"გულის ცემა...გთხოვ არასდროს დაივიწყო მისი გულის ცემა."
სამი თვის განმავლობაში,ღამე არ გავა ისე ამ სქრინზე,რომ არ ვიფიქრო,თუმცა ამაოდ.ვერ ვიხსენებ რა მიზნით შევინახე."
-ზეინ მაიონეზი აღარ გვაქვს?-დავუყვირე მას.
-ვივიენ სამი ქილა მაიონეზი შეჭამე და კიდევ გინდა?-სამზარეულოში ტომიმ შემოყო თავი.
-ტომ!სად იყავი?
-მეგობრებს ვემშვიდობებოდი,
ლონდონში ვბრუნდები!
-როდის?-ერთდროულად დავიყვირეთ მე და ზეინმა.
-ხვალ საღამოს!არ მოგატყუებთ თუ გეტყვით,რომ ზეინი სამზარეულოში შემოფრინდა და თითი ჩემსკენ გამოიშვირა.
-არა!ამასთან მარტო არ დამტოვო.
-ტომ!Black Ops III?ვინ მეთამაშება Call Of Duty-ის?-სასოწარკვეთით წამოვიძახე.
-ბავშვები ხართ!როდესმე გაიზრდებით?-სიცილით თქვა ტომიმ.
-რატომ გადაწყვიტე ლონდონში დაბრუნება?-იკითხა ზეინმა.
-კლინიკა მალიკ!
-ვივიენიც წაიყვანე,თორემ შენი წასვლიდან ერთ საათში რომელიმეს მკვდარს გვიპოვიან.-უცებ შეჩერდა და უხერხულად შემომხედა.
-ჯანდაბა!ისევ ეს მზერა!ლონდონზე საუბრისას სულ ასე რატომ მიყურებ?-ბრაზით წამოვიძახე.
-ვივიენ...შენ...ანუ...კარგი იქნება ლონდონში თუ დაბრუნდები...იქ გელოდ...ანუ ჰარ...ჯანდაბა!დაივიწყე!-ნერვულად თქვა ტომიმ და თმები აიჩეჩა.
-სულელი ნუ გგონივარ!ვხვდები რომ რაღაცას მალავთ!-რა აზრი აქვს თქმას,მაინც დაგავიწყდება.
-ზეინ!-დაიყვირა ტომიმ და მისაღებში გაათრია.თავი უკმაყოფილოდ გავაქნიე და მაცივარში მაიონეზს დავუწყე ძებნა.
-ვივიენ მოდი PlayStation-ი გველოდება.-მესმის ტომის გამომწვევი ხმა.
-თუ მოვიგებ ნიუ-იორკში დარჩები.
-თუ წააგებ ლონდონში გამომყვები.-ეშმაკურად თქვა და ჯოისტიკი გამომიწოდა.
-ტომ რისი იმედი გაქვს?ერთხელაც არ წაუგია ვივიენს.-სიცილით წამოიძახა ზეინმა.
-ცდა ბედის მონახევრეაო.-თქვა ტომიმ და ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა.-აბა ბიჭოს მომინდომა!მიდი ვივიენ ამ ჟღვინტიან კაცს ანახე თამაში როგორ უნდა!გელა,გელა გარბის ყველა!-დარბოდა
იქეთ-აქეთ ზეინი და მისი ჭკუით ასე მამხნევებდა.-ვივიენ სუფთა დარტანიანი ხარ!
-დიუმა საფლავში კი არ ბრუნავს,
სალტოებს აკეთებს!-ისე თქვა ტომიმ თვალი ეკრანისთვის არ მოუშორებია.
-ცოდვილო მოკვდავო ხმა ჩაიგდე,თორემ ვეტყვი ვივიენს ბრიტნი სპირსის პოსტერზე დღემდე,რომ ანძ...-ვერ დაასრულა სათქმელი ზეინმა,რადგან ტომიმ პირზე ხელი ააფარა და ძირს დააგდო.
-ზეინს ხელი ბრიტნის მაჩალკავ!-დავიყვირე ბოლო ხმაზე და მათთან გავჩნდი,ზეინი წამოვაყენე და ოთახში სირბილი დავიწყეთ.
YOU ARE READING
Wet Cherry (დასრულებული)
Fanfictionჰარი ედვარდ სტაილსს, მაპატიე.გთხოვ,მაპატიე,რომ ასეთი ცუდი ადამიანი ვარ.მაპატიე,რომ ვერ შევძელი შენი თავიდანვე დაფასება.ამბობენ კიდეც, "ადამიანი მაშინ გაფასებს, როცა გკარგავს." არასდროს ვუჯერებდი ამ ფრაზას,მაგრამ ახლა ხომ ეს სიტყვები ამაზრზენად ასახა...
17.Every Breath You Take
Start from the beginning