ng gusto protektahan ako napapahamak, a-ayokong..."

"Quit it," He said. "I will protect you, you understand me? Do you trust me, Winter?"