Baş Belam

(2.Sezon,16)/"Yanındayım."

İçinde bulunduğum anın huzuruyla saçına bir öpücük kondurdum. Hoşuna gittiğini belli eden mırıltılar çıkardığında beklemeye başladım. Konuşmasını, anlatmasını, bana içini dökmesini bekledim. Aklımdan geçen de kısa bir süre sonra oldu. İlk önce derin bir nefes aldığını duydum. Evet, içi doluydu.

"Rahatla bir tanem." diyerek saçını okşamaya başladım.

"Çok ağır gelmeye başladı." Kafasını boynuna doğru uzattı. "Ya beni kabul etmezse? Ya bunca yıl nerede olduğumu, neden onu bulamadığımı sorarsa? Ya annemizin neden öldüğünü merak ederse? Ne diyeceğim ben?" Kısa bir süre sessizlik oldu. "Ya... Ya Cenk bana anlattıklarını ona da anlattıysa? O zaman nasıl cevap vereceğim ben?"

Daha fazla kendisini harap etmesine göz yumamadım ve konuşmaya başladım. "Ortada daha hiçbir şey yok. Onunla konuşmadın, yüz yüze gelmedin. Ya doğruları öğrendiğinde ya da seni gördüğünde boynuna sarılırsa? Her zaman kötü olacak diye bir şey yok." Saçlarını okşuyorken konuşmama devam ettim.
"Ve sen daha onun senden haberinin bile olup olmadığını bilmiyorsun, bilemeyiz de. Seni anlıyorum tamam ama stresini biraz da olsa azaltmaya çalış. Hem o seni reddetmedi ya da hakkında kötü bir şey söylemedi. Biraz olumlu yönünden bak. Onu gördüğünde de her şeyi olduğu gibi anlat. Yalan söylersen ve bu yalanın ileride ortaya çıkarsa sonradan bulduğu abisine karşı güveni kırılır. Bu sefer kimse düzeltemez."

Onaylarcasına başını salladı. Yıllardır görmediği birine zaten uzak kalmıştı. Onu kırması, güvenini yerle bir etmesi her şeyi daha da berbat ederdi. Tek yapması gereken olayları tüm çıplaklığıyla kardeşine aktarmasıydı. "Neredeymiş peki, öğrenebildin mi?"

"Samsun." Şaşkınlık içerisinde kaşlarımı çattım. "Nasıl? Kiminle kalıyormuş orada?"

"Bilmiyorum. Belki yurtta ya da kim bilir bir aile almıştır onu yurttan. Eğer öyleyse ve ailesini bırakmak istemezse?"

"Tabii bu da bir ihtimal ama neden yıllardır hasretini çektiği abisinin yanına gelmesin ki? Denemekten zarar gelmez. Onunla görüşmelisin."

"Haftasonuna kadar iyice düşünmek istiyorum. İşler yolunda giderse yanına giderim." Kafasını kaldırıp bana baktı. "Ailen bir sorun çıkarmazsa sende gelir misin? Yanımda güvendiğim ve sevdiğim biri olsun istiyorum. Eğer heyecandan konuşamazsam beni sen anlatırsın." Gülümseyerek baktım ona.

"Yanındayım." Elimi ensesine attım ve kendimi çekerek dudaklarımızı birleştirdim.

Ben sadece onun yanında yaşadığımı hissediyordum.

*****

Eve gelip yemeğimi yediğimde kızlara kaş göz edip odama çıkardım. Annem ve babam aşağıda film izleyeceklerdi ve bu yüzden biz plan yaparken yanımıza gelme ihtimalleri yüzde 1'di.

"N'oldu kız?" Beren köşedeki pufa oturup ayaklarını uzattırken sorduğu soruya kendimi yatağa atarak cevap verdim.

"Benim haftasonu Samsun'a gitmem gerek." dedim tavana bakarak. Elçin yanıma geldi hemen. "Niye?"

"Kayra'nın kardeşi oradaymış, yanında olmamı istiyor."

"Tamam git." diye gevşekçe bir cevap verdi Beren. "Evde annemler varken mi?" Onları unutmuş gibi bir yüz ifadesine bürünüp salakça gülümsedi.

"Doğru, nasıl halledeceğiz?"

"İşte bende sizi o yüzden çağırdım buraya. Bir plan yapın bir yardım ediverin." Ellerimi yüzüme koyup sıvazladım. Bir süre sessizlik oldu. Hepimiz düşünüyorduk ve maalesef ki aklımıza bir şey gelmiyordu.